W tłumie twarzy, w zgiełku rozmów,
Znikam, choć stoję wśród nich.
Cisza wewnętrzna w sercu moim,
Głos mój zagłuszony, niewidzialny krzyk.
Są wokół mnie śmiechy, spojrzenia,
Lecz samotność w duszy mej tli się.
Ich obecność jak cienie bezbarwne,
Nie potrafią rozproszyć ciemności mej.
Każde słowo, każdy uśmiech,
Przenika mnie jak chłodny wiatr.
Niewidzialna ściana dzieli nas,
Choć bliskość fizyczna, serca daleko stąd.
Gdzieś w tłumie może jest ktoś,
Kto zrozumie ciszę moją i ból.
Lecz na razie, wśród ludzi,
Czuję się samotna, jak w pustyni, wśród skał.
Tłum pulsuje, życie tętni,
A ja tkwię w milczeniu, wśród nich.
Samotność to stan duszy,
Której żaden tłum nie zmieni, choćby trwał wieczny świt.
CZYTASZ
Z serca i umysłu
ПоэзияW tych wierszach, chciałabym zanurzyć was w głębie myśli i uczuć, które towarzyszą mi każdego dnia. Moje wiersze są pełne emocji i refleksji, są odzwierciedleniem chwil ciszy, w których odnajduję ukojenie przez pisanie. Każdy utwór jest jak okno do...
