Crybaby.

Chapter30.

Οι μέρες κυλούσαν με αυτήν χαμένη.

Μπερδεμένη.

Οτιδήποτε συνέβαινε δεν το έπαιρνε στα σοβαρά.

Δεν έμπαινε καν στον κόπο να το αναλύσει.

Ένιωθε πως περιφερε το σώμα της άσκοπα απο εδώ και απο εκεί.

Το μυαλό της είχε χαθεί.

Περνούσε τον δρόμο.

Ένα μαύρο αυτοκίνητο σταμάτησε απότομα μπροστά της.

Ο οδηγός μέσα την κοιτούσε σαν να ήταν τρελη.

Τον κοίταξε και του έδωσε ενα απο τα πιο αδιάφορα βλέμματα.

Συνέχισε να περπατάει.

Είδε έναν κήπο.

Έκοψε ένα λουλούδι.

Τριαντάφυλλο.

Δεν της άρεσαν τα τριαντάφυλλα.

Ήταν τόσο ειρωνικά.

Σαν τους ανθρώπους.

Όμορφα και εκθαμβωτικα απο πάνω,σε μαγεύουν, προσπαθώντας να σε κάνουν να τα αγαπήσεις.

Και απο κάτω ύπουλα,με αγκάθια. Μόλις τα αγγίξεις ματωνεις. Πονάς.

Έσφιξε το λουλούδι στην παλάμη της.

Ο πόνος αμέσως χτύπησε.

Μικρές πληγές έβγαζαν ασταμάτητο αίμα.

Αίμα.

Αίμα.

Πολύ αίμα.

Πονούσε.

Πολύ.

Όχι ωραίος πόνος.

Ενοχλητικός.

Τι χαζη κίνηση.

Έπρεπε να κόψει μια μαργαρίτα.

Μια βιολετα.

Αφού αυτές τις αρεσαν.

Σκούπισε σιγά σιγά το χέρι της πάνω στην μαύρη μπλούζα της.

Δεν θα φαινόταν έτσι και αλλιώς.

Το αίμα δεν σταματούσε.

Πονούσε.

#ShityChapter