Crybaby.

Chapter 17.

Μια κρύα αποθήκη.

Μια κρύα σκοτεινή αποθήκη.

Μια αποθήκη σε ενα εμπορικό κέντρο.

Τρείς ψυχές καθισμενες στο κρυο και βρόμικο πατωμα.

Το τσιγάρο περνούσε απο χέρι σε χέρι.

Απο στόμα σε στόμα.

Η Allison έδωσε το τσιγάρο στο καστανοξανθο αγορι απέναντι της,και αυτος με την σειρα του στην μαυρομαλλα δίπλα του.

Δεν μιλούσαν. Το μόνο που ακουγόταν ηταν η μουσική που έβγαινε απο το τηλέφωνο της.

Back to black.

Ηταν μονο 3 το μεσημέρι.

Αλλά αυτοί ήταν σε μια αποθήκη μεσα στο εμπορικό.

Κάτι την βασάνιζε.

Κατι της έτρωγε τα σωθικά.

Ξαφνικά σηκώθηκε όρθια και πηρε την μαύρη τσαντα της απο τα σκαλιά.

"Εγω πρέπει να φύγω." μουρμούρισε και βγήκε απο την αποθήκη.

Αμέσως βγήκε στο φως του εμπορικού,πολύς κοσμος.

Σιγα σιγα περπάτησε και βγήκε απο εκει μέσα.

Ήθελε να περπατήσει λιγο μόνη.

Είχε κουραστεί απο ολα.

Ειχε κουραστεί ακομα και να αναπνέει,ένιωθε εγκλωβισμένη.

Πιεσμένη απο παντού.

Ένιωθε σαν να ήθελε συνεχώς κάτι αλλα δεν ήξερε τι..

Μια φορά,μια φιλη της της είχε πει πως χρειαζόταν ενα στήριγμα,εναν λόγο να δίνει χαρα στη ζωή της.

Το ήξερε.

Ήθελε να εχει κατι στο μυαλό της.

Να εχει κάποιον στη σκέψη της οταν ξυπνάει,οταν κοιμάται,οταν εχει νεύρα,οταν κλαίει.

Απλά ήθελε να εχει κάποιον ή κάτι να της δίνει ελπίδα.

Μια ελπίδα σωτηρίας.