the untold story

# hoofdstuk 8

" of je bij me kan logeren?" Herhaalde ze.

Ik keek omlaag en schudde mijn hoofd. "nee, laat maar."

" jawel Lina. Dat bedoelde ik niet. Ik heb je beloofd je te helpen en dat ga ik doen ook."

Ik draaide mijn gezicht weer langzaam naar haar toe.

"Hoe kunt u mij helpen?" Vroeg ik zachtjes.

"We hebben een vakantiehuisje hier in de buurt. Je mag er intrekken totdat je je eigen huisje hebt. Ondertussen moet je wel gaan zoeken. Maar je kan net zo lang blijven als je wil."

Ik kon mijn oren niet geloven.

"U.. u heeft me zo net gered." En zonder dat ik het door had, gleed er een traan over mijn wang.

Ze schoof dichterbij en nam mij in haar armen. "Sshh..het komt allemaal goed meisje."

"Danku wel mw. Jansen."snikte ik.

"Uh.. wel 1 ding beloven."

Ik keek haar nu verward aan.

" Geen u meer. Anders voel ik me zo oud. En ook geen mw. Jansen meer. Zeg maar gewoon claudia."

Ik glimlachte en was haar zo dankbaar. Uit reactie gaf ik haar een knuffel.

"Gebruiken jullie zelf trouwens niet meer het vakantiehuisje?" Vroeg ik nieuwsgierig.

" oh nee joh. Die tijd hebben we gehad. Toen onze kinderen nog klein waren was het leuk, maar nu zijn ze allemaal het huis uit. M'n man en ik gaan nu vaak naar het buitenland op vakantie dus hebben we het nu te koop staan."

"Oh.. echt. Oke."

"Kom schat. Dan drinken we nog wat thee in de keuken en dan laat ik je daarna het huisje zien. Dan doen we daarvoor even boodschapjes dan is alles klaar."

Ik knikte en volgde haar naar de keuken.

Even later kreeg ik het huisje te zien. De boodschappen hebben we gedaan.
We stonden voor de deur en ik kreeg de sleutel overhandigt. "De buitenkant is al erg mooi. De binnenkant zal vast nog mooier zijn."
Ze glimlachte lief en ik draaide vervolgens de sleutel in het gat.

"Oh... waauw. Dit is wel erg mooi." Alles was mooi wit. De muren, de vloer, de meubels. De bank en sommige muren waren turquase blauw. En de decor stukken waren poeder roze en weer tuquase blauw. Het was echt rustgevend. Vooral in deze buurt. Alles is groen buiten. En lekker alleen, want buren heb je hier niet. Met andere woorden een droomhuis.

"Als ik het geld had, had ik het zo gekocht claudia. Echt super!"

" ja heh. Nou wie weet meid. Zolang het niet verkocht wordt heb je altijd nog kans."

" yeah ooit. Haha."

Ik begon haar nu echt leuk te vinden. Ze is dus helemaal niet zoals ik gedacht had. Ze is gewoon lief!

Een uur later nadat we de kleine boodschapjes hadden opgebergt is ze naar huis gegaan.

Daar zat ik dan.. alleen. Maar dat was niet erg hoor. Dit is waar ik al die tijd behoefte aan had. Ik pakte mijn boek en ging lekker lezen. Ik wilde zo een nieuw leven beginnen. Tenminste.. dit wilde ik proberen.

Bzzzzz... bzz...
M'n telefoon staat nog op tril. Het was nu 20.00uur. Ik keek op m'n scherm en zag dat het nourdin was die me belde. Ik nam op.

Ik: ....
N: lina..?
Ik: ja
N: hoe is het met je?
Ik: prima met jou?
N: hamdolilah rustig.
Ik: oke
N: waar ben je? Je nam al die tijd je telefoon niet op. Ik maakte me zorgen man.
Ik: Ik zeg liever niet waar ik ben. Maar het gaat oke. Je hoeft je in elk geval echt geen zorgen te maken.
N: weet je het zeker?
Ik: jup
N: lina.. ik wil je zien.
Ik: dat gaat niet zomaar nourdin.
N: maar wees dan duidelijk lina. Gaan we mekaar nog zien. Kunnen we mekaar gewoon spreken zoals vroeger? Kifesh.
Ik: inshaallah.
N: wanneer? Morgen? Als je kan...
Ik: oke
N: kijk dat is duidelijker. Saf is goed ik zie je morgen ja. Weer 14.00uur park?
Ik: oke
N: oke slaap lekker alvast
Ik: jij ook
N: tot morgen lieverd.
En voor ik er nog op kon reageren verbrak hij de lijn. Pff..

Geen minuut later.
Bzzz..bzzz
Ik: jaaa??
N: morgen 14.00uur heh! Ben blij man wollah.
Ik: haha.. (nee deze kon ik niet inhouden. Hij liet me hier gewoon lachen.)
N: yes.. ze lacht weer. Yallah ciauo tot morgen azin ( means: schatje)
Ik: hey nourdin! dat ..
MAAR ja hoor. Weer had hij natuurlijk expres de lijn verbroken.

Stiekem moest ik er wel om lachen. Wat een sukkeltje is hij ook. Ik pakte m'n boek en ging verder lezen.

Even later ging weer m'n telefoon. Ja hoor. Zul je 'm weer hebben.

Ik: nourdin nu ben je echt ...
Claudia: nourdin? Haha nee schat. Ik ben het.
Ik: ooh.. oeps sorry.
Claudia: haha vermaak je je al in je nieuwe nestje?
Ik: jawel. Ik mag nu zeker niet klagen. Echt.. ik ben je nogmaals heel erg dankbaar.
Claudia: Geen dank. Ik ben blij dat ik je heb kunnen helpen. Ik wilde je verder zeggen dat je altijd alles aan me kan vragen. Ik ben in de buurt. Als er iets is geef een belletje.
Ik: super bedankt claudia.
Claudia: oke dan. Heb je al lekker genoten van het bad?
Ik: nee haha maar nu je mij eraan hebt herinnert ga ik dat meteen doen.
Claudia: goedzo. Nou tot snel. Doeidoei
Ik: doegg

Ik hing op.
-Ya allah. Ik ben u zo dankbaar...

Ik had nu ook net zo goed buiten kunnen zitten met m'n koffer. Maar elhamdolilah is het niet zover gekomen. Ik keek weer om mij heen. Kijk waar ik ben.

Ik liep naar boven om een lekkere bad te nemen. Ik kleede me uit en ging er na in het bad liggen vol schuim.

Na een lange bad stapte ik uit en sloeg een badlaken om me heen. Ik liep naar mn kamer waar ik zou gaan slapen en pakte mijn pyama uit de koffer. Nadat ik was aangekleed ging ik meteen mijn bed in.

Dit was dag 1.