Crybaby.

Chapter 13.

5:10.

Πρωί.

Σχολείο.

Ιου.

Σκέφτηκε να πάει με τα πόδια.

Ήθελε να περπατήσει μόνη της μεσα στους ερημους δρόμους.

Ήθελε να νιώσει σαν κάποιο φάντασμα που περιφέρεται.

Σαν μια ψυχή που περιπλανιέται.

Ειδε έξω απο το παράθυρο.

Φυσούσε πολυ δυνατά και ηταν θεοσκοτεινα.

Σιγα σιγα άρχισε να ετοιμάζεται.

Βγηκε στον δρόμο με την τσάντα στον εναν ώμο.

Ο παγωμένος αερας χτύπησε το προσωπο της και ένιωσε τα ματια της να δακρύζουν.

Ο καιρός ήταν πολυ κακοκεφος. Τα σύννεφα στον ουρανό ήταν σκουρα και χόρευαν εξαλλα.

Άρχισε να περπατάει με γρήγορα βήματα.

Στα αυτια της ηταν τα ακουστικά της και άκουγε το Wires των the neighbourhood.

Έβαλε στο φουλ την φωνή μη μπορώντας να ακούσει τι γίνεται στον κόσμο.

Ευχόταν καθως περπατάει να μην ακουει τους ήχους,ευχόταν να την πατήσει κάποιο αυτοκίνητο.

Να μην καταλάβει οποιονδήποτε πόνο ή να νιώσει άγχος.

Αλλα ήξερε πως ολα αυτά θα παρέμεναν στο μυαλο της.

Εφταζε στο σχολείο.

Δεν μπηκε την πρώτη ωρα,άργησε.

Έμεινε έξω και περίμενε μονη της.

Μονη της.

Φυσικά και δεν θα έμενε για πολυ μονη.

Την επισκέφθηκαν οι σκέψεις της.

Πουτανες σκέψεις.

Φύγετε.

Ήθελε να μιλήσει με κάποιον.

Για οτιδήποτε,ακομα και για σκουλήκια να μιλούσε δε θα ειχε πρόβλημα.

Απλα ηθελε να μιλήσει με κάποιον για να μην της μιλησουν οι σκεψεις της.

Κουδούνι.

Αλλαγη ώρας.

Ειδε επιτέλους τους φίλους της.

Επιτέλους.

Οχι μονη.

Επιτέλους.

Θα ηρεμουσε για λιγο,θα γελουσε.