the untold story

# hoofdstuk 2

Na een lange tramrit, kwam ik thuis aan. Ik opende de deur en liep naar binnen. Bij de deuropening zei ik zoals gewoonlijk salam alaikom. Ik liep direct naar boven naar mn moeders slaapkamer, want daar lag ze elke dag weer in bed.

"Salam mama" en gaf haar een kus op haar voorhoofd.

Ze zag er vandaag niet anders als anders uit. Ze was bleek en vermoeid. Ik gaf haar wat te drinken, schonk ook wat voor mnzelf en ging naast haar zitten.

"Waar is papa?" Vroeg ik haar na een lange stilte.

" uhm.. je vader is de graf en alle dingen aan het regelen."

"Wauw. Tof hoor van hem. Hij zal vast ook tijdens 'het regelen' op verschillende datings site aan het rondneuzen zijn."

"Laat zitten mn dochter. Het maakt voor mij niets meer uit. Het is alleen dat jij achter blijft met hem. Ik maak me alleen zorgen om jou."

"Oh nee hoor yemma. Maak je geen zorgen om mij. Ik heb allang een nieuwe woonplek gevonden. Ik ga hier niet achterblijven met die idioot."

" lieverd probeer je zelf wel onder controle te houden heh. Niet je woede het van je over laten nemen. Daar krijg je later spijt van."

" hoe bedoel je mam. Wil je zeggen dat ik niet zo moet tegen hem? Ik doe nog niets! hoe ik doe is niets vergeleken met waar hij mee bezig is."

"Oke lief. Laat het gewoon."

Ik knikte uit gehoorzaamheid. Ik ben blij dat ik nu nog met haar kan praten. Ik heb altijd goede gesprekken gehad met haar..

"Hoe was je laatste dag op school?"

"Jawel normaal.. denk ik. Het was alleen moeilijk afscheid te nemen van mn twee klasgenoten."

"Het komt wel goed inshallah. Wat ga je nu doen?"

" nou ik had al wat gespaard. Ik wil nu weer werk zoeken en dan voor mezelf zorgen later."

"Ik ben trots op je. Je bent zo volwassen."

"Elhamdolilah mam."

"Lina wil je dat laatje open doen voor me en wat pakken?"

"Tuurlijk." Ik liep naar de kast en opende de la. "Wat moet ik pakken mam?"

"Die houten doosje." Antwoorde ze.

Ik pakte het op en liep ermee naar mijn moeder. Ik legde het naast haar neer.

Ze kon zich moeilijk bewegen dus vroeg mij het te openen.

Ik opende het voorzichtig en kon mn ogen niet geloven. Al dat goud. Zulke mooie siraden!

" wauw mama. Super mooi. Heb je dat allemaal gedragen?"

Ze glimlachte zwakjes en knikte. Ze was dol op siraden. Net als ik.

"Dit is allemaal van jou nu." Zei ze.

"Meen je dat?" Ik keek haar vol ongeloof aan.

" ja. Je hebt altijd goed voor me gezorgd. Je bent mijn enige dochter en had niets meer willen wensen. Je verdient nog beters van me."

Ik stond op en gaf haar een kus op haar hoofd en bedankte haar.

Ze zei dat het oke was. Ze pakte een siraad en vroeg me die om te doen op mijn bruiloft. Ze vond het ook hoogtijd dat ik me open stelde voor andere en als ik dan de ware heb gevonden met hem moest trouwen.

Ik knikte.

Niet wetende dat ik daarvoor nog een hele lange pijnlijke weg moest nemen.

La tahzan. Inna Allaha ma'ana. Wees niet bedroefd. Allah is bij ons.