Crybaby.

Chapter47.

Και τώρα που έμπαινε για τα καλά το καλοκαίρι άρχισε να ανησυχεί.

Πως να έβγαινε έξω με τα σορτσάκια; Τα πόδια της θα φαίνονταν τόσο μεγάλα και χοντρά.

Πως θα πήγαινε θάλασσα; Η κοιλιά και όλο το πάχος θα έκαναν μπαμ.

Ντρεπόταν να πάει, ήταν τόσο άσπρη, σαν τπ γάλα.

Αλλά μπορεί να μην της άρεσε το καλοκαίρι, αλλά για κάποιον λόγο ανυπομονουσε να φτάσει. Θα μπορούσε να κλείνεται σπίτι χωρίς να έχει έγνοιες.

Όσο και να ντρεπόταν να παει στην θάλασσα ήθελε να μπει μέσα και να μείνει μέσα για πάντα. Λάτρευε την θάλασσα.

Πίστευε πως ίσως με το καλοκαίρι θα της περνούσαν όλες αυτές οι σκέψεις και οι δαίμονες της ίσως πήγαιναν διακοπές για λίγο.

Με τον καιρό ερχόταν μια χοροεσπερίδα που οργάνωνε το σχολείο, δεν ήθελε να πάει, αλλά η μητέρα της επέμεινε.

Την ανάγκασε να αγοράσει φόρεμα και να πάει να φτιαχτεί σαν μια barbie.

Δεν θα δεχόταν με τίποτα να βάλει άλλο χρώμα εκτός απο μαύρο. Ίσως συμιβιβαζοταν και με το μπλε, αλλά άλλο χρώμα δεν θα έβαζε.

Η μητέρα της την ανάγκασε να κάνει μια δίαιτα έστω για 6 μέρες.

Ήταν απο τις λίγες φορές που απο μέσα της την ευχαριστούσε σιγανά, ποτέ δεν θα κατάφερνε να το πάρει απόφαση.

Ήθελε να γίνει όμορφη.

Να μην κλαίει απο τα νευρα της που ποτέ δεν έβρισκε τι να βάλει και κάτι που να την κάνει να νιώθει όμορφα μέσα σε αυτό.

Ήθελε να είναι όμορφη.

Και ίσως το κατάφερνε κατά κάποιον τρόπο.