Bölüm 25: Gerçekler

152 15 79
                                    

Uyarı!

Bu bölümde şiddet betimlemeleri ve cinsel içerik bulunmaktadır.

Şarkı Önerisi:

Chris Isaak - Wicked Game

☆ Önce ☆

Hannibal, arabanın içinde otururken telefonuna gelen bildirim sesini duyunca cebinden çıkardı. Will ile az önce konuşmuşlardı. Bir şey söylemeyi unuttuğunu düşünerek mesajları açtı.

Bu bilinmeyen bir numaraydı. Bir ses kaydı. Meraklı bir şekilde kaydı oynattı ve telefonu kulağına yaklaştırdı.

Hışırtılı sesler. Kalabalık bir ortam sesi. Çok gürültülü değil ancak uzaktanda olsa birkaç kişinin aynı anda konuşuyor olduğu duyuluyordu. Ayrıca geçen araba sesleri, ayrıca çatal bıçak sesleri işitiliyordu.

Hemen ardından çok yakından gelen bir sesle telefonu kulağından uzaklaştırmak zorunda kaldı.

"Mesajlarda herhangi bir ipucu var mı?"

Jack.

"Hayır. Ama- garip olan bir şey var."

Will'in sesi.

Birkaç saniye sessizlik.

"Normalde bu kadar düz cümleler kurmaz."

Hannibal, başını hafifçe yana eğdi. Bakışları sabitti.

"Barda yanına geldiğinde şüphelendiğine dair bir izlenim aldın mı?"

Bir sessizlik daha.

"Amacımdan şaştığımı söylemişti. Alana, geldiği gece beni öptü. O bunu görmüş. Bahsettiği şey buydu."

"Başka bir şey yok mu?

Yine sessizlik. Sonra bir hareketlenme.

Will'in düşünceli çıkan sesi duyuldu. "Duymak istemediğim birçok şey duydum, demişti."

"Ne duymuş olabilir?"

"Bilmiyorum. Ama dışarıdayken açıkça bir şeyden bahsettiğimizi sanmıyorum."

Devamını dinlemedi, telefonu avucunun içinde sıktı. Gözlerini birkaç saniyeliğine kapattı ve bekledi. Açtığında tehlikeli bakışlarıyla önünde duran eve bakıyordu. Will'in hemen bir duvar ötesinde olduğu eve.

Telefonu sıkan eli gevşedi. Telefonu cebine koyduktan sonra arabayı çalıştırdı. Evin 200 metre uzağındaydı. Evin önüne kadar sürdü.

Ses kaydının şimdi alınmadığı belliydi. Gece yarısını geçmişti. Gelen seslere göre kafede veya park gibi bir yerde olduğu belliydi.

Bariz bir şekilde görünebilecek şekilde arabayı durdurdu ve evin camlarına baktı.

Oradaydı.

Üst katta. Pencere pervazına oturmuştu. Hannibal'ın durduğu yöne göre Will'in arkasına doğru geliyordu. Ama eğer kafasını aşağı eğse arabayı fark edebilecek mesafedeydi.

Kapıyı açtı. Emin adımlarla arabadan indi. Eve doğru adım atacağı sırada telefonuna bildirim geldi ve olduğu yerde durup, telefonu kontrol etti.

Yeni bir ses kaydı olduğunu düşündü. Veya herhangi bir şey. Bakmayabilirdi ama gelebilecek yeni bir şey için heyecan duyuyordu. Telefonu açtı.

I Forgive You | HannigramHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin