Crybaby.

Chapter 7.

Ο ηλιος έξω έλαμπε.

Ηταν Χειμώνας αλλα είχε πολυ ηλιο.

Μισουσε την ζεστη.

Ηθελε να κανει κρυο συνεχεια.

Της αρεσε πολυ το κρυο.

Είχε μολις βγει απο το μπάνιο.

Ενα αερακι την εκανε να ανατριχιασει.

Πηγε μπροστα στον καθρέφτη της.

Αφησε την πετσέτα να πεσει κατω.

Τιποτα δεν κάλυπτε το γυμνο σωμα της.

Ειδε την αντανάκλαση της στον καθρέφτη.

Κοιτα πως εισαι.

Σκέφτηκε.

"Κοιτα πως εισαι!"
Φώναξε στον καθρέφτη.

Ποτε δεν της αρεσε το σωμα της.

Το μισουσε και αυτο.

Ενιωθε εγκλωβισμένη,φυλακισμένη σε αυτο.

Ηθελε να παρει ενα ψαλίδι και να κοψει την αναθεματισμενη κοιλια της,τα ποδια της,τα χερια της.

Ολα πανω της,της φαίνονταν καταραμένα.

"Εισαι απαισια Alison.Απαισια."

Κοιτουσε με μισος την αντανακλαση της.

Μην ξεσπας εδω Alis.Ειμαι η μονη που δεν θα σε αφησει και το ξες καλα.

"Δεν με νοιάζει!Σε μισω!Μακάρι να ημουν σαν τις αλλες στο σχολειο!Μακαρι κανενας να μην εκανε σχόλια για τα κιλα μου,εστω για πλακα!"

Δεν εχεις κιλα Alis.

"Σκασε γαμωτο.Σκασε."

Εριξε την πετσετα πανω στον καθρεφτη και εφυγε απο κοντα του.

Ο καθρέφτης ηταν ο μονος που της έδειχνε ποια ειναι.

Της έδειχνε τον πραγματικο της εαυτο.

Ηταν γυάλινη.

Ηταν ενα κομμάτι γυαλι.

Που περιμενε τα χτυπηματα για να σπασει.