PINIKOT

CHAPTER 81

Makalipas ang isang linggo....
   
Kakalibing lang din ni Monica, maraming umattend sa libing Niya. Mga kaibigan , kaklase, at mga guro. Halos lahat ng pamilya Niya umattend rin. At mga kakilala at ka sosyo sa trabaho ng Lola Niya pumunta rin. Ganon rin sa pamilya ko, mga kaibigan at mga iilang guro at mga kakilala.
   
Simula nong namatay siya, di muna ako pumasok hanggang sa mailibing siya. Pinaalam rin ng mga kaibigan ko sa mga professors namin.  Ang Daddy ko rin MISMO Ang pumunta sa school para makausap ng personal Ang mga teachers namin. Pumayag naman sila, bibigyan lang nila ako ng activities after mailibing si Monica.  Tulala ako, during sa lamay ng aking nobya. Pinoproseso ko pa lahat sa isip ko kung bakit nangyari tong lahat sa akin.
   
 
Regarding naman sa kaso ng ex boyfriend ni Monica. Hinatulan na panghabang buhay napagkakakulong. Kasama na roon Ang mga tauhan Niya.   Inamin Niya lahat Ang kasalanan na ginawa niya, siya din ang laging sumusunod sa amin. Kaya mas lalo akong nagulat sa sumunod na inamin Niya. May kasama siya na gustong paghiwalayin kami. Pero di niya sinabi kong sino, mas lalong nagpapagulo sa isip ko. Kung sino ang taong gusto paghiwalayin kami ng nobya ko.
   
Importante nakamit namin ang hustisya, nakakulong na Ang may sala. Kahit ganon pa man, masakit at nakakalungkot pa rin dahil kahit  nasa kulungan na nag may sala. Di ko na makapiling pang muli si Monica. Hanggang panaginip na lang, kailangan ko din labanan Ang lungkot. Para di ako masyadong malugmok sa mga nangyari.
   
Di ko namalayan na kanina pa pala tumulo Ang mga luha ko.  Nasa bahay ako ngayon weekend na rin naman, sa linggo na lang din ako pupunta ng apartment. “ Bunso bakit ka umiiyak, may problema ka ba?." tanong niya sa akin na kadadating niya lang sa labas. “ I miss her, kuya." sumbong ko sa kanya. Niyakap naman niya ako, yumakap din ako sa kanya.
   
“  Wag ka nang umiyak, andito lang naman kami pamilya mo. Isipin mo na lang na nasa ibang Bansa siya para di ka masyadong malungkot. I know masakit pero, kailangan natin magmove on bunso. Para di ka na ma trap sa nakaraan. " wika Niya pa. “ Kuya Ang hirap, lagi ko siyang naiisip. " umiiyak kong saad.
   
“ Bunso,  iiyak mo lang yan. Pero isipin mo din bunso Ang kalusugan mo. Kung andito lang si Monica, ayaw niyang umiiyak ka. Gusto mo ba siyang bisitahin?." tanong niya pa sa akin.  “ Wag na muna kuya mas lalo akong iiyak don." sagot ko naman. “ Ok, pero sana wag ka nang umiyak." aniya pa.
   
“ Sege maiwan na muna kita dito, aakyat na muna ako sa taas. " paalam pa Niya sa akin . Biglang may nag doorbell sa labas Kaya pinuntahan ko kung sino.  Bago ko buksan tiningnan ko muna kung sino.  Mga kaibigan ko lang pala ang dumating. Binuksan ko na rin ang gate para makapasok sila. “ Hello CJ, we miss you." nakangiting saad nila. “ Miss ko na rin kayo." wika ko at pilit na ngiti.
   
“ Alam namin na malungkot ka pa rin hanggang ngayon kaya dinalaw ka namin dito sa inyo. At yon din ang sabi ng kuya mo sa amin." hayag pa ni Dwen Dale. “ Oo , kaya andito kami para maibsan man lang ng konti Ang lungkot na nadarama mo ngayon." sang ayon pa ni Mikaela. “ Dala pala kaming foods para sayo." singit naman ni Shane Rey. “ At may drinks rin." nakangiting sabat naman ni Shawn Roy.
   
“  Salamat sa inyo, na appreciate ko iyong concern niyo sa akin." pasalamat ko sa kanila. “ Wala yon dahil ganon ka ka mahal namin, what are friends are for." sagot naman ni Shawn Roy.
    “ Yeah, here's your drink's and foods." sabay lagay nila sa table. ” Ikaw lang andito sa inyo?." tanong ni Mikaela. “ No, andito kuya ko.  Sina Dad  at Mom nasa kompanya. Si Manang naman umuwi na muna sa kanila, dahil Umattend siya ng family reunion. " sagot ko naman.
   “ Ahh ganon ba." ani pa ni Mikaela.
      Maya-maya bumaba  naman ang kuya ko, nabigla  siya ng may kasama na ako. Bumati Naman sila Kay kuya at ginantihan rin naman niya ito. Nagkwentuhan lang naman kami ng mga kaibigan ko. Dahil na miss daw nila ako ka bonding.  Habang kumakain kami sa foods na dinala nila. Inaya ko din ang kuya  dahil nasa kusina siya may niluluto.  Tatapusin Niya na muna Ang gagawin niya.
   
  Kinuwentuhan  nila ako sa mga nangyari sa school habang Wala ako. Excited na rin daw sila na  makasama nila ako sa school.  Ako rin naman sa kanila. Para mabaling naman sa ibang bagay ang atensiyon ko. Di iyong lagi na lang akong umiiyak dahil sa kalungkutan.  Seguro mas mabuti na rin yon,  maging busy ako sa studies.
   
Pagkaluto sa niluluto ng kuya Inaya naman niya kami na kumain. Sumabay na rin kami dahil itong mga kaibigan ko basta pagkain na walang aatrasan.  Naging close naman sila kuya sa mga kaibigan ko.  Kahit pa man di sila nagkasama Ng matagal tulad sa amin ng kaibigan ko. Pero iyong pagiging palakaibigan ng kuya at Ng mga kaibigan at naging daan para silay magkasundo.
   
   
    Fast forward, pagkatapos namin magbonding ng mga kaibigan ko. Nagpaalam na sila sa akin dahil may  pupuntahan pa raw sila. So, naiwan ulit kaming  dalawa Ng kuya ko. Since, si Manang Wala dito sa bahay at sina  Dad at Mom, ayaw din ni kuya na mag isa lang ako. After an hour, nang umalis Ang mga kaibigan ko. Dumating sina Dad at Mom, kaya maingay na rin ulit Ang bahay. Lagi kasing nagpapalambing si Mom sa amin.
   
Sinalubong naman namin ang mga ito. Kinumusta rin nila Ang pakiramdam ko, if  I'm fine already.  Simula kasi nong namatay si Monica, lagi akong tulala at laging nasa isip ko siya. Always flashback the time we we're together before the incident. The smile and the signs I felt before the incident happen.  It's too late to realize everything. She's gone already, I can't bring her life back.
   
    Even  if she's gone, but her memories still in my heart forever.  And we give already justice her death. Though it's hurt,  thinking that some people find ways to separate us. Honestly, they succeed their plans.  They separate us forever. But one thing who remain unsolved for me, the person who wants to split us except Monica's Ex.
   
   
To be continued