παραμύθι ή αλητεία ;

έξοδος κινδύνου ....

Δεν το πιστεύω αυτό που ζω !!! Μόνο σε μένα γίνονται , είπα και εγώ να σπάσω την αγαμία μου και τι συμβαίνει ; του κόσμου τα πράγματα γίνονται . Ο μαμάκιας !!! Θες Μητσάρα να με λές ; ε.. και εγώ μαμάκια θα σε λέω . Τα νεύρα μου γαμώτο . Πόση ώρα θα κάτσει η μάνα του ; Ρωτώ και απάντηση δεν παίρνω .

χτυπάει το κινητό μου . ΩΧ έχουμε τον γιατρό σήμερα .

-ναι ; λέω με γλυκιά φωνούλα

-που είσαι ;

-ε;

- τι ε παιδί μου ; έλα σε περιμένουμε να μάθουμε το φύλλο . Η άλλη σε περιμένει πως και πως μην μου πεις πως είσαι ακομα μαζί του ; Τι ; έρωτας έρωτας ;

- ναι μαζί του είμαι ακόμα , αλλά ούτε έρωτας ούτε τίποτα . Βλακείες αστα θα στα από κοντά .

-θα έρθεις σπίτι μου ;

-όχι στον γιατρό κατευθείαν

-οκ αντίο !!!

Το κλείνω και κοιτώ μέσα , ακόμα μιλάνε την γκαντεμιά μου μέσα . Πρέπει να φύγω , αλλά απο που ; Κοιτω δεξιά μια αριστερά , καλά πολυ ωραία βεράντα έχει γεμάτη με λουλούδια , αλλά και η θέα άλλο πράγμα . Γαμώτο πάλι ξεχάστηκα , έχω θέμα . Πρέπει να βρώ μια λύση . Αρχίζω και ψάχνω μια έξοδο κινδύνου , και μάλλον την βρήκα . Μπροστά μου έχω μία σκάλα δεν μπορεί θα οδηγεί κάπου . Με ύφος james Bond κατεβαίνω σιγά σιγά και ναι ναι οδηγεί στον κήπο που έχει μια ωραιότατη αυλόπορτα . Βγαίνω στον δρόμο και αποφασίζω να το πάρω ευθεία , κάπου κεντρικά θα βγω .

Να πέρναγε κανένα ταξάκι σκέφτηκα . Και μετά απο 5 λεπτά σταματάει ένα και με ρωτά να σας πάω κάπου; Υπάρχει θεός . Τέτοια τύχη εγώ και η Carry από το sex and the city ρε παιδί μου . Με τα πολλά πολλά έφτασα στον γιατρό .

Μπήκαμε μέσα και οι 3 . Το φύλλο του παιδιού : ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ , άντε θα μπει και τέταρτη στην παρέα . Η Έλενα έκλαιγε και έτριβε την κοιλίτσα της .

-μήπως , λέω μήπως να μας πεις επιτέλους το όνομα του πατέρα Ελενα μου ; ( τις λέω κοιτώντας της στα μάτια με νόημα οτι ήρθε η ώρα να μάθουμε )

Δεν μας έχει πεί ποτέ τον πατέρα . Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι τον γνώριζε λίγο , μεθύσανε , το κάνανε και το επόμενο πρωί δεν είπαν τίποτα . Όταν το έμαθε του το είπε αμέσως αλλά ήταν μικρότερος και τρομοκρατήθηκε και απλά εξαφανίστηκε. Εμείς όταν το μάθαμε πάλι θέλαμε όνομα και διεύθυνση για να πάμε να τον πλακώσουμε με την Μαρία . Αλλά η Έλενα άρχισε να κλαίει και να οδύρεται για να τον αφήσουμε ήσυχο και τέτοια και απλά υπακούσουμε . Δικιά της επιλογή καθαρά είπε . Είχε δίκιο , αποφάσισε οτι θα το κρατήσει μόνη της . Τότε μπήκαμε εμέις ( η Μαρια και εγώ ) και ορκιστήκαμε με το χέρι στην κοιλίτσα της Ελενας, οτι θα είμαστε σαν πατέρας και μητέρα για αυτό το παιδί όλες μας .