W młodości, gdy Jiraiya dopiero zdobywał doświadczenie jako pisarz, napisał książkę zatytułowaną "Opowieść o Niezdarnym Ninja i Zbyt Temperamentnej Kunoichi". Kilka lat później jego ukochana powiła córkę, Asami Senju. W tym samym okresie, jego najzd...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
[ . . . ]
Asami wstała czując łzy na sobie. Było to łzy jej matki.
— Mamo?— Zapytała z ledwością.
— Córciu?! Myślałam, że już się nie obudzisz! — Mówiła, ściskając ją mocno.
— Mamo, dusisz. — Odpowiedziała krótko. A Tsunade od razu ją puściła. Asami popatrzyła na swoje dłonie po czym pomyślała; — Więc to nie był sen? — Wstała, otrzepując się, widząc na horyzoncie Madarę. — Zachowaj bezpieczeństwo mamo, załatwimy to szybko.
Wraz z Sasuke, pojawiła się koło uśmiechniętego Naruto. — Coś przegapiliśmy? — Zapytała się.
— Tylko troszeczkę. — Odpowiedział będąc w trybie mędrca, mając włączony też tryb Bijuu. Nabył on techniki Trybu Mędrca. Sasuke za to posiadł Rinnegana.
Asami weszła w tryb Bijuu, poczym poraz kolejny uruchomiła Otsutsuki no Inkan. W jej oczach widnaiło dōjutsu- Toshigan.
Toshigan to dōjutsu, które wyróżnia się intensywnie niebieską tęczówką, przypominającą rozbłysk kosmicznego światła. Oko emanuje energią, która przypomina eksplozję gwiazdy, symbolizując zdolność użytkownika do przewidywania przyszłości i manipulowania biegiem wydarzeń. W centrum oka znajduje się biała, jasna źrenica, która wydaje się być epicentrum świetlistej eksplozji, rozciągającej się na całą tęczówkę. Zewnętrzne warstwy oka tworzą promienie światła rozchodzące się promieniście, co podkreśla potęgę tego dōjutsu. Gdy Toshigan jest aktywowany, całe oko lśni jasnym, niebiesko-białym światłem, przypominającym eksplodującą gwiazdę, co nadaje oczom użytkownika niemal boski i transcendentny wygląd.
Toshigan ma zdolności do wszechobecnej obserwacji, pozwala również na przewidywanie przyszłości na średnim dystansie, co daje użytkownikowi nieocenioną przewagę w walce i strategii.
Asami wstała, czując na twarzy ciepłe, wilgotne ślady. To były łzy jej matki, spływające po jej policzkach.
— Mamo? — Zapytała cicho, ledwie unosząc głos.
— Córciu?! Myślałam, że już się nie obudzisz! — Matka mówiła drżącym głosem, ściskając Asami z całej siły.
— Mamo, dusisz mnie — odpowiedziała krótko, czując, jak uścisk staje się zbyt mocny. Tsunade natychmiast ją puściła, choć łzy nadal spływały po jej twarzy.
Asami spojrzała na swoje dłonie, wspomnienia przebijające się przez jej umysł jak błyskawice. Czy to wszystko było snem? — zastanawiała się, jednak szybko zdała sobie sprawę, że to, co się wydarzyło, było zbyt rzeczywiste. Wstała, otrzepując się z kurzu, a jej wzrok skupił się na odległej postaci, która zbliżała się na horyzoncie. To był Madara.
— Mamo, bądź ostrożna. Skończymy to szybko — powiedziała, jej głos pełen determinacji.
Asami, wraz z Sasuke, przeniosła się błyskawicznie obok uśmiechniętego Naruto.
