History N.H. ❀

Part 4

Alex's point of view★

Als de deuren opengaan, loop ik meteen naar kamer 135.
"Mam, om hoe laat is het concert?"
"Om 7 uur moet je er zijn. Dus laten we eerst onze koffers uitpakken, ons klaarmaken en dan om 6 uur iets eten in het restaurant. "
"Ok!"

Ik stop de sleutel in het slot en open voorzichtig de deur.
"Wow. Deze kamer is.. Wow."
"Ja, hé." Grinnikt Max.
"Ik heb hem gekozen."
De kamer is heel groot. Het is precies een mini-appartementje.
Het heeft een kleine woonkamer, een slaapkamer en een badkamer met een douche en een bubbelbad.
Ik leg mijn koffer op ons bed en begin alles uit te pakken.

"Max? Wat moet ik aandoen vanavond?"
"Laat me je kleertjes eens zien, meid!" Zegt hij terwijl hij Jani Kazaltzis nadoet, een mannelijke modeontwerper die van die grappige trekjes heeft.
Ik lach en hij bekijkt mijn kleren ondertussen.
Hij haalt er een mooi, zwart jurkje uit met een kraagje waarop kleine madeliefjes staan.
"Alex! Deze is perfect! Plus, Niall zal je heel mooi vinden." Zegt Max terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelt.
"Max! Niall is mijn beste vriend. Niet mijn crush!"
"Kom op! Jullie zouden schattig zijn. Weet je nog toen jullie, als jullie zo'n 6 jaar waren, eens naar Indiana Jones aan het kijken waren en je in zijn armen lag omdat je bang was? Gewoon übercute."
"Ma-ax, ik vind hem niet leuk op die manier."
"Stiekem wel." Mompelt hij zodat ik het niet hoor, maar dat is dan niet gelukt.
Ik besluit het maar zo te laten, anders hebben we straks een welles-nietes discussie.
"Ik ga me klaarmaken!"
"Is goed."
Ik neem mijn kleedje, toiletzak, mijn ondergoed en behaatje en een handdoek en ga naar de badkamer.
Als ik mijn kleren uit heb gedaan, zet ik de douche op en wacht tot wanneer het water warm genoeg is om eronder te staan.
De warme stralen raken mijn huid.
Terwijl ik mijn haren was met mijn lievelingsshampoo, zing ik 'This Song Is About You' van Olly Murs.
Ik spoel mijn haren en lichaam af en zet de douche uit.
Daarna wikkel ik me in mijn handdoek.
Ik hoor Max op de deur kloppen.
"Wacht even tot ik mijn onderbroek enzo aanheb."
Ik ben altijd heel open met Max. Hij is mijn tweelingbroer en hij weet tenslotte alles van mij.
Ik doe vlug mijn onderbroek en bh aan en zeg dat hij binnen mag komen.
Max doet voorzichtig de deur open en gaat op de badrand zitten.
Ineens krijg ik een berichtje binnen en kijk verbaasd naar mijn gsm.
Wie zou mij nu sturen?
Ik open het en begin te lezen.

Hoe is het daar met ons dik bolletje in Londen? Je losertje Niall al gevonden? Of herkent hij je niet meer?

Geen vriendelijke groetjes!
-Tim

Ik laat mezelf op de grond zakken met mijn handen in mijn haren en begin te wenen.
Max kijkt me bezorgd aan,neemt mijn gsm uit mijn handen en begint het berichtje te lezen.
Zijn gezicht gaat van verbaasd naar heel boos, maar als hij mij hulpeloos op de grond ziet zitten neemt hij me meteen in zijn armen en wrijft hij rustgevend over mijn nog natte haren.

"Hij heeft gelijk, Max. Ik ben helemaal niet mooi, maar te dik en Niall zal echt niet staan wachten op zo iemand. Hij wilt me waarschijnlijk zelfs niet meer herkennen."
"Alles wat hij zegt is niet waar, Alex. Je bent het mooiste meisje dat ik ken. Vanbinnen en vanbuiten. Je hoeft geen veel te dunne barbiepop met tonnen make-up te zijn om mooi te zijn. Geloof me."

We blijven nog een tijdje op de grond zitten tot Max opstaat en mij ook rechttrekt.
"Laat je niet gek maken door die nietsnutten. Kleed je nu maar gauw om, want we moeten over een halfuurtje al naar het restaurant gaan."

Ik knuffel hem heel stevig.
"Dankje, broertje." Glimlach ik.
"Het is niks, zusje." Zegt Max terwijl hij een kus op mijn voorhoofd drukt.

★_★_★_★_★_★_★

Nadat we ons hadden omgekleed en met onze ouders iets hebben gegeten in het restaurant, zitten we in de auto naar het concert.

Afwezig kijk ik door het raam.
De zenuwen gieren door mijn lijf en ik zit mezelf gek te maken met vragen.

Zou Niall me gemist hebben? Zou hij me nog kennen? Wilt hij me nog zien?
Vragen waar ik het antwoord straks van zal weten.

Ik zie een groot gebouw passeren en kom er al gauw achter dat we er zijn.
Ik neem mijn jasje en handtas en doe mijn gordel los als mam en pap de auto parkeren.

"Veel plezier, lieverds. Alex, veel geluk." Zegt mam.
"Dankje, mam."
"We houden van jullie."
"Wij ook van jullie, pap." Zegt Max.

Langzaam doe ik de autodeur open en stap ik de auto uit, gevolgd door Max.
We lopen samen over de grote parkeerplaats en zoeken naar ingang A.
Als we die gevonden hebben, geven we onze kaartjes aan de vrouw achter de balie.
We lopen de lange gang door en telkens als we dichter komen, horen we het gegil luider worden.

"Ben je er klaar voor?" Glimlacht Max.
"J-ja.. Alleen een beetje zenuwachtig." Glimlach ik terug.
"Hoe hebben pap en mam die backstagekaartjes kunnen regelen?" Vraag ik nieuwsgierig.
"Ken je Patrick nog? Die vriend van pap?"
"Uh, ja."
"Wel, die werkt hier dus, en die heeft kunnen regelen dat wij, de enige twee zijn die vanavond backstage mogen komen."
"Wow, alleen wij twee?"
"Ja." Knikt Max blij.
Max is geen fan van One Direction, maar hij komt mee voor mij.

Nadat we onze kaartjes voor de derde keer hebben afgegeven om te checken, komen we in de zaal toe.
Ik kijk bewondert om me heen naar de duizenden, gillende meisjes.
Dit was Niall's grote droom, al sinds hij vijf jaar was, en zijn droom is nu werkelijkheid geworden.
Ik ben zó trots op hem, maar tegelijk ben ik ook teleurgesteld dat hij me niet heeft gebeld of me heeft komen bezoeken.
Niall was vroeger altijd mijn buurjongen geweest, daarom waren we vaak bij elkaar.

★_★_★_★_★_★_★

Hey lieve lezers!

Ik wou gewoon eventjes zeggen: MERRY CHRISTMAS!🌟
Welke cadeautjes hebben jullie allemaal gekregen? Comment ze maar hieronder!😊
#Nieuwsgierig

Xjes Alex 💙