YOL ŞEYTANI

BÖLÜM 16

Araştırma ruhu ve kendini geliştirme çabasının ışığı sönmedikçe, tekrar eden konuşmalardan ve dar bakış açısından uzakta, keskin bir zekaya sahip olursun. Her iyi yazarın kitabını okuduğun da onunla edebileceğin kaliteli sohbetin ortasına düşmek gibi. Düşüncelerinde parlamasını sağlıyor olduğun kavramlar, zekayı ne kadar zinde tuttuğun ile alakalıdır. Pratikte tekrarlıyor olduğun her ilim seni zirveye taşıyan yeteneğine dönüşür.

Tam o esnada dışarıdan korna sesi duydum. Pencereme çok yakın kapımın önündeydi. Tolga olduğunu tahmin ettim. Pencereden elimle geliyorum diye işaret ettim. Başımı salladım. Dünden hazırlamış olduğum eşyalarımı alıp dışarı çıktım. Saat öğlen sularında idi. Akşam üstü yola çıkmayı planlıyordum. O zamana kadar motosikleti, dün yanında çay içtiğim Arif'e götürebilirdim. Eğer insan elinin değdiği bir mekanizmaya yola çıkıp canımı emanet edeceksem, güvendiğim insanın bakım için ellerinden geçmesini isterdim. Birşeyi ne kadar mükemmel yapmaya çalışırsan o kadar çok şeyin gözden kaçma olasılığı artardı. Detaylar göz alıcı detayları ön plana atardı. Fakat yaparken zihin kendini de boşa çıkartmak için çaba sarf ederdi.

Çıkmadan önce ilacımı yedeğini de cebime attım. Elimden geldiğince azaltıyordum. Kendimi son zamanlarda daha güçlü hissediyordum.

Ayakkabımı bağlarken gözüme sağ elimin serçe parmağı takıldı. Tırnağın yanında damar çizgisi gibi bir siyahlık oluşmuştu. Elimle silmeye çalıştım, ovaladım, fakat çıkmadı. Kalemimden bulaşan mürekkep diye düşünüyordum. Fark etmemiş ve unutmuştum.

Apartmanın merdivenlerinden indim ve dışarı çıktım. Tolga tam kapının karşısındaydı. Motosiklet çalışır durumdaydı. Yeşil renkti. Gülümseyerek, ufak şekilde motosiklete gaz veriyordu.

"Kendine gelebildin mi?" dedi.