the untold story

Komt het goed?

Het bleef stil. Ik zag dat hij zijn tranen wegveegde. Hij had ware spijt.. En ik kan niet voorgoed boos blijven. Hij wilt het nu goed maken toch?
Ik omhelsde mijn vader en vroeg hem om vergeving. Hij hing voorover en deed zijn hand op mijn mond.
"Sst stil alsjeblieft, Lina. Vergeef mij!"
"Ik vergeef je baba. Tuurlijk, je bent en blijft mijn vader." Snikte ik.
Had mijn moeder dit maar kunnen zien. Ze was vast blij geweest..
"Dochter... Nog 1 ding."
Ik knikte en keek hem aan.
" Nourdine is een goede jongen. Trouw met hem."
Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Maar mijn ogen deden niet mee.
" Ik ga nu. Probeer maar terug te slapen." Zei hij.
Het liefst wilde ik dat hij bleef slapen. Maar dat ging niet zomaar. Het is mijn huis niet en hij weet niet dat Nourdin hier ook slaapt.

Ik kus hem op zijn hoofd en neem afscheid.
Hij vertrekt en rustig loop ik terug naar de trap om naar boven te lopen en te gaan slapen.
"Lina...?" Hoor ik zacht.
Het is Nourdin. "Ja?"
Hij doet een lichtje aan. En dat had hij beter niet kunnen doen.
"Wat heb jij gedaan? Waarom huil je?"
"Er is niks." En ik probeer te glimlachen.
"Lina je weet dat je me alles kan vertellen." Zegt hij lief.
En dan stort ik in. Ik omhels hem en vertel hem wat er net is gebeurd.
Hij troost me en zegt me dat nu juist alles goed komt.
Nu het eindelijk goed gaat met mijn vader en mij en nu Nourdin en ik gaan trouwen!

Zal het echt goed gaan?