the untold story

#hoofdstuk 12

Ik was aan de lijn met Nourdin. Hij wilde naar me toe komen om te vieren dat ik aangenomen ben, terwijl ik al hetzelfde aan het doen ben met Hakim.

Shit. Wat moet ik nou zeggen? Gewoon eerlijk zijn of snel een leugen verzinnen? Dat laatste ben ik niet gewend. Maar ik heb geen keus.

Ik: uhm nourdin. Komt eerlijk gezegd niet goed uit. Ik moet wat dingen doen om dit alles af te ronden. En daarna ga ik bij die claudia eten. Ze heeft me uitgenodigt weet je.. ik kan echt niet afhaken nu bij haar

N: oke yallah zied. Ewa vanavond rond een uur of 8 ben je wel thuis toch.

Ik: uhh.. ja vast wel

N: saf is goed liefje ino. Doe je ding

We sloten het gesprek af en deed mijn telefoon weer terug in mn tasje. Ik bekeek mezelf in de spiegel en begon nu echt een naar gevoel in mijn buik te krijgen. Waarom doe je dit Lina?
Ik schudde de gedachten weg en keerde terug naar ons tafeltje.

"Sorry ging nog even gauw bellen." "Oh geeft niet joh. Ewa zullen we meteen doorgaan meh?" Ik knikte. Samen liepen we vervolgens weg van het tafeltje en betaalde bij de kassa. Na het afrekenen keerde we naar mijn auto. Eenmaal in de auto zei ik hem dat ik nu echt naar huis moet. Het was van zijn gezicht af te lezen dat hij het jammer vondt, maar dit kan niet wat ik doe. Ik hoor bij Nourdin te zijn.
Al ben ik met Hakim mee gegaan door schuldgevoel. Dit kan niet zo blijven..

Een halfuur later waren we niet ver meer van huis.
Een goeie romantisch nummer draaide. Dit was niet echt gepast, maar sorry hij is te mooi! Ik zette het wat harder en nurriede zachtjes mee.
"Ana bahibeeeekk.." zong Hakim plots mee. Ik had mijn hand op de schakelaar en voelde zijn hand op de mijne. Ik werd knal rood.
Hij zette de muziek wat zachter. "Lina, ik voel me op mijn gemak bij jou. Ik vind je stiekem leuk. Wat vind jij?" Nog had hij zijn hand op de mijne. Ik hield mijn hand zachtjes weg.. "uh.. hakim." Zei ik zachtjes.

"Lina.. voor je gaat praten. Ik wil niet te snel gaan. Ik open alleen mijn hart nu voor jou. Dat heb ik in geen tijden gedaan. Je bent speciaal.."

Hij maakte het me steeds moeilijker.

Ik besloot maar geen antwoord te geven. Het kon er toch niet normaal uitkomen. Of ik zou hem alleen maar kwetsen of hij snapt het niet.
Waarom ik op dit moment zo dacht weet ik niet.

Het was heel even stil.. en toen vroeg hij het weer. "Lina.. je hebt nog niks gezegd. Ik hoop niet dat ik je in verlegenheid heb gebracht."

" uh weet je nourdin. We praten hier een ander keer wel over oke."

" is goed." Antwoordde hij zachtjes terug.

Waarom een ander keer lina, dacht ik in mijn gedachte. Je kan toch zeggen dat je al beschikbaar bent? Wat ben je voor een nietsnut. A3oedoebillah. Waarom wees je niet gewoon eerlijk. Of.. wil je hakim stiekem niet kwijt raken.? Oef stop met nadenken lina.

Hij had de muziek inmiddels weer harder gezet.

We reden nu de parkeerplaats op waar hakim zijn auto staat. En wachtte tot Hakim zou uitstappen en we afscheid konden nemen.

Hij draaide aan mijn autosleutel en schakdelde de auto uit.
Hij bleef me aankijken, waardoor ik weer super rood werd.
"Ik zie je een andere keer weer. Was leuk." Kwam er nog net uit mijn mond. Hij pakte mijn hand en gaf er een kus op. "Ik vond het ook leuk. Maar niet alleen dat we samen wat hebben gedronken en bijgekletst.. nee ik vind jou echt leuk wollah. Sinds ik je ken van onze gesprekken met onze maatschappelijke werker. Je bent zo een goed meisje. Misschien omdat we het zelfde ongeveer hebben meegemaakt.. maar ik.. ik wil jou nooit niet kwijtraken. Ik zie jou als mijn moeder die er niet meer is. Ik.." hij slikte even. "Weet je Lina. Ik snap je wel. Geef maar antwoord zodra je er klaar voor bent. Ik wacht op je." Weer kuste hij mijn hand. En stapte direct uit, en liep riching zijn eigen auto.