Było, minęło, więc czemu wracam?
Czemu nie potrafię zostawić przeszłości,
Skupić się na tym, co jest teraz,
Gdy to, co było, dawno już zgasło?
Czemu to takie ciężkie,
Skoro czas płynie, a dni mijają?
Przecież to, co minęło, nie wróci,
A jednak wciąż wraca w mojej głowie.
Nie umiem zostawić za sobą
Tego, co zniknęło gdzieś w cieniu lat,
Oddech teraźniejszości dusi mnie czasem,
A przeszłość trzyma jak magnes wciąż trwa.
Cienie wspomnień otaczają mnie znowu,
Choć nie mają już dla mnie znaczenia.
Dlaczego serce pamięta tak mocno,
Gdy rozum powtarza: „to tylko przeszłość"?
Było, minęło, lecz dlaczego stoję
Zatrzymana w miejscu, gdzie wszystko zniknęło?
Czy to strach przed tym, co nadejdzie,
Czy tęsknota za tym, co dawno minęło?
Jak zamknąć drzwi, co uchylone trwają?
Jak przestać wracać tam, gdzie mnie nie ma?
Było, minęło, lecz wciąż to czuję,
Wspomnienia krążą jak niewidzialny wiatr.
Dlaczego tak ciężko przeciąć tę nić,
Co trzyma mnie w miejscu, nie pozwala odejść?
Wiem, że to, co minęło, już nie wróci,
A jednak powraca – cicho, nieproszona.
Było, minęło, a wciąż tkwi w nas,
Nie jako ciężar, lecz jako cień –
Rozdział niedokończony, historia bez końca.
Próbowałam zamknąć te drzwi na klucz,
Lecz coś wciąż mnie trzyma, nie pozwala zapomnieć.
Było, minęło – to brzmi tak prosto,
A jednak tak trudne do uwierzenia.
Może kiedyś nauczę się puścić,
Pozwolić przeszłości odejść na zawsze.
CZYTASZ
Z serca i umysłu
PoetryW tych wierszach, chciałabym zanurzyć was w głębie myśli i uczuć, które towarzyszą mi każdego dnia. Moje wiersze są pełne emocji i refleksji, są odzwierciedleniem chwil ciszy, w których odnajduję ukojenie przez pisanie. Każdy utwór jest jak okno do...
