Fixing A Broken Heart [Completed]

Again (Part 2)

Justine's POV

Magkaharap kami ni Marco ngayon. My heart is beating so fast.. So fast that it wanted to go out of my chest. I was smiling. But I bet, my lips are shaking dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko ngayon... Kaba, excitement, sobrang saya... Iyon ang nagngingibabaw.

" Justine... Sweetheart. Don't you know that you're so beautiful tonight? " humarap sya sa mga nakaupo particularly sa side ng parents namin. " Thanks to Mom, who did a great job, making my wife so beautiful as ever, and for making this surprised wedding, possible na hindi man lang nakahalata ang asawa ko. Such a great actress. I love you mom! " he said chuckling.

Natawa rin ako at ang mga tao. Humarap sya muli sakin and tucked the locks of hair, slightly covering my face." Sweetheart, I know you're surprised. Actually, ang plano ko pa sana ay sa 10th year anniversary tayo magre-renew ng vows but then, I realized that I can't wait any longer. I need to do something to keep the fire burning... The love. The passion. The commitment that we vowed to each other 8 years ago.... At alam ko... alam kong marami akong pagkukulang. Alam kong kulang na kulang ang oras ko para sa inyo ng mga bata. At alam kong nasasaktan ka rin dahil sa mga nangyayari. Pero sana paniwalaan mo ang pagmamahal na meron ako para sayo...."  he shed the tear jerked from his eyes and composed himself again. And by that moment.. I am in tears as well.

" Sana, bigyan mo pa ako ng pagkakataon na tuparin ang vows ko noong kinasal tayo 8 years ago. At ang mga pangako na sasabihin ko para sayo. Kasi Tin, nakakawalong taon pa lang tayo. And it's still far until we reach our forever.... " huminga siya ng malalim at tila pinipigilan din ang luha niya." Thank you.... Maraming sa lahat lahat Justine. Sa lahat ng sakripisyo mo para sa pamilya natin. Alam ko kung gaano mo kamahal ang pagsusulat pero hindi ka man lang nag dalawang isip na iwan iyon para samin ng mga bata. Salamat sa pagpupuyat sa tuwing iiyak at magugutom ang mga baby natin sa gabi. At sa umaga, ay ikaw pa rin ang nag aasikaso sa kanila at sa akin. Salamat sa pasensya, sa pagmamahal at tyaga mo. Kahit alam kong pagod ka na. Kahit kailan h-hindi ko man lang narinig na n-nagreklamo ka. Kapag naiinis ako. Kapag mainit ang ulo ko, at minsan sayo ako nagsusungit, hindi ka nagsasalita. Ngingitian mo lang ako at yayakapin.. Kahit alam kong ako ang may kasalanan, ikaw pa ang nagso-sorry.... Kaya sa gabing ito, proud akong sabihin sa lahat ng mga tao dito na sobra pa sobra na napakaswerte ko dahil i-ikaw ang asawa ko." and there. He didn't hold back his tears. He's crying while saying those words, straight from the heart. Ako man ay umiiyak na rin.  "Justine... Mahal ko... I promise to love you even more. I promise to give my time for you and the kids. And I promise to never let you be sad like you're feeling now. Sorry kung naging palpak ako sa unang walong taon, pero pangako, I'll make it up to you. I'll still court you everyday. At pangako, hindi ko na dadalhin sa bahay ang problema ko sa opisina.... Mahal na mahal na mahal kita sweetheart. " madamdaming wika niya. I wiped his tears and smiled at him tenderly.

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Speechless ako. I am overwhelmed by his words. I am conquered by that touch in my heart.

But then, I have to speak up and give my vow.

I hemmed and breath out. I composed myself and speak to the heart. " Sweetheart, I honestly don't know what to say. I mean. This is so overwhelming. Hindi ko inexpect 'to. But then, I want you to know, that the day I married you, is the best thing that ever happened to my life. Yes, I know there are flaws. I know that we've been through a lot lately. And I know that something is wrong. Alam kong dadaan at dadaan tayo sa ganitong pagsubok. Pero kasi... K-kasi mahal na mahal kita. Hindi ako mahihiya sa harap ng mga taong naririto sa lugar na 'to na sabihin kung gaanong kita kamahal. At kung dumarating man sa puntong humihina ang apoy ng pagmamahal mo sakin.... I promise that I'd do my very best to keep that fire burning. Hindi ako magsasawang ibigay ang lahat sa pamilya na binuo natin dahil mahal ko kayo ng mga bata. At sana, kung may pag kukulang ako, sana bigyan mo rin ako ng pagkakataon na punan 'yon. I'm sorry if I nag you. I'm sorry kung nagiging demanding ako. And I'm sorry kung palagi kitang hinahanapan ng oras. Sorry kung hind kita inintindi.. I promise that I will support you. I promise to understand you more. And I promise na hindi ako susuko. Marco.. Sweetheart.. Mahal ko, let's start anew. Mahalin natin ang isa't isa as if we're just married yesterday. Let's love without conditions. Let's love the way God wants us to love. And I am sure, we'll have the happy ever after that we've been dreaming. Mahal na mahal na mahal kita, Marco Gerald Elizalde —"