W przedszkolnym ogrodzie, wśród kolorowych kwiatów,
Gdzie beztroskie chwile mijały jak ptaków
Loty w przestworzach, tam zaczęła się nasza
Przygoda przyjaźni, jak z bajkowego lasu.
Na piaskownicy, z klocków budowaliśmy miasta,
Bawiąc się w królestwa, gdzie panowała radość jasna.
Śmialiśmy się głośno, w kałużach skakaliśmy,
Świat był pełen cudów, gdy razem odkrywaliśmy.
Dzieliliśmy sekrety, szeptane w ciszy nocą,
Przysięgi na zawsze, złożone pod księżyca mocą.
Kiedy deszcz padał, w kaloszach biegaliśmy,
Nic nie mogło nas rozdzielić, tak wtedy myśleliśmy.
Lecz czas płynął nieubłaganie, dni zmieniały się w lata,
Nadeszła szkoła, a z nią inna już pora.
Klasówki, lekcje, nowe twarze dookoła,
Nasza przyjaźń trwała, lecz coś w niej już bolało.
W końcu nadszedł liceum czas, nowe wyzwania i cele,
Nowi ludzie, nowe twarze, to tam znalazłaś przyjaciół.
Każdy dzień przynosił coś nowego, w ich towarzystwie,
A ja coraz częściej czułam się samotna, w cieniu, w ciszy.
Spotykaliśmy się rzadziej, rozmowy były krótsze,
Już nie było tych śmiechów, już nie było tych szeptów.
Twoje życie zaczęło biec innym torem,
Ja zostałam z boku, w cieniu dawnych wspomnień.
Każde spotkanie stawało się trudniejsze,
Nie wiedziałam, jak powiedzieć, że czuję się obco.
Nie potrafiłam zrozumieć, co się z nami stało,
Jak nasza przyjaźń z dzieciństwa tak szybko zbladła.
W twoich nowych przyjaciołach znalazłaś coś więcej,
Coś, czego ja nie mogłam ci dać, choć tak bardzo chciałam.
Czułam, jak się oddalasz, krok po kroku, dzień po dniu,
A ja zostałam sama, z bólem w sercu, bez ciebie tu.
Próbowałam cię zatrzymać, lecz nie wiedziałam jak,
Bo twoje nowe życie było już dla mnie zamknięte.
Każde nasze spotkanie było jak echo dawnych dni,
Próbowałam zrozumieć, dlaczego to wszystko się zmieniło.
Może kiedyś spojrzysz wstecz, na nasze wspólne chwile,
I przypomnisz sobie, jak wiele dla siebie znaczyliśmy.
Choć teraz masz nowych przyjaciół, nowe ścieżki przed sobą,
Ja zawsze będę pamiętała, naszą przyjaźń, tak wyjątkową.
Może los nas kiedyś znowu zetknie na jednej z dróg,
Może wtedy znajdziemy czas, by znów być blisko.
Na razie jednak, w sercu noszę ten smutek,
Bo nasza przyjaźń z przedszkola, skończyła się zbyt szybko.
CZYTASZ
Z serca i umysłu
PoezjaW tych wierszach, chciałabym zanurzyć was w głębie myśli i uczuć, które towarzyszą mi każdego dnia. Moje wiersze są pełne emocji i refleksji, są odzwierciedleniem chwil ciszy, w których odnajduję ukojenie przez pisanie. Każdy utwór jest jak okno do...
