Γρηγόρης..

629 68 7
                                    

μην τα ξανά λέμε πλευρά Γρηγόρη 

θέλω μόνο μία μικρή χάρη , ρε κορίτσια που διαβάζεται την ιστορία ( αγόρι αποκλείεται να την διαβάζει ) μόνο για αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα σχόλιο να δω και γω αν υπάρχετε  , γιατί μου φαίνεται λίγο  περίεργο  


Ανοίγω τα μάτια μου απότομα , ήταν ένα όνειρο σκέφτομαι αλλά γιατί να το δώ ; Γυρίζω στο κομοδίνο μου , η ώρα είναι εξι το πρωί , ε όχι να χάσω τον ύπνο μου για χάρη της . Ξανά ξαπλώνω στο κρεβάτι μου , κλείνω τα μάτια μου ευχόμενος να με πάρει ο ύπνος . Εικόνες από το όνειρο μου έρχονται στο κεφάλι , εγώ γυμνός και η Δήμητρα από κάτω μου με ζαρτιέρες . Αχ  τι μου έχουν κάνει αυτές οι ζαρτιέρες . Αν θέλω να το διαγράψω πρέπει να το ζήσω , είμαι άνδρας που αν βάλω μία γυναίκα στο μάτι απλά πέφτει , μαζί της τι πάει στραβά όμως ; Σηκώνομαι μετά από κανένα δεκάλεπτο βρίζοντας την , πρέπει να την ξανά πηδήξω την τύπισα , η άρνηση της μου καρφώνει το καφάσι . Κάνω ένα κρύο μπάνιο για να φύγουν οι γκάβλες πρωινιάτικα . 

 Φτιάχνω καφέ στα γρήγορα και αρχίζω να ετοιμάζομαι για το γραφείο του πατέρα μου , πρέπει να αναλάβω την θέση του , έχει πεθάνει πάνω από πέντε χρόνια αλλά δεν θέλω την εταιρία του , θέλω να δημιουργήσω κάτι δικό μου από την αρχή . Ο πατέρας μου ήταν περήφανος για μένα αλλά ξέρω οτι θα τον στεναχωρούσα αν δεν ασχολιόμουν καθόλου μαζί της . Η μάνα μου για το μοναδικό πράγμα που δεν με πίεσε είναι για την εταιρία , ήξερε οτι τον αγαπούσα πολύ τον πατέρα και στεναχωριόμουν για τον θάνατό του  έτσι με άφησε να πάρω τον χρόνο μου . Ο χρόνος τελείωσε και ήρθε η ώρα να αναλάβω τα καθήκοντα μου . 

Βάζω το άσπρο πουκάμισο μου , το τζίν μου και το μαύρο σακάκι μου , εδώ και πέντε χρόνια μόνο μαύρα φοράω , αυτά πλέον με εκφράζουν . Κάνω τα μαλλιά μου ελαφριά καρφάκια , και τέλος άρωμα φυσικά.

-Ναι , τώρα δείχνω σαν αρχιτέκτονας . 

  Κοιτάζομαι στον καθρέφτη του σαλονιού μου   , ναι είμαι ωραίος και το ξέρω αλλά πως μου ξέφυγε ένα κοριτσάκι ; Ο εγωισμός μου πιάνει κόκκινο , δεν γίνεται να μην με θέλει , εγώ οκ αλλά αυτή ; Πως γίνεται ; Συνεχίζω να πίνω ήσυχος τον καφέ μου , ρίχνω μία ματιά στο rolex μου , είναι ακόμα 8 λες να σηκώθηκε ; Ας κάνουμε μία δοκιμή . 

<<καλημέρα >>  πληκτρολογώ , τι ποιο απλό . Παίρνω το σακάκι μου και βγαίνω από το σπίτι μου . Στο γκαράζ με περιμένει το τζιπ μου γυαλισμένο έτοιμο να το οδηγήσω , κοιτώ την μηχανή μου <<όχι μωρό μου σήμερα >>

παραμύθι ή αλητεία ;Where stories live. Discover now