Την μπέρδευε τόσο πολύ.
Δεν καταλάβαινε τι ήθελε αυτός απο την ίδια.
Ήταν τόσο παράξενος.
Την μια ζέστη την άλλη κρύο.
Και αν και αυτή γενικά προτιμούσε το κρύο, στην περίπτωση του παρακαλούσε για ζέστη.
Κάθε φορά που αυτός προσπαθούσε να είναι κοντά της αυτή ένιωθε μια χαρά.
Αλλά όταν απομακρυνόταν γύριζε στην κανονική μονοτονία.
Ήθελε να τον βλέπει.
Συνέχεια.
Ανθρώπους που την έκαναν να χαμογελάει όλη μέρα μόνο στην θύμηση τους, τους ήθελε.
Αυτόν ίσως τον ήθελε λίγο παραπάνω.
Μπορεί να τις έκανε κακό με τα λόγια του.
Να την πλήγωσε πολλές φορές.
Αλλά δεν μπορούσε να μην πάρει μια καθημερινή δόση απο αυτόν.
Τον φοβόταν.
Όχι αυτόν.
Την στάση του απέναντι της.
Την στάση της απέναντι του.
Αυτός την μείωνε αλλά και την έκανε να νοιώθει όμορφα με ενα βλέμμα και μια φράση.
Και αυτή φοβόταν μην χαλάσει για αυτόν.
Να μην μαλακώσει τον χαρακτήρα της.
Ήθελε να παραμείνει σκληρή,ψυχρή και σαρκαστική με τους άλλους.
Σαν να μην ήθελε να ανοιχτεί στους άλλους.
Κρατούσε τον εαυτό της μόνο γι'αυτούς που πίστευε πως τον αξίζουν.
YOU ARE READING
Crybaby.
SpiritualΣκοταδι. Μαύρο. Ψυχρό. Αλλά και το αγαπημένο της χρώμα. Ο δικός της παράδεισος. Έξω απο έναν κόσμο όπου δεν ανήκει. Ενας δικός της κόσμος.