Crybaby.

Chapter 8.

Χριστούγεννα λοιπον.

Η μερα που όλοι λατρεύουν.

Ολοι περιμενουν να περασουν υπεροχα.

Αυτη ηξερε πως παλι θα γινόταν κατι και θα κατέστρεφε αυτη τη μερα.

Περιμενε να κανουν παλι τραπεζι ολοι μαζι και να κατσουν.

Να χαμογελανε ολοι.

Και να τρώνε.

Ομως τα πραγματα δεν πηγαν οπως περίμενε.

Ολοι έλειπαν απο το σπιτι,εμεινε μονη.

Η αληθεια ειναι πως χαρηκε ιδιαίτερα που εμεινε για λιγο μονη.

Παντα ηθελε να μεινει μονη τα Χριστούγεννα.

Απλα να καθετε χωρις να κάνει τίποτα.

Δεν ειχε καμια όρεξη να χαμογελάσει ή να χαρει.

Μισουσε τα παντα.

Την επομενη θα πηγαιναν ταξιδι οικογενειακώς.

Δεν ηθελε καθολου να παει.

Μισουσε τις μετακινήσεις,τα ταξιδια,τα αεροπλανα.

Ειδικα τα αεροπλάνα.

Φοβοταν το ύψος.

Αλλα οσο και να φοβοταν ηθελε να κάθετε απο το παραθυρο.

Για να μπορει να βλεπει ποσο μικρος ειναι ο κοσμος,και ποσο μεγαλος ειναι ο ουρανος.

Σκεφτόταν πως καποτε θα πετουσε εκει πανω.

Ήθελε φτερά.

Φτερα για να φύγει.

Απλα δεν ήθελε την ζωη της.

Ηθελε να φύγει.

Υπήρχε ενας τροπος.

Η αυτοκτονία.

Ποτε δεν ηταν ετοιμη να την κανει ομως.

Ηθελε να ειναι καποιος διπλα της για να την δει τελευταία φορα,αλλα κανεις δεν ηταν πρόθυμος.

Ηταν τρομερό να γιόρταζαν οι ανθρωποι ενω κάποιοι ουτε ψωμι δεν είχαν.

Πως τους πήγαινε η καρδιά να κανουν τραπέζι ενω άλλοι έξω προσπαθούσαν να ζεσταθούν εξω απο ενα μαγαζί;

Αυτο μισουσε.

Ο καθένας εβλεπε τον εαυτούλη του.

Πως θα γιόρταζαν,πως θα έτρωγαν.

Γουρουνια.

Αυτη η λεξη τους χαρακτηρίζει ολους.

Γουρουνια.

Αυτος ηταν ο κυριότερος λόγος που δεν ηθελε να τα γιορταζει τα Χριστούγεννα.

Κι δεν ειχε καμια ορεξη να παει σε ξενες χωρες,να γιορτασει.