කාමරේට ආපු හැටියේ ඉදන් විනාඩි පහක් ඉන්නැති.. එතන ඉදන් දිගම දිග කොල් එකක ආදිව් පැටලුනා. දෙව්සස්ට ඉන්න කියලා ආදිව් බැල්කනි එකට ගියේ කෝල් එක ගන්න. පැය බාගයක් විතර ගියත් තාම නැහැ. ආදිව් මල් නම් නෙවේ වගේ කඩන්නේ. ආදිව්ගෙන් 'හ්ම්ම්..,ම්ම්ම්,හරි,හා' වගේ ඒවා ඇරෙන්න වෙන වචනයක් නොකියවුනු තරම්.
"අම්මලා කතා කරේ.."
ආදිව් බැලක්නියේ ඉදන් ඇතුලට එන ගමන් ඇඳ උඩ වාඩි වෙලා ෆෝන් එක කකා ඉදපු දෙව්සස්ට කීවා. දෙව්සස් ආදිව් දිහා බලල හරි කියන්න ඔලුව වැනුවා මිසක් මොකුත් අහන්න ගියේ නැහැ. ආදිව් ඇවිල්ලා ෆෝන් එකත් පැත්තකට විසි කරන ගමන් ඇඳේ පෙරලුනා. ලග තිබ්බ කොට්ටෙකුත් ඇඳලා ගන්න ගමන් ඒක අස්සේ මූන ඔබාගත්තා.
"ඒයි අපි පාඩම් කරන්නේ නැද්ද?"
දෙව්සස් ඒම ඇහුවේ ඇඳේ පෙරලිලා හිටපු ආදිව්ගෙන්. ආදිව් වචනයක්වත් කතා නොකර ඉද්දි මහ පාලුවක් දෙව්සස්ට දැනුනා. ඒ නිසාම එයා ආදිව්ව කතාවට ඇදලා ගන්න ක්‍රමයක් මතක් කලා.
"උබ කරපන්.. මට බැහැ."
ආදිව් කොට්ටේ අස්සෙම මූන ඔබන් අනික් පැත්තට කැගැහුවා. ආදිව් තමන්ව ගනන් ගත්තෙවත් නැති නිසා දෙව්සස්ට පොඩ්ඩක් තරහා ගියා. දෙව්සස් අතේ තිබ්බ ෆෝන් එකත් පැත්තකට දාලා ආදිව් බදන් ඉදපු කොට්ටෙ අයින් කරන්න ඒ පැත්තට නැවුනා. එක අතකින් පුලුවන් හයියෙන් කොට්ටේ ඇද්දේ ආදිව් ලගින් කොට්ටේ ලේසියෙන් ඇදිලා එද්දි. ඒත් එක්කම ආදිව් රවාගෙන දෙව්සස් පැත්තට හැරුනා. ඒමයි කියලා ආදිව් නැගිට්ටේ නෑ.. තාම ඇඳේ.. දෙව්සස් කොට්ටේත් ඔඩොක්කට අරන් ගොන් හිනාවක් දාලා අහක බලාගත්තා.
"මොකද්ද ඒ තමුසේ කරේ..?"
ඔන්න ඔන්න දැන් ආදිව් බට්ටා ඇවිලෙනවලු. දෙව්සස්නම් නෑසුනා සේ ඉවත බලාගෙන හිටියා. දෙව්සස් අහක බලන් හිටියත් ආදිව්ගේ බැල්ම සැරටම දැනෙනවා. ඕකනේ දැන් ඕනි උනේ.
"දෙව්සස් තමුසෙගේ කන් ඇහෙන්නේ නැද්ද..?"
ආදිව් හෙනම සීරියස් ටෝන් එක්කින් කීවේ දෙව්සස් කලබල වෙලා ආදිව් දිහා බලද්දි. විහිලුවක්නේ කරේ ඇයි මේ තරහ ගිහින්.
YOU ARE READING
නොමියෙන හදවත් I UNDYING HEARTS - Ongoing
Non-Fictionප්‍රාණය නිරුද්ධ අවතැන් හදකට, සඳ එළියක් සේ ඔබ ආවා.... ඉතින් අවසරයි කියන්නට මට, මගේ හදවතේ ජීවය ඔබම කියා...... යශීර් ආදිව් කෞශල්‍ය x ප්‍රාතිහ දෙව්සස් සමරවික්‍රම Sinhala BL Non Fiction💗✨
