the untold story

More secrets

Perspectief Lina
Er waren weer twee weken om. Ik stond misselijk op en haastte mij naar de wc. Ik kotste er alles uit. Gatver. Ik voel me echt vies.
Ik ging er na meteen een douche nemen en friste me op. Dit was niet de eerste keer. Ik ben al een week zo misselijk. Later die middag ging ik naar de kruidvat om een zwangerschaps test te halen. Zou ik zwanger zijn? Ohmy Allah dat zou echt geweldig zijn. Ik wilde niet te vroeg juichen dus bleef verder kalm. Thuis aangekomen deed ik meteen de test. Ik leg hem neer en wacht op de uitslag. Dan wordt er aan de deur geklopt. Hm vreemd, ik verwacht niemand. Misschien is mn pa wel eindelijk na lange tijd. Ik doe vrolijk de deur open en kijk in twee bruine bekende ogen. "Hakim?"
Hij groet met "Salam" en wacht tot ik hem binnen laat komen. Ha, waarom zou ik? "Heb je Nourdin nodig? Hij is er niet."
"Ik kom voor jou. Heb jij de nummer van Claudia nog? Ik ben hem kwijt. Nieuw nummer."
"Uh ja heb ik. Wacht even." Ik haal mijn telefoon erbij en kom weer bij de deur staan. " hier, 06.... ) "gaat alles goed met je?" Voeg ik er aan toe.
" het kan beter. Ik begin weer depressief te worden, Lina. Mag ik binnen komen? Is makkelijker praten." Zijn blik spreekt boekdelen. Ik had medelijden met hem en liet hem binnen komen. Eventjes kan geen kwaad toch en hij wil immers alleen praten. Misschien kan ik hem helpen.
Hij ging zitten en ik bood hem snel wat te drinken aan. Ik ging het halen en legde de glas cola voor hem neer. Hij begon te praten.
"Weet je, ik heb dingen niet altijd goed aangepakt. Die tijd met jou en Nourdin. Maar ook voor mn eigen toekomst. Ik bleef hangen in de negatieve sfeer en leek wel alsof ik nooit uit die put zou komen. Ik deed ook niet echt mn best ofzo. Ik werk niet en hang maar een beetje thuis of buiten. En weet je ik wil gewoon graag trouwen. Een vrouwtje hebben in huis. Ik wil kinderen en gelukkig zijn. Maar niks lijkt goed te gaan in mijn leven. Er komt maar geen verandering. Heel even dacht ik oke we gaan weer positiever staan in het leven, maar nu.. Nu ik krijg gewoon weer een terugval voel ik." Hij heeft licht traantjes in zijn ogen. Wat moet ik hierop antwoorden...
"Hakim ik snap je helemaal. Ik weet dat het frustrerend is. Maar hoe moeilijk het ook klinkt blijf positief in het leven. Wees dankbaar voor de dingen die je wél hebt in plaats van alleen te kijken naar de dingen die je mist in je leven. Alles komt op zn tijd. Wees geduldig en je wordt er voor beloont door Allah swt inshaAllah."
Hij knikt. "Weet ik Lina. Maar weet je wel niet hoe moeilijk dat is. Ik ben potverdorie al 33."
Ik onderbreek hem. "Kijk en daarmee maak je jezelf kapot. Je bent niet potverdorie 33. Je bent alhamdolilah 33 en je hebt een huis, die je zelf hebt geregeld. Je hebt een mooi geloof. Gedenk Allah, wees dankbaar en de rest komt... Neem in elk geval contact met Claudia. Het is goed om er met iemand over te praten."
Hij knikt. "Je hebt gelijk. Dat zal ik doen. Oke ander onderwerp. Hoe is het met jou Lina."
" goed hamdolilah."
"Zorgt Nourdin goed voor je." Lacht hij.
Ik wordt verlegen. Dit begint een genante gesprek te worden. Hij mag nu wel gaan.
Ik knik en ruim snel de glazen op en breng ze naar de keuken.
Hij staat op en zegt dan: "Let goed op hem!" Hij wenkt me een vreemde knipoog en loopt richting de deur. Voor ik wil reageren sluit hij de deur achter zich dicht. Wat had dat te betekenen. Hoe bedoel je let goed op hem en dan loopt hij zomaar weg?
Nee ik laat het hier niet zomaar bij zitten. Ik pak gauw mn huissleutel en ga achter hem aan.
"Hakim!" Roep ik hem na. Gelukkig hij staat nog bij zijn auto.
