History N.H. ❀

Part 7

Voor dat ik dit hoofdstuk ga schrijven wil ik jullie nog even zeggen: JULLIE ZIJN DE LIEFSTE LEZERS OOIT!💙

Alex's point of view ★

Ik loop meteen naar de badkamer en open, bang voor wat ik zal aantreffen, de deur.
Ik zