January 27, 2014

36 3 0
                                    

January 27, 2014

Mood and cause of it: HE TALKED TO ME. Like, the talk talk. At oo, lalaki sya! Pambabae kasi 'yung pangalan e. So, ayun. S'ya ang nagsimula and the memory is making me feel a lot of butterflies in my stomach. I swear, sooner or later I'm going to puke butterflies.

How did the day go: Dahil nga medyo hindi kami magkasundo ng mga kaibigan ko ngayon, medyo dumistansya ako sa kanila and someone in the group announced that's it's just me in a bad mood kaya naman they just let me be. Lumayo muna ako sa kanila, they seemed shocked but I smiled so I was alone with my thoughts somewhere. And then he appeared beside me. Hindi ko alam kung gaano katagal ko nang hawak ang cellphone ko nang may biglang humatak ng kabilang earphone ko. Aawayin ko sana kaso pagtingin ko sa katabi ko, it was Blue. So, I was taken aback and all I could do was raise an eyebrow. Tapos nginitian naman ako ng gago tapos nagsorry sabay sabing "Pashare para 'di ka malungkot.". Ang kapal lang ng mukha. Dahil wala ako sa kundisyon nun, pagkatapos ng ilang segundo, nagtaray ako. Sabi ko "Bakit ka nandito?" tapos nagulat sya. Ang taray nga naman

Deep thoughts: kasi ng pagkakasabi ko. Tapos biglang nakabawi si kuya! Biglang sabi "Eh bakit mo ko tinatarayan? Nakikipagkaibigan lang naman ako a!" Pero hindi naman sigaw. Parang pabulong na sigaw. Tapos ayun para na kaming magjowa na may LQ. Sabi ko "Bakit kasi bigla kang nanghahatak ng earphone?! May headphone ka naman!". Sagot nya "Nakikipagkaibigan nga kasi ako! Matapos mo kong ngitian at pagtripan, magagalit ka pa?!"

And that shut me up.

Other matters: Hindi ko sila masyadong kinausap hanggang uwian. Hindi ko naman kasi talaga alam kung anong nangyayari and I need some time alone.

Ehra

Ay, AssumingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon