Zawsze jestem, gdy mnie potrzebują,
Gdy czyjeś słowa w serce uderzają.
Czekam na znak, by w biegu ruszyć,
By dać to, co mogę, choć serce się kruszy.
Ale kiedy ja czegoś chcę,
Nagle cisza... wszyscy gdzieś.
Moje wołania giną w tłumie,
Czy ktoś mnie słyszy? Czy ktoś rozumie?
Czy to naiwność, że zawsze się daję,
Że moje serce nigdy nie ustaje?
A może zbyt dobre na ten świat mam serce,
By wciąż dawać, nie szukać w zamian więcej?
Nie wiem, czy błądzę, czy dobrze czynię,
Czy po prostu w tym chaosie ginę.
Ale wiem, że choć jestem sama w tej chwili,
Nie zmienię siebie — dla świata, dla ludzi.
CZYTASZ
Z serca i umysłu
PoetryW tych wierszach, chciałabym zanurzyć was w głębie myśli i uczuć, które towarzyszą mi każdego dnia. Moje wiersze są pełne emocji i refleksji, są odzwierciedleniem chwil ciszy, w których odnajduję ukojenie przez pisanie. Każdy utwór jest jak okno do...
