Το ξυραφάκι έσκισε βίαια το λευκό δέρμα της.
Το δέρμα φούσκωσε και έσκασε.
Το αίμα δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση του γρήγορα.
Ενιωθε ότι αυτές οι χαρακιές ήταν πιο βαθιές απο τις προηγούμενες.
Πονούσε φρικτά.
Ετσουζε.
Έκλεισε τα μάτια της και έκατσε πάνω στο καπάκι της τουαλέτας.
Άφησε έναν αναστεναγμό.
Πόσο είχε κουραστεί.
Έβαλε ενα χαρτί πάνω στις πληγές της και βγήκε απο το μπάνιο.
Έκατσε στο κρεβάτι της και κοιτούσε τους τοίχους.
Σήκωσε το χαρτί για να δει αν σταμάτησε το αίμα.
Όχι.
Έτρεχε ακόμα.
Πήγε στην κουζίνα και έβαλε σε ένα βαμβάκι οινόπνευμα.
Αργα αργά το ακούμπησε πάνω στις πληγές της.
Ολο της το σώμα ανατρίχιασε και οι χαρακιές ετσουζαν φρικτά.
Έτριβε σιγανά αλλά με πίεση το βαμβάκι στις κοκκινιλες.
Ήταν πολύ γλυκός ο πόνος.
Τον απολάμβανε.
Πολλοί ίσως το πουν μαζοχισμό.
Αυτή το λέει απόλαυση.
Κανένας ποτέ δεν θα καταλάβει γιατί της άρεσε.
Ούτε καν η ίδια.
YOU ARE READING
Crybaby.
SpiritualΣκοταδι. Μαύρο. Ψυχρό. Αλλά και το αγαπημένο της χρώμα. Ο δικός της παράδεισος. Έξω απο έναν κόσμο όπου δεν ανήκει. Ενας δικός της κόσμος.