W rodzinie burza, ciche słowa grzmią,
W sercach gniewne fale, w duszach zimny prąd.
Krzyki się ścierają, echa wzajemnych win,
Jak sztorm, co nie ustaje, gdy wiatr podsyca dym.
W czterech ścianach domu, gdzie spokój kiedyś trwał,
Teraz tylko spory, nienawiści szał.
Zamiast ciepła ogniska, żar sięga do gwiazd,
Płomień wypala miłość, zostawia popiół zgasł.
Lecz w każdej kłótni, choć cierpienie trwa,
Jest miejsce na przebaczenie, na zgodę, co się da.
Niech burza się rozproszy, niech znikną grzmotów dźwięki,
By znowu w domu naszym zapanował spokój święty.
CZYTASZ
Z serca i umysłu
PoetryW tych wierszach, chciałabym zanurzyć was w głębie myśli i uczuć, które towarzyszą mi każdego dnia. Moje wiersze są pełne emocji i refleksji, są odzwierciedleniem chwil ciszy, w których odnajduję ukojenie przez pisanie. Każdy utwór jest jak okno do...
