AŞKIN ZAMANSIZ YOLCULUĞU ❤️

43. Bölüm

Tavanı boş boş izlemeye durdum. Yemin ediyorum burada çıldırmamak elde değil.

Hiçbir şeye erişemiyorum. Dışarıda neler olup bitiyor hiçbir fikrim yok. Aklıma başbakanlık konutunda kalırkenki halim ve laboratuvar odasında boş boş beklerkenki halim geliyor. Sıkılmayayım diye ne de güzel ilgilenmişlerdi benimle. Ne kadar güleryüzlü, sevecen, yardımsever insanlardı. Bir de şunlara bak. Ruhsuz tipler.

Öylece yatarken gene servis asansörünün sesini duydum. Bir hışımla kalkıp koşturdum.

Tepsiye göz gezdirdim. İnceliyorum. Bu tornavida ne ya??? Küçücük de bir not.

"Sen bununla ne yapacağını çok iyi bilirsin. Saati takip et. Akşam yemeği zamanı kamerayı bir saat kapatacağım."

Ben ne yapabilirim bununla?

Aklıma Uğur Böceği ve Kara Kedi çizgi filmi geldi. Sinirlerim bozuldu. Gene alakasız yerde alakasız şeyler aklıma geliyor.

"ŞANSLI TILSIIIM!!!

"BİR TORNAVİDA MI?"

"BUNUNLA NAPICAM BEN?"

Sinirden gülmeye başladım. Allah'ım sen aklıma mukayyet ol Yarabbim. Tornavidayı alıp kameraya göstermeden yatağın altına sakladım. Yemeği dışarı çıkardım. Gerçekten yiyecek halim yok. Ama bana bu notları her kim gönderiyorsa, yeni bir umut ışığım oldu. Bana güç verdiğini hissediyorum.

Akşam vaktini beklemem lazım. Ama bu tornavida ile ne yapabilirim? Pencereye doğru yürüdüm. Dışarı baktım.

Tabi yaaa!! Bununla penceredeki demirin vidalarını söküp, yangın merdivenine kaçabilirim!!!! Ordan da dışarıyı bulursak? İşte bu!!!

Akşam vaktini heyecanla bekledim. Beklerken kitabın sayfalarını yırttım. Uçak yapıp sağa sola attım. Eğer kameradan iyilik meleğim beni görüyorsa, sinirden çıldırıyor olmalı.

Servis asansörünün sesini duyar duymaz kameraya baktım. Ahaaa!!! Işığı söndü. Tam elimi yatağın altına atmıştım ki kapı açıldı. Hemen elimi geri çektim. İçeri temizlik elemanları girdi. Arkasında da güvenlik görevlisi Zafer Bey!!!!

Sanırım kaçmamdan ya da bir şey yapmamdan korkuyorlar. Mesela tornavidayı alıp şunlardan birine saplayıp kaçmaya çalışsam ne olur? Hayır, bu Hitman kılıklı adam anında müdahale eder. Ortalık karışır. Bu tornavida başka bir şey için olmalı. Ama ne için?

Zafer Bey yüzüme baktı. Kapının önünde duruyor öylece. Tüm ciddiyetini koruyarak bir şeyler mırıldanmaya başladı.

-Ne oldu pek bir keyfin yok, düşlediğin gibi olmadı mı?

Suratına alaycı bir bakış attım. Geçmişin intikamını alıyor dümbük herif. Bekle sen. Az sonra planımı uygulamaya koyduğumda ne yapacaksınız?

Temizlik elemanları çıkıp gidince hemen yatağın altından tornavidayı aldım. Pencereye koşturdum.

Allah kahretsin ne kadar zor bunu açması böyle! Elimi demirden çıkarıp, dışarıdan müdahale etmem gerekiyor. Zamanım çok kısıtlı. Allah'ım sen yardım et. Korkudan ve heyecandan kalbim sıkışıyor.

İlk vidayı düşürdüm. Sıra, ikinci vidaya geldi. Zorladım, zorladım zorladım....

İşte buu!!!

Demiri yan tarafa ittim. Pencereye çıktım. Yangın merdivenine ulaşmam lazım. Aşağı bakınca başım döner gibi oldu. En üst kattayım. Hadi be kızım. Sen yaparsın. Tek yapman gereken ayağını o tarafa atmak.