Crybaby.

Chapter51.

Η μουσική των bdc ηχουσε στο δωμάτιο.

"Σε καταλαβαίνω." της είπε.

"Τι καταλαβαίνεις;" του είπε.

"Απλά θες κάποιον να σε καταλαβαίνει,έστω έναν, όχι δέκα που θα πιστεύουν πως είσαι παραμύθι."

Δεν του απάντησε. Είχε δίκιο.

"Εγώ μπορώ να είμαι κοντά σου." της είπε μετά απο ώρα.

"Γιατί;" τον ρώτησε απότομα.

"Για να μην νοιώθεις μόνη."

"Με λυπάσαι δηλαδή;"

"Όχι!
Απλά άσε με να σε μάθω. Θέλω να σε μάθω. Θέλω να μάθω τι κρύβεται πίσω απο αυτήν την κρυαδα."

"Δεν θέλω να σε αφήσω να με μάθεις."

"Γιατί."

"Θα φύγεις, θα βαρεθείς την μιζέρια μου."

"Δεν θα το κάνω. Δεν είμαι σαν τους άλλους Allison. Δεν θα σε αφήσω."

Ήθελε να τον πιστέψει αλλά δεν μπορούσε.

Όλοι έφευγαν.

Κανείς δεν έδινε ευκαιρίες.

Και ξαφνικά κάποιος ενδιαφέρθηκε, τουλάχιστον έτσι φαινόταν.

Ήταν τόσο αμαθη σε αυτό το θέμα, της ήταν πρωτόγνωρο.

"Δεν θέλω να σε παίρνω μαζί μου κάτω."

"Δεν με παίρνεις εσύ,εγώ έρχομαι."

Ένοιωθε τα πάντα πολύ βαθιά,ίσως αυτός ο κόσμος ήταν πολλής για αυτήν.

Ή ένοιωθε τα πάντα, ή δεν ένοιωθε τίποτα.

Το χάος μέσα της έκανε κύκλους και την βασάνιζε. Οι δαίμονες δεν την άφηναν σε γαλήνη.

Αυτός ήταν μια ήρεμη πόλη,
και αυτή ο τυφώνας που θα τον κατέστρεφε.