Crybaby.

Chapter31.

Όσο οι μέρες περνούσαν αυτή τον ξεχνούσε.

Δεν ασχολιόταν καν με αυτόν.

Απλά είχε μάθει τον εαυτό της πως αμα θα θέλει να βγαλει κάποιον απο την ζωή της θα το κάνει χωρίς αντιρρήσεις.

Χωρίς συναισθήματα.

Απλά θα ξεγράφε τον οποιονδήποτε.

Και το έκανε.

Ίσως το να μην του μιλούσε ή το να τον ειρωνευοταν δεν ήταν ότι καλύτερο αλλά έτσι έμαθε.

Να τους σβήνει σαν να είναι ενοχλητικά και άσχημα γράμματα σε μια όμορφη κόλλα χαρτί.

Να τους σβήνει σαν να είναι λαθη.

Της ήταν πολύ εύκολο.

Έτσι κι αλλιώς έβλεπε πως αυτός ήταν τσιμπημενος με μια απο τις καλύτερες φίλες της.

Έτσι πίστεψε.

Τον τελευταίο καιρό όμως άλλαξαν αρκετά.

Αυτός της μιλούσε, την ρωτούσε, την αναζητούσε.

Έβρισκε κάποιες αφορμές να της μιλήσει.

Να την αγγίξει.

Όλο αυτό την έβαλε σε καχυποψία.

Δεν τον εμπιστευόταν.

Ήταν πονηρός, φαινόταν.

Τον ήξερε καλά, αποκλείεται ένας τόσο ωμός και κρύος άνθρωπος να έκανε κάτι τέτοιο χωρίς λόγο.

Κάτι ήθελε, και αυτή το αισθανόταν.

Ο Leo ποτέ δεν ήταν τρυφερός.

Και αν ήταν, ήταν μόνο με αυτούς που αγαπάει πραγματικά.

Εκτός απο τον Leo όμως,ήταν και ο Daniel.

Δεν καταλάβαινε γιατί μόλις σταματούσε να ασχολείται με κάποιους αυτοί μετά την αναζητούσαν.

Ο Daniel της μιλούσε συνέχεια.

Τις πιο πολλές φορές με νόημα.

Με "βρώμικες" ματιές.

Της άγγιζε και χάιδευε τον λαιμό ενώ ήξερε πως ο λαιμός για αυτήν ήταν ενα απο τα σημεία που την έκαναν αδύναμη.

Η Αχίλλειος Πτέρνα της.

Όταν της έλεγε στα καλα καθούμενα διάφορα υπονοούμενα για εκείνην την μέρα, αυτή γουρλωνε τα μάτια της.

Της είπε πως του άρεσε το ύφος της όταν της μιλάει με νόημα και αυτή γουρλωνει.

Καθόταν κοντά της.

Της μιλούσε.

Και οι δύο τους.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αυτήν να μην ξέρει για άλλη μια φορά τι θέλει.

Ήταν άσχημο.

Σαν να είχε απο την μια μεριά έναν μικρό άγγελο, και απο την άλλη έναν μικρό διάβολο.

Αλλά στην περίπτωση της δεν ήξερε ποιός είναι τι.