Tęsknię za Tobą, choć nie powinnam,
Serce me drży, rozum się wini.
Wspomnienia bolą, blizny zostają,
Choć wspólne chwile szybko mijają.
Byłeś mi bliski, blaskiem i cieniem,
Jednak zostawiłeś serce w cierpieniu.
Twoje słowa, ostre jak nóż,
Zadały rany, które wciąż krwawią już.
Pragnęłam ciepła, miłości jak słońce,
Lecz zamiast tego, nocy widzę końce.
Choć rozum krzyczy, bym odeszła stąd,
Tęsknota serce zmienia w lód.
Wiem, że powinnam zapomnieć, pójść dalej,
Lecz duch Twój wciąż we mnie dźwięczy stale.
Marzenia o Tobie, co dnia się skradają,
Choć blizny na sercu nadal pozostają.
CZYTASZ
Z serca i umysłu
PoetryW tych wierszach, chciałabym zanurzyć was w głębie myśli i uczuć, które towarzyszą mi każdego dnia. Moje wiersze są pełne emocji i refleksji, są odzwierciedleniem chwil ciszy, w których odnajduję ukojenie przez pisanie. Każdy utwór jest jak okno do...
