παραμύθι ή αλητεία ;

η καταστροφή

Κοιτάω με γουρλωμένα  μάτια τις δηλώσεις του Σατανά που με βασανίζει εδώ και καιρό , τώρα αλήθεια τα λέει  ή έχει δίκιο ο Φίλιππος ; Τα πόδια μου έχουν λυθεί και δεν τα νιώθω πλέον , θέλω τόσο πολύ να τον αγκαλιάσω , να τον φιλήσω . << Δήμητρααααα , Δη- δη-μη-τρααααα>> ωχ  θέε μου αυτό μου έλειπε τώρα να αρχίζει να τραγουδάει , είναι και παράφωνος γαμώτο μου . Τον πιάνω μαλακά και περνάω το χέρι του γύρω από τους ώμους μου για να μεταφέρω τον μεθυσμένο σε μέρος που δεν θα τον ακούνε , είναι κρίμα οι καημένοι γείτονες. Με πόνο μέσης τα καταφέρνω να τον πάω στον όροφο μου όσο αυτός συνεχίζει το βιολί του με το τραγούδι , τον αφήνω  ήρεμα στο πάτωμα για να βρώ τα κλειδιά μου ( δύο χέρια έχω η γυναίκα ) και κλείνει το φώς . << Δεν το πιστεύω τι τραβάω βραδιάτικα ( λέω ενώ κοιτάω αγανακτισμένη το ταβάνι ενώ ο άλλος τραβάει το μπατζάκι της πιτζάμας μου ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει το ρεπερτόριο του . Με ακροβατικά βρίσκω το φως δίπλα στο ασανσέρ << σταμάτα και εσύ επιτέλους το τραγούδι , είσαι και παράφωνος πανάθεμα σε >> Ανοίγω την πόρτα και το φώς του χολ έχοντας ακόμα κάποιον να με κρατάει , τώρα αυτόν πως τον πάμε μέσα ; << ψιτ κύριε , εσύ που είσαι κάτω >>  τον σκουντάω με τρόπο που κατέχω βέβαιος βεβαίως να συνεννοηθούμε  επιτέλους , τα μάτια του μετά από ώρα εστιάζουν μέσα στα δικά μου και με κάνουν να λυγίσω απέναντι του . Παίρνω μία ανάσα και κάθομαι δίπλα του ρίχνοντας το βλέμμα μου στα χέρια μου , όσο και αν τα διακωμωδώ τα πράγματα είναι στραβά . << Σε αγαπάω ,πραγματικά , πραγματικά σε αγαπάω>>  τα λόγια του τρυπούν την καρδιά μου , πόσο εύκολα λέει ένας άνδρας αυτή την λέξη ; Η μάλλον το εννοεί ;   Ο Φίλιππος με ενημέρωσε πως υπάρχει άλλη ,  είναι ψηλή και όμορφη . Έχει τις αποδείξεις που χρειάζομαι για να πεισθώ , αλλά πόσο εύκολο είναι να δεχτείς οτι αυτός που αγαπάς σε απατάει ; Από μικρά εμείς τα κορίτσια πλάθαμε ιστορίες για τον μοναδικό έρωτα της ζωής μας αλλά πόσα θα τραβήξουμε μέχρι να τους βρούμε δεν το σκεφτήκαμε ποτέ.

Δεν απαντάω , συνεχίζω με το βλέμμα κάτω να σκέφτομαι , το χέρι του περνάει από το μάγουλο μου απαλά , η επαφή με το δέρμα του με καίει , τι θα κάνω με αυτόν εδώ ; << πες κάτι ... σε παρακαλώ>> σηκώνω το βλέμμα μου αργά και τον αντικρίζω σαν να είναι πρώτη φορά . << Ξέρεις εγώ πριν από δύο χρόνια έκανα μία ευχή σε ένα αστέρι μια αυγουστιάτικη νύχτα δίπλα στην θάλασσα . Ξέρεις τι ευχήθηκα ; Να γνωρίσω την πραγματική αγάπη , το άλλο μου μισό , τον πρίγκιπα μου  >>  Χαμογελάω με την ανοησία μου , εκείνο το βράδυ στην ακροθαλασσιά τρία κορίτσια ξεδίπλωναν τα όνειρα τους κάνοντας ανούσιες ευχές ελπίζοντας το σύμπαν να τις ακούσει . << Η ευχή σου πραγματοποιήθηκε Δήμητρα , είμαι εδώ , δίπλα σου .>> Με πλησιάζει σε απόσταση αναπνοής , τα μαλλιά του ανακατωμένα , τα μάτια του κόκκινα , η αναπνοή του ζέχνει από αλκοόλ και τσιγάρα αλλά μπροστά μου βλέπω ένα μικρό θεό που είμαι ερωτευμένη μαζί του . << δεν το νομίζω>> Αρπάζει το χέρι μου και με τραβάει μπροστά με αποτέλεσμα να  ρίξω το σώμα μου πάνω στο δικό του , πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου και η καρδιά μου κλωτσάει . << το εννοείς αυτό ; >> Σφίγγει το χέρι μου με δύναμη και μορφάζω απο τον πόνο , αλλά όχι απο τον σωματικό αλλά από τον ψυχικό .<<έχεις κάτι να μου πεις για κάποια άλλη  ; >> Κρατώντας ακόμα το χέρι μου σταθερά το τοποθετεί στο μέρος της καρδιά του . << Όχι δεν  έχω , ότι είχα να πώ το είπα . Είναι δύσκολο για μένα να λέω αυτά τα λόγια που δεν ξεστόμισα ποτέ  >> Οι χτύποι του αυξάνονται , τα μάτια του τρεμοπαίζουν  , ποίον να πιστέψω απο τους δύο ; Τον έρωτα μου ή τον άνθρωπο που μου υποσχέθηκε να με προσέχει ; Δεν βρίσκω άκρη με τίποτα . << σήκω , πάμε μέσα >> Ήταν το μόνο που απάντησα , για κάποιο λόγο νιώθω οτι το τέλος μας πλησιάζει . Τον βάζω στον καναπέ και φεύγω προς την κουζίνα για να μπορέσω να πάρω μία ανάσα , ακουμπάω τα χέρια μου στον νεροχύτη και σκύβω για να χαλαρώσω το σώμα μου . Βάζω ένα ποτήρι νερό και γεμίζω ακόμα ένα για τον μεθυσμένο μου . << και εγώ σε αγαπάω ηλίθιε  >>Γυρνάω στο σαλόνι και σατανάς μου κοιμάται . Ξαπλώνω στον δίπλα καναπέ   χαζεύοντας τον για λίγο σαν να πρόκειται σε λίγο να χαθεί . Είναι αυτό που νιώθουμε αγάπη ; Μπορεί κάποιος να εμπιστευθεί τον άλλο με κλειστά τα μάτια ; ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΘΑ ΦΟΡΕΣΩ ΣΤΟΝ ΑΡΡΑΒΩΝΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞ ; Δεν φθάνει που έχω τα συναισθηματικα μου έχω και αυτό .