C28. What Now?

14.9K 270 20
                                    

Marco's POV

At sana, totoong masaya ka sa choice mong' yan.

Those words.. They're echoing my head since that day. And would you believe that I already survived 6 freaking months without my family, without Justine and without myself?

Sa loob ng anim na buwan ay si Justine lang ang nasa isip ko. At mamamatay na yata ako sa lungkot dahil sa pangungulila ko sa kanya.

Normal pa ba ito? Is it normal to still long for her? To need her? To seek for her presence?

Kaya napapatanong ako sa sarili ko ngayon.... Tama ba ang naging desisyon ko?

***

" Babe, I'm ok. You don't need to worry. Lagnat lang 'to. " I said chuckling. Lara' s worried. She's in Davao right now for a business trip.

" You're so workaholic kasi. Wala ka pang kasama dyan sa condo mo?..." kastigo niya. "Macki, uwi ka na kaya sa inyo? " she asked.

I sighed. Gusto ko. Pero nahihiya ako sa kanila.

" Lara, I'm fine. I took my meds already and ordered food. Kaya ko ang sarili ko. " I assured her.

" Tsk. You're really stubborn. Anyway, I'll call you later na lang ulit ha. The client is here. Take care of yourself. "

" Yes ma'am! I'll keep you updated. Take care. Bye. "

" Ok. Bye. "

And there. She ended the call.

I sighed again. Lara and I are ok. As in ok lang. I can feel her reserved about our relationship. At hindi ko sya masisisi. Lalo pa at tutol ang lahat ng tao sa relasyon namin. Even her mom and dad. They are still rooting for her and Paul. Dahil kasal pa rin sila and they are not believers of annulment.

As for me, hanggang ngayon ay hindi ko pa nakikita si mommy. I can see dad in our meetings. We act civil and professional. Halatang galit pa rin sakin si dad.

Napapikit na lang ako. My life's too complicated right now. At unti-unti kong naiintindihan ang lahat.

Ayoko nang mag isip. Lalo lang sumasakit ang ulo ko.

Kinuha ko ang thermometer sa bed side table to check my temp. At napailing na lang ako.. 39.2.

" Aww. Kawawa naman ang baby ko. " she hugged me tightly and kissed my head. " Ayos ka ng upo, sweetheart. I'll feed you para maka inom ka na ng meds. " malambing na wika niya.

But I am too weak to speak. I just nodded. At naupo ng maayos. And feed me like a toddler.

Nang matapos akong kumain ay pinainom niya ako ng gamot. Pinupunasan niya ako ng basang bimpo.

" I'll take care of you sweetheart.. Mahal kita. " malambing na sabi niya. She kissed me at my forehead.

Pero bigla na lang siyang naglaho.. Suddenly, I found myself in a dark place. And I am hearing a woman crying.

.... Bakit? Bakit mo nagawa sakin 'to Marco?

... Please ako naman ang piliin mo.

Goodbye Marco... I'm moving on. Hindi na kita mahal.

Justine.. No!

Napabangon ako. It was a dream. I was catching my breath. Ang samang panaginip.

Napatingin ako sa may pinto. Someone's knocking. Must be the food I ordered. Kaya kahit hinang hina ako at nanginginig sa lamig ay nag punta ako sa pinto. Yakap yakap ko ang sarili ko. Nilalamig talaga ako.

Fixing A Broken Heart [Completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon