W mroku wspomnień, gdzie czas zatrzymany,
Jest miejsce dla nas, choć nigdy nie byliśmy razem.
Miłość niespełniona jak sen ulotny,
Jednak zawsze będzie coś, co nas łączyło.
Czasem widzę cię w myślach, jakbyś był blisko,
Twoje oczy mówiące więcej niż słowa.
Kroki stąpające po ścieżkach wspomnień,
Wciąż echem odbijają się w moim sercu.
Tam, gdzie ciche marzenia splatają się z tęsknotą,
Zostaje ślad, którego nie można zatrzeć.
Nasze spojrzenia w tamtym momencie,
Kiedy świat zamarł, a serca mówiły więcej niż usta.
Przyjaciele pytają, co było między nami,
A ja milczę, bo jak opisać tę nić niewidzialną?
Coś, czego nie da się uchwycić, a jednak istnieje,
Jak wspólny sekret, który chroni duszę.
Słowa niesłyszane, gesty niewidziane,
A jednak pozostają jak święte wspomnienie.
Listy, których nigdy nie wysłaliśmy,
A każdy wers, każda myśl była jak wyznanie.
Choć drogi nasze różne, odległe, zapomniane,
W sercu pozostaje ciche zrozumienie.
Coś, co łączyło nas w chwilach ulotnych,
Jak pieśń, którą nuci wiatr nad łąkami.
Było między nami więcej, niż mogę wyrazić,
Wspomnienia tkwiące głęboko jak korzenie.
W każdym uśmiechu, każdym spojrzeniu w dal,
Jest cząstka ciebie, której nie mogę zatracić.
Nasza miłość niespełniona jak mgła poranna,
Znika, lecz zawsze wraca, gdy świt budzi dzień.
Nie byliśmy razem, lecz zawsze będziemy,
Łączy nas coś, o czym nie da się zapomnieć.
CZYTASZ
Z serca i umysłu
PoesíaW tych wierszach, chciałabym zanurzyć was w głębie myśli i uczuć, które towarzyszą mi każdego dnia. Moje wiersze są pełne emocji i refleksji, są odzwierciedleniem chwil ciszy, w których odnajduję ukojenie przez pisanie. Każdy utwór jest jak okno do...
