Crybaby.

Chapter41.

Ο καιρός των εξετάσεων πλησίαζε.

Το άγχος της απερίγραπτο.

Θα έδινε εξετάσεις και δεν ήξερε τίποτα.

Τα αρνητικά σχόλια των γωνιών της αλλά και των γύρω της την έκαναν να νιώθει υπερβολικά άχρηστη.

Ήταν άχρηστη.

Είχε αρρωστήσει.

Ο πυρετός δεν έλεγε να κατέβει απο το 39,4.

Όλο της το σώμα βρισκόταν σε ένταση.

Τα χάπια πήγαιναν 2-2 ανά ώρες.

Ήθελε να πάει τουαλέτα.

Μα ήξερε πως δεν μπορούσε να σηκωθεί.

Έκανε μια προσπάθεια, δεν τα κατάφερε.

Το μόνο που κατάφερε ήταν μια τρομερή ζαλάδα η οποία την έκανε να χάσει την ισορροπία της και να πέσει με φόρα στο κρεβάτι.

"Μαμά;" προσπάθησε να φωνάξει αλλά με το ζόρι άκουσε η ίδια την φωνή της.

"Μαμά;" προσπάθησε πιο δυνατά.
Άκουσε βήματα και ξάπλωσε κρατώντας το μέτωπο της.

"Τι έγινε;"

"Βοηθα με να πάω τουαλέτα σε παρακαλώ." είπε κλαψουριζωντας.
Ούτε τουαλέτα δεν μπρουσε να παει, τόσο άχρηστη.

Αφου την σήκωσε την πήγε μέχρι την τουαλέτα.

Μπηκε μέσα και κλείδωσε.

Όταν πήγε να ανοίξει την πόρτα τα πόδια της δεν την βαστουσαν.

Την άνοιξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε και έπιασε το έπιπλο που βρισκόταν έξω απο την πόρτα.

Η μαμα της την έπιασε και την πήγε στο κρεβάτι με το ζόρι.

Έπρεπε να διαβάσει οπωσδήποτε.

Έπρεπε.

Το άγχος την κυρίευσε ξανά και τράβηξε τα μαλλιά της.

Της ερχόταν αναγούλα απο το άγχος.

Τι θα γινόταν αμα δεν περνούσε;

Δεν ήταν και η καλύτερη μαθήτρια.

Άμα δεν τα κατάφερνε θα μισουσε παραπάνω τον εαυτό της.

Έπρεπε να τα καταφέρει.

Έπρεπε.

Έπρεπε να αποδείξει στον εαυτό της ότι μπορεί να τα καταφέρει.