Kalbim

24.Bölüm

Keyifli okumalar🫶

🌸

7 gün kısa ola bilirdi, ama benim için çok uzundu. Çünki sabırsızlanıyordum gitmek için. Nisamı da çok özlemiştim. Tabii geleceğimizden haberi yoktu, supriz yapacaktım. Arslanla çok konuşmuyorduk. Bu durum beni üzsede onu anlamaya çalışıyordum. Bir gariplik vardı sanki, telefon konuşmaları yapıyor ben gelince hemen kapatıyordu, eve yine geç geliyordu sorduğumda işler uzadı diyerek geçiştiriyordu. Birşey söylemiyordum tatsızlık çıkmasını istemediğimden. Günler böylece geçip gidiyordu. Vaktimin çok hissesini Şaziye annemin yanında geçiriyordum. Arslan da tüm gün şirkette oluyordu. Bu sıra da Devremle de konuşmuştuk, ne zaman izterse yanımıza gelebileceğini söylemiştim. Annemlere gitmiştim, gideceğimiz için hepsiyle bolca vakit geçirmek istiyordum. Böylece gideceğimiz günün gelmesini Sabırsızlıkla bekliyordum..

1 hafta sonra..

Evet, evet bu gün gidiyorduk. Öyle mutluydum ki, anlatamam. Herkesle vedalaşmıştık, azıcıkta duygusallaşmıştık. Arabadaydık, Devremde hava limanına kadar bizimle geliyordu. Uçakla gittiğimizden arabayla Devrem eve dönecekti. Yol boyu Devremle konuşmuştuk, Arslan birşey söylemiyordu.
- Yenge sen beni unutacaksın kesin oraya varınca" şaka yaptığını sesinden anlamıştım
- Evet unutacağım, hatta dur senin ismin neydi ya ?" Kahkaha atmıştık ikimizde. Arslana bakmıştım, hala robot gibi yola bakıyordu. İstanbula varınca soracaktım, bir haftadır neden benden bu kadar uzak olduğunu. Devremle şakalaşırken yol nasıl bitmişti anlamamıştım. Devremle sarılıp vedalaştıktan sonra, uçağımız anons etmişti. Beklemden binmiştik. Yan-yana oturmuştuk, dudağım kıvrılmıştı. 4 ay geçmişti, biz tanışalı. İlk defa bu uçakta karşılanmıştık.  Ne bilirdim ki, uçakta dibimin düştüğü adamın kocam olacağını. Arslana baktım, sanki ne düşündüğümü anlamış gibi gülümseyerek bana bakıyordu.
- Hiram burda ilk görmüştüm seni, kokun ilk defa burda bana huzur vermişti, ela gözlerin başımı burda döndürmüştü.." öylece baktım
- Sende mi benim hakkımda düşünmüştün?" Kaşları çatıldı
- Anlamadım başka kim düşündü ki senin hakkında?" Daha şimdi cümlemi yanlış kurduğumun farkına varmıştım
- Hayır yalnış anladın, ben senin hakkında düşünmüştüm de uçakta, yani diyorum sende mi?" Gülümsemişti, beni kendine çekip sarılmıştı, sacıma öpüçük kondurdu
- Senin gibi güzeli hiç düşünmemek olur mu?" Gülmüştüm. Kemerlerinizi bağlayın anonsu yapılınca ayrılmıştık. Fazla konuşmamıştık, ilk karşılaştığımızda ki gibi, telefonuyla uğraşıyordu. Bende boş durmamak adına kitap okumaya başladım. Uykuya ne zaman gittim bilmiyorum, Arslanın seslenmesiyle kalkmıştım.
- Güzelim sende uyuyunca kalkamıyorsun" gülmüştü, Hiçbirşey demeden bende güldüm hafifçe. Çok geçmeden uçaktan inmiştik. Mutluluktan gözlerim dolmuştu, İstanbulun havasını içime çekmiştim. Arslan yüzümü ellerinin arasına alarak kendine bakmamı sağladı
- Kalbim ne oldu? Neden ağlıyorsun?" Beklemeden sarıldım
- Teşekkür ederim sevgilim, çok teşekkür ederim." Sacımı öptü
- Asıl ben Teşekkür ederim yanımda olduğun için, beni sevdiğin için" yanağına öpüçük kondurdum
- Evimi özledim, hadi çabuk gidelim" beni durdurdu
- Gideriz güzelim, şimdi başka bir yere gitmemiz gerek" nereye ki?
- Nereye gideceğiz?
- Sabırsız karım gidince görürsün " gülümsedim. Karşımızda dayanan arabaya bindik.  Anlaşılan Arslan geleceğimizi evvelceden haber vermiş adamlarınına.  Mutlulukla, özlediğim yolları izledim.  Acaba Nisa şimdi ne yapıyor? Beni görünce ne tepki verecekti? Düşüncelerimden beni ayıran arabanın durması olmuştu. Büyük bir kapının önünde dayanmıştı, kapılar yavaşça açılmıştı. Gördüğüm manzarayla ağzım açık kaldı. Güzel ve Büyük evin tam karşısında araba durmuştu. Arslan inmişti bense öylece bakıyordum. Kapımın açılmasıyla, Arslana baktım bana uzattığı elini tutarak arabadan indim. Ev öyle güzeldi ki, baktıkca doyamıyordum. Arslan beni sardı