"Wat bedoel je met; let goed op hem?"
Hij lacht idioot. "Hij gaat het je zelf wel ooit vertellen. Ik ga Lina. Take care en bedankt voor alles!"
Hij wil instappen, maar ik hou hem tegen. "Hakim! Zeg het me. Als jij meer weet dan ik over hem en je mij dat niet verteld heh, dan zal ik je dat nooit vergeven!"
Hij twijfelt en kijkt me dan serieus aan. "Ik ga het je zeggen. Maar onthoud dit goed. Je hebt dit niet van mij! Want ik hoef niet opnieuw dezelfde problemen met jullie mee te maken. Heb genoeg aan mijn hoofd." Ik knik en beloof het hem.
"Hij heeft drugs gedealt."
Ik kijk hem vragend aan en dan proets ik het uit. "HAHAHA JE MAAKT GRAP?!" Ik kijk nu met mijn serieuze blik in zijn ogen. " luister Hakim! Luister heel goed. Als jij denkt mijn relatie met Nourdin weer te verpesten, dan gaat dat je mooi niet lukken. Begrepen?!"
Hij stapt in zijn auto en wilt de deur dichtslaan.
Ik hou hem weer tegen en kijk hem nog steeds doodserieus aan. "Je vind heus je ware wel." En ik klap zijn deur van zn auto zelf hard dicht en loop terug naar huis. Die idioot! Komt hij eerst een zielig verhaaltje vertellen bij me en dan tot slot zoiets belachelijks zeggen over mn man. Die heeft heel snel een vrouw nodig inderdaad. Geïrriteerd loop ik terug naar binnen. Nourdin komt nog niet thuis. Hij is met zijn vrienden gaan karten.
Dan denk ik aan het geld dat hij aan het tellen was. Ik weet waar hij het bewaard heeft. Ik loop er naartoe en haal het geld tevoorschijn. Dit is inderdaad veel. Zou hij echt zóveel van zijn werk bij het ontslag gekregen hebben? Wacht ho, ik ben verkeerd bezig. Ik begin gewoon vermoedens bij hem te krijgen. En dat misschien wel onterecht! Dit mag niet. Ik leg het geld terug en hoor Nourdin net op dat moment het huis binnen komen. Ik loop naar hem toe en geef hem een kus. "Hey liefje was het gezellig?" Vraag ik hem.
Hij knikt en vertelde wat er zo al was gebeurd. Hij lag weer helemaal in een deuk en ik vond het eigenlijk ook wel grappig. "En jij hbiba, wat heb je gedaan?" Hij doet zijn armen op mijn heupen. "Uhmm niet veel. Hakim kwam onverwachts langs."
Hij laat me los. "Hakim??"
Ik knik en vertel hem wat hij me allemaal zei. Behalve dan over dat drugs dealen gedoe.
Hij pakt me weer vast en kust me op mijn lippen. "Dus je hebt hem weer geholpen."
"Uhm nee, gewoon wat dingen gezegd zoals ze zijn en hem die nummer gegeven van Claudia. Zodat hij met haar een volgende keer kan gaan praten ipv mij een hart aanval geven met zn onverwachtse bezoek."
"Hmm.. Verder alles oke? Je kijkt alsof je geïrriteerd bent. Komt het door zijn bezoek? Want anders regel ik dat hij nooit meer zomaar langskomt. Dat ga ik trouwens zoiezo doen, want dat hoort niet."
Ik knik en geef hem nog een snelle kus.
"Wat gaan we eten?" Vraag ik hem.
"Maakt niet uit schat. Alles is lekker."
"Nourdin...?"
Hij kijkt me aan. "Ja?"
"Ik hou van je.. Weet je dat?"
"Dat weet ik liefje. Ik hou ook zielsveel van jou." Hij drukt een intense kus op mijn lippen.
Ik laat los. "Nourdin...."
"Ja.."
"geld maakt niks uit heh. Of je wel of geen baan vind. Wij samen zijn het belangrijkst. Toch?"
Hij houd me weer strak vast. "Weet ik Lina inoe. Ik pieker er ook niet meer om. Ik ben wel aan het solliciteren.. Dus we horen het wel toch."
Ik knik. En kus hem op zijn lippen. Hakim wil weer gewoon tussen ons in komen. Maar ik vertrouw Nourdin. Nourdin zou nooit tegen me liegen. Hij is mn mannetje en hou teveel van hem en anders om ook.