the untold story

Can't controle anymore

Wat vooraf gebeurde.
Ik doe mijn telefoon onder de kussen en ga onder de deken liggen. "Bedankt voor alles nog."
"Geen dank lieverd! Slaap lekker."
Ze drukt een kus op mijn wang en pakt een matras die ze op de grond legt naast haar bed waar ik op lig. Ze haalt een deken en kussen uit de andere kamer en samen vallen we na een paar uur eindelijk in slaap.
•••••••••••••••••••••

Perspectief Nourdin
Tfoe man! Waarom vertrouwt Lina me niet. Waarom! Nu is ze bij een vriendin blijven slapen, terwijl ze zei dat ze een wandeling wilde maken alleen, zodat ze haar hoofd kon legen. Als ik tegen haar praat, is dat dan niet genoeg? Moet ze persé van huis blijven en bij een vriendin slapen? Ze is mijn vrouw verdomme. Waarom die onzekerheid. Mijn gedachte gaat naar Sara. Door haar komt dit alles. Sinds ze bij het bedrijf waar ik werk aangeschoven is, gaat het steeds meer bergafwaarts tussen Lina en mij. Toch haalt Lina te veel aan haar hoofd. Te veel dan nodig is. Ik bedoel ben ik dan geen man? Ik laat het echt niet zo ver komen. Ja ik moet eerlijk toegeven, ik heb gevoelens voor Sara. Heel raar, maar ik heb ze. Vast de shaytaan, die me van de juiste spoor wil duwen. Maar ik laat het daarbij blijven. Gemengde gevoelens. Er is niets meer dan dag en er komt niets meer dan dat. Want ik heb mijn vrouw waar ik zielsveel van houd. Mijn eerste echte liefde en mijn laatste.

De volgende morgen stond ik vroeg op. Moest weer werken. Liever had ik mij ziek gemeld, maar dan zou het werk zich alleen maar meer opstapelen.
Aangekomen ging ik meteen aan de slag. Sara was er niet. Na 10uur was ze er nog niet. Ik begon haar gezelschap wel te missen op het werk. Ze liet de dag snel voorbij gaan. En echt, we verdeelde het werk goed waardoor alles tien keer sneller ging. Nu was ik eeuwen bezig. Maar goed. Langzaam ging de deur open. Sara liep naar binnen en was steeds met haar gezicht naar beneden gericht. Ze groette mij geen eens normaal vrolijk, zoals ze altijd deed.
"Uhh.. Sara alles oke?"
Ze knikt met haar hoofd. Maar ik geloof er niks van. Zag ik dat nou goed?
" huh? Draai je gezicht is om naar mij Sara."
Ze deed wat ik zei en zag dat ze een blauw oog had, die ze had geprobeerd te camoufléren met extra laag poeder shit.
"Wie heeft je die blauwe oog gegeven?"
"'Niemand."
"Zeg op Sara."
"Niemand zei ik."
Wat is er met deze vrouwen van tegenwoordig. Waarom openen ze niet gewoon direct hun mond en vertellen ze wat er is. Waarom moet i eerst pissig worden. Ik sta op en loop naar haartoe?
"Nog 1 keer. Wie heeft je aangeraakt?"
"Had ruzie met buurvrouw. Eindigde in een gevecht. "
"Ik geloof er niks van."
"Dan geloof je het toch lekker niet. Zullen we verder werken?"
"Moet jij weten oke. Prima."
"Mijn onderbuurvrouw.. Zelfs zij wil me kapot hebben. Niemand mag me. Iedereen haat me. Wat doe ik verkeerd Nourdin?"
"Weet ik veel. Waarover hadden jullie ruzie dan?"
" Ze kijkt me altijd vies aan en zegt nooit gedag. Dus ik vroeg haar waarom en toen maakte ze mij voor alles uit. Dus ik vroeg haar om haar excuses aan te bieden. Gewoon heel netjes. Maar dat kreeg een hele andere wending, totdat ze mij een blauwe oog sloeg. Moehiem. Wat gebeurd is, is gebeurd. Klaar."
"Hahaha praat je serieus meh?"  Ik ging heel even helemaal plat.
"Was dat het? Agh meskina. Gaat snel over joh. Nachtje slapen ben je morgen weer de oude."
Ze keek geïrriteerd mijn kant op.
"Idioot. Had niks moeten zeggen ook." Zegt ze terwijl ze met haar ogen rolt.
"Haha je bent echt hilarisch."
Ze staat op en komt boos mijn kant oplopen.
" Je lacht mij gewoon uit heh. Je hebt wel lef. Moet ik jouw is slaan?"
"Sla maar, zieddd hier is mijn wang."
Ik doe mijn ogen dicht terwijl ik mijn wang goed zichtbaar maak. Ik wacht op een reactie of zachte klap, maar in plaats van dat. Voel ik natte lippen, die een kus geven op mijn wang.
Geschokt kijk ik op. "Wat doe je?"
"Wat?! Wilde je een echte klap? Die kan je alsnog krijgen broer."
"Wacht ho even hoe noemde je mij?"
"Broer..."
"Sinds wanneer dat?"
"Uhm sinds ik je als een beschermende broer zie. Misschien een tikkeltje anders, maar de klik tussen ons en hoe wij samen zijn, wel. Toch?"
"Hm."
"Je weet dat ik meer wil. Maar jij..." Voordat ze haar zin afmaakt, onderbreek ik haar.
"Sara. Stop daarmee. Ik zie je inderdaad als een zusje gewoon chill. Maar niets meer dan dat. Dit is echt de laatste keer. Anders ga of jij of ik weg hier en dan houden we geen enkel contact meer. We kunnen grapjes maken enzo, maar hou alsjeblieft rekening dat ik getrouwd ben en niet vrijgezel als jij."
"Ze hoeft het toch niet te weten."
Ze loopt naar de deur en draai hem op slot.
"Wat doe je? Doe die deur open nu."
Ze komt op een verleidelijke manier mijn kant oplopen, terwijl ze voorzichtig en heel langzaam de knoopjes van haar blouse open doet.
"Sara. Hoorde je niet wat ik zei? Of ik weg of jij weg!"
Ze doet als of ze me niet hoort en komt inmiddels op mijn schoot zitten. Ik kan niet praten of reageren en ze heeft haar lippen op de mijne gedrukt. Een golf van emoties voel ik in mijn buik. Ik voel al snel mijn mannelijke gedeelte en geef me over. Ik til haar op. Ze draait haar benen om mijn middel en ik gooi haar op mijn bureau. Ik ruk de rest van haar knoopjes open en zoen haar ruw.

Perspectief Sara
Hij maakt al mijn knoopjes open en geniet volop van dit moment. Eindelijk geeft hij toe! Ik deins enkele seconden naar achteren met mijn hoofd om hem te ruimte te geven na te denken. Maar hij pakt mijn gezicht vast en duwt hem dichterbij naar hem en zoent me verder. Hij hijgt als een hond in mijn nek, wat me nog meer opwind. Hij kust me in mijn nek en gaat door naar mijn decoléte. Hij neemt ze in handen. Hij heeft duidelijk zijn vrouw heel lang niet op deze manier aan kunnen raken en haalt nu alle plezier in. Hij doet de knoop van mijn broek los en trekt het zachtjes naar beneden. Je kunt mijn lingerie nu geheel zien. Hij kijkt met een kwijlende mond naar mijn lichaam en speelt ruw.
Hij wilt mijn onderbroek naar beneden trekken als er ineens wordt aangekloppen. "Shitt!"
Snel kom ik van de bureau af en trek alles weer recht. Ik ga haastig achter mijn bureau zitten en kijk naar het gezicht van Nourdin, die geheel rood is geworden. Net op de hoogtepunt moest er aangekloppen worden. Damn!

Perspectief Nourdin
Tfoe! Shit! Wat als het Lina is!! Er wordt aangekloppen en aan de deurvat getrokken, maar hoor niemand. Dit is gegarandeerd Lina.
Met knikkende benen loop ik snel naar de deur om te openen. Als ik opent doe, kijk ik in twee ogen die zich afvragen waarom het zo lang duurde. Snel bedenk ik alvast iets.