- Güzelim, ela gözlüm beyendin mi evimizi?" Evin Güzelliğinden çıkmaya çalışarak konuştum
- Bizim mi burası? Bizim evimiz mi?
- Evet kalbim, artık burası Bizim yuvamız. Beyendin mi?" Kocaman sarılmıştım
- Beyenmek ne kelime bayıldımmm" Kahkaha atmışdı Güzel sesiyle.
- Hadi gel arka bahçeye geçelim, sana sürprizim var." Gözlerim kocaman açılmıştı
- Sürpriz mi?" Elimden tutarak beni yürüttü
- Hadi gel, beğenirsin umarım" hiçbirşey demeden arka bahçeye doğru yürüdük. Gerçekmiydi gördüyüm? Cidden banamı almıştı? Karşımda hep almak istediğim araba vardı. Öyretmenlik maaşımla alamamıştım tabii, benimde arabam iyiydi ama yinede.. Dolu gözlerle Arslana baktım
- Kalbim Noldu beyenmedin mi?" Boynuna sarıldım
- Seni seviyorum, beni ne kadar mutlu ettin bilemezsin" Yüzümü avuclayarak dudağıma buse kondurdu
- Artık yalnızca mutlu olacaksın, mutluluk yaşları akacak artık gözlerinden." Sarılmıştım yine
- Hadi gidelim Hiram, evi gezelim, telefon konuşmalarıyla hallettiğimden bende evin yalnız fotoğraflarını görmüşüm. " 32 diş gülerek konuştum
- O yüzden mi beni görünce telefon konuşmalarını kapatıyordun?" Gülmüştü
- Ne yapayım sürpriz olsun istedim. Bir haftada neler çektim anlayacaksın diye bir bilsen" yüksek sesle gülmüştüm
- Anlamamıştım korkma" gülerek başını iki yana sallamıştı, bu kız uslanmaz der gibi
- Hadi gel eve bakalım" büyük addımlarla eve doğru gidiyorduk. İçim kıpır-kıpırdı, iyi ki dedim içimden, iyiki o gün hayatıma girmişti Arslan. Ne kadar kötü başlangıç yapsakta, sonumuz iyi olacaktı biliyorum. Mutlu gözlerle Arslana baktım, bir daha şükrettim varlığına. Kapıyı açmış öylece bekliyorduk
- Hadi ilk sen gir yuvamıza Hiram" gülümsemiştim. İnşaAllah güzel anılarımızla dolu bir ev olur..
İçeriye bakıyorduk, o kadar güzel, ferah bir evdi ki.. Hayellerimi süsleyen o evdi..
Arslan bir eliyle omzumdan tutup kendine çekti
- Güzelim hadi odamıza bakalım ilk önce" kulağıma yaklaştı, nefesini üfleyerek konuştu, içim akıp gitti sanki
- En çok vakiti odamızda geçireceğimiz için, ilk orayı görmemiz lazım olduğunu düşündüm" Yüzüm yanıyordu, bu adam çok arsız olmuştu. Başıma öpücük kondurup beni odamıza doğru ilerletti. Evimiz iki katlıydı, bizim odamızda ikinci katdaydı anlaşılan. Herşey o kadar güzeldi ki, bakmaktan doyamıyordum adeta. Kapıyı açtığında güzel bir oda karşıladı bizi, en sevdiğim, büyük pencereden İstanbulun güzel manzarası gözler önüne seriliyordu. Hayranlıkla pencerenin karşısına gittim, Arslanda çok geçmeden arkadan sarılmıştı belime, boynumu koklayarak öptü
- Beyendin mi kalbim? " Yüzümü ona çevirerek konuştum
- Evet sevgilim çok beğendim, çok teşekkür ederim güzel sürprizin için" eyilerek dudağımı öptü
- Ne dersin bir tur atalım mı? Başlangıç olsun " ilk ne dediğini anlamadım, sonra neyi ima ettiğini anlayinca bedenim titredi, dedim ya bu adam arsızlaşmıştı.
- Hemen vakit kaybetme herşeyi o şeye getir" güldü
- Hangi şeye?" Ofladım sahte kızgınlıkla
- Gell gidelim mutfağa, diğer odalara bakalım" Burnuma buse kondurup, iki eliyle  hafifçe sıktı
- Kaç bakalım, akşamda kaça bilecekmisin" yüzüm alev aldı adeta. Yüzüne bakmadım, utandığımdan. Çok geçmeden üst katta olan odalara baktmıştık, mutfağada bayılmıştım. Arslan bu işlerden iyi anlıyordu, herşey dört-dörtlüktü.