the untold story

Onvergetelijk

Het is een collega. "Waarom is de deur op slot?"
"We wilde niet verstoord worden. We zijn met een verassing voor Jasper bezig."
"Oh." Antwoord hij verbaasd.
Sara staat op en kom er bij staan. " ja, maar niets verklappen dus! We hebben nog heel wat tijd nodig." Zegt ze zo geloofwaardig mogelijk.
"Mag ik weten wat het wordt dan?"
We schudden beide onze hoofden. We praten nog even bij en hij stelt zijn vraag waar hij voor kwam en loopt dan weg.
Later rond half 2 in de middag zijn Sara en ik bezig met ons werk. Ik probeer te vergeten wat er gebeurd is. Er wordt aangeklopt en de deur wordt open gemaakt. Het is Lina die bij de deur opening staat.
"Hey liefje." Ik sta op en loop op haar af.

Perspectief Lina
Voordat ik de deur open, bonkt mijn hart. Voor mijn ogen zie ik beelden van Nourdin en Sara die niet van elkaar af kunnen blijven. Ik hoop zo dat hij gewoon aan het werk is en mij niet bedriegt.
Als ik de deur open, zie ik Sara rechts achter haar computer zitten en Nourdin links achterin. Zitten ze serieus elke dag met zn twee in deze kantoorruimte? Nourdin kijkt geschokken op en loopt naar me toe. "Kom laten we naar buiten gaan. Dan neem ik meteen pauze."
Ik knik met mijn hoofd en volg hem. Sara bleef ons navolgen met haar ogen.
Buiten aangekomen in een parkje dichtbij, nemen we plaats op een bankje.
"Waarom kwam je gisteravond niet gewoon naar huis?"
"Wilde bij Laila blijven."
"Laila?"
"Ja vriendin. Oud klasgenoot."
"Hoe is het nu met je?"
"Gaat oke."
"Hoe is het met de kleine in de buik." Hij aait over mijn buik en praat er tegen alsof het hem kan begrijpen.
"Ik heb je gemist." Hij drukt een kus op mn wang.
"Nourdin, waarom loog je tegen me."
Hij had het niet verwacht. "Waarover heb ik moeten liegen?"
"zeg jij het maar." Hij weet heus wel waarover hij heeft gelogen.
Hij haalt zijn schouders op. "Wat dan?"
"Toen je later thuis kwam en zei dat je met je leidinggevende had gegeten of gedronken. Waarom zei je niet eerlijk dat je met Sara ging eten bij la place?"
Hij blijft stil en pakt dan mijn hand vast. "Oke. Ik ga gewoon eerlijk zijn. Ik heb niet gezegd dat het Sara is, omdat ik weet dat je al niet lekker in je vel zit door haar. Ze vierde dat ze werd aangenomen. Ze heeft niemand Lina. Meskina weha. Dus ja wilde haar opvrolijken. Ze heeft problemen. Niet normaal."
"Is dat zo." Een traan ontglipt uit mijn ooghoek. Dus het is nog echt zo ook.
"Meskina weha jek. Ze heeft niemand. Ze heeft problemen. En ik.. Je vrouw?? Heb ik iemand anders behalve jou? Lieg ik tegen jou? Nee. Waarom loog je dan tegen mij? Je loog gewoon direct in mijn face!" De andere tranen volgen.
"Lina. Sorry het spijt me. Ik zei het echt puur, omdat ik je niet onnodig zorgen wilde laten maken. Ik wil gewoon dat je weet dat er niks tussen Sara en ik is. Waarom moet elke keer haar naam vallen? Waarom laat je haar tussen ons komen, als er NIKS is om je zorgen over te maken. Ik heb het je toch gezworen?"
"Nee nourdin. Jij hebt zoveel gezworen, maar hebt er toch over gelogen. Als je alleen daarom al liegt, hoe kan ik je een volgende keer vertrouwen op dat je écht niet met haar bent als je zegt dat je met iemand anders bent?"
Hij schud zijn hoofd.
"Ik wilde geen ruzie meer om haar Lina. Maar ik doe het echt niet meer, sorry!" Hij pakt mijn handen en geeft er een kus op.
"Ik heb alleen jou liefje. Ik miss je. Kom thuis. Ik ga nu met je mee. We gaan samen lekker naar huis oke?"
Ik schud met mijn hoofd. "Nee. Ga werken. Doe wat je moet doen. Ik ben gewoon thuis en zie je van zelf wel thuiskomen." Ik sta op en wil weglopen, als hij mijn hand weer vastpakt. "Geloof me alsjeblieft Lina. Geloof me. Er is NIKS. Ik ben van jou alleen!"
Het is moeilijk te geloven, als je paranoïde en desperate wordt. Maar ik knikte met mijn hoofd en zei: "Oke."
Hij kuste me op mijn lippen en bracht me daarna naar mijn auto. "Rustig rijden heh liefje." Vervolgens reed ik weg.

Thuis aangekomen, voelde ik me nog steeds down. Ik heb hem weer achtergelaten bij haar. Ze kan zo haar kans weer grijpen. Of ze hebben me al bedrogen en dan liegt Nourdin me gewoon keihard voor. Nee. Zo iets ergs, doet hij niet. Kan hij niet doen. Na een tijdje, blijf ik me zorgen maken. Ik begin helemaal gek te worden, als ik Sara weer voor me zie. Wat ze ook weer aan? Zwarte blouse en een strakke jeans skinnybroek en zwarte pumps.
Hij is 17:00uur klaar met werken en gaat dan naar huis, zei Nourdin. Zal ik teruggaan en kijken of ik ze buiten afscheid zie nemen?
Mijn onzekerheid nam het weer van me over. Had me zelf niet meer in controle. Voor afleiding ging ik een douche nemen. Ik maak me zelf gewoon gek. Nourdin wordt vader van mijn zoontje dat in mijn buik groeit. Hoe kan ik zijn momenten als toekomstige vader zo verpesten voor hem. Hij heeft haar niet aangeraakt. Zij was de gene die aandacht zocht, maar na mijn confrontatie met haar heeft ze vast niks meer geprobeert. En hij kan er niks aan doen, dat ze zo is en dat persé zij zijn collega is geworden. Ik maak het erger dan het is. Ja hij had niet moeten liegen. Maar serieus. Kijk is naar jezelf. Hoe je je zelf de afgelopen dagen hebt verwaarloosd. Geen aandacht voor je man. Alleen maar gejank, twijfels en vermoedens. Wat moet hij daarvan denken? Je doet het zelf. Als hij met haar het bed induikt, is dat mijn eigen dikke schuld! Had ik er maar helemaal voor hem moeten zijn als vrouwzijnde.
Ik droog mijn haar en doe het in een knot. Ik trek een simpele lingerie aan en doe mijn badjas om. Snel maak ik wat pasta voor hij thuis komt. Niet veel later komt hij binnen.