Przepadłam gdzieś,
pośród tych ulic, ludzi.
Przepadłam gdzieś w tym życiu,
więc gdzie ja jestem?
Czy to znaczy, że jestem tu tylko ciałem?
Moja dusza próbuje znaleźć siebie,
szuka tego, co przepadło,
coś, co zniknęło przez złamane serce,
przez odrzucenie ludzi.
Przepadłam w tym wszystkim,
jak znaleźć z tego wyjście?
Ktoś mi pomoże, poda mi rękę?
A może to ja sama dam radę?
Wyjdę z przepaści, w której utknęłam,
ale czy to się wydarzy?
Czy znajdę w sobie tyle siły,
by się podnieść, by iść dalej?
Przepadłam, ale wciąż szukam.
Gdzie jest ta iskra, która rozjaśni mrok?
Czy znajdę drogę powrotną,
czy odnajdę siebie pośród cieni?
Wierzę, że każdy ma swoją ścieżkę,
nawet jeśli czasem przepadamy.
Może to właśnie upadki
pomagają nam się odnaleźć.
Siła nie zawsze przychodzi z zewnątrz,
czasem rodzi się w najgłębszej ciemności.
Może to ja sama dam radę,
wyjdę z przepaści, w której utknęłam.
Wstań, podnieś głowę, idź przed siebie.
Każdy dzień jest nową szansą,
by odnaleźć to, co zgubione,
by odkryć w sobie siłę, której nie znałaś.
Choć przepadłam, nie poddam się,
bo w każdym sercu jest nadzieja.
Znajdę drogę, znajdę siebie,
bo wiem, że przepadanie nie jest końcem,
lecz początkiem nowej podróży.
CZYTASZ
Z serca i umysłu
PoetryW tych wierszach, chciałabym zanurzyć was w głębie myśli i uczuć, które towarzyszą mi każdego dnia. Moje wiersze są pełne emocji i refleksji, są odzwierciedleniem chwil ciszy, w których odnajduję ukojenie przez pisanie. Każdy utwór jest jak okno do...
