παραμύθι ή αλητεία ;

ραντεβού

Η μέρα είναι υπέροχη , ο ήλιος λάμπει ,τα πουλάκια κελαηδούν υπέροχα με την μελωδία να φτάνει στα αυτιά μου. Περπατάω με έναν κούκλο δίπλα μου και όλα μου φαίνονται υπέροχα , και είναι . Χα ! Η διαφορά ύψους με κάνει να σηκώνω ψηλά το κεφάλι μου για να μπορέσω να δω το επιβλητικό του βλέμμα . Περπατάει αγέρωχος , σίγουρος , το κουστούμι του άψογο , αυτός  είναι όλος άψογος. Τα μάτια μου πέφτουν στο δρόμο , αρχίζω να ντρέπομαι στα ξαφνικά για μένα . Τα ρούχα μου είναι απλά , φοράω απλά μία σιέλ μπλούζα και ένα τζιν με τα σταράκια μου . Ευτυχώς που φόρεσα ένα κραγιόν μπας και φτιάξουμε την πολύ λυτή μου εμφάνιση . Αλλά δεν πρέπει να του αρέσω έτσι όπως είμαι ; Γιατί πάντα είμαι λυτή , αυτό μου αρέσει , αυτό με κάνει να νιώθω καλά . Πρέπει να αλλάξω τόσο πολύ για έναν άνδρα ; Αξίζει ; Οι σκέψεις πέφτουν βροχή στο μυαλό μου , προσπαθώ να σκεφτώ ώριμα για να βρώ κάποια διέξοδο . 

Το χέρι του με ακουμπάει απαλά στην μέση μου κάνοντας να τιναχτώ , καλέ τον ξέχασα αυτόν στο τέλος .....  Με στρίβει απαλά έχοντας ακόμα το χέρι του εκεί και με επαναφέρει στην πραγματικότητα . Έχουμε μπει τελικά σε ένα μαγαζί και προχωράμε ήδη για να καθίσουμε με την συνοδεία ενός σερβιτόρου . Μας κάνει νόημα να καθίσουμε ευγενικά , εκεί που έχω απλώσει το χεράκι μου να τραβήξω την καρέκλα με προλαβαίνει ένα άλλο χέρι . Σηκώνω το κεφάλι μου σαστισμένη με την πράξη αυτή και τον κοιτώ να μου χαμογελάει με το πανέμορφο του  χαμόγελο και τα γαλάζια του μάτια  να λάμπουν . Πεταρίζω τα βλέφαρα μου γλυκά , ρίχνω το χέρι μου κάτω και δέχομαι με χαρά να μου τραβήξει την καρέκλα . Κάθομαι με χάρη ( δηλαδή προσπαθώ) αναστενάζω στην θέα του κούκλου μου που αντρικά κάθεται απέναντι μου και με κοιτά στα μάτια , θέλω να σε φάω γλυκέ μου ιππότη .

-σου αρέσει το μαγαζί ; ( σταυρώνει τα χέρια του πάνω από το τραπέζι και γέρνει σε μένα με ενδιαφέρον. )

-ναι πολύ ( του λέω χαζογελώντας , αφού είμαι μαζί σου τα πάντα μου αρέσουν εδώ. Τον βλέπω να σουφρώνει τα χείλη του ελαφρώς  και να μπλέκει τα δάκτυλα του μεταξύ τους)

- μα από τοτε που μπήκαμε στο μαγαζί δεν του έριξες ούτε μία ματιά.( αφήνει ένα μικρό γελάκι στρίβοντας το κορμί του και άλλο προς εμένα . Γαμώτο , γαμώτο )

-όχι το είδα (γυρνάω το κεφάλι μου γύρω γύρω να παρατηρήσω το μαγαζί που με έφερε, μεταξύ μας χέστηκα που με έφερε , ακόμα και για πατσά να με πήγαινε δεν θα με ένοιαζε.  )

- τώρα το βλέπεις έτσι ; ( αρχίζω και κοκκινίζω από ντροπή , εδώ πρέπει να είμαι γυναίκα όχι κοριτσάκι όπως λέει ο Γρηγόρης. Κοιτώ ακόμα το μαγαζί αμήχανα για να αποφύγω να απαντήσω. Βρίσκομαι ήδη σε άβολη θέση με το κοκκίνισμα μου  ώσπου έρχεται ευτυχώς ένας σερβιτόρος να πάρει τις παραγγελίες μας.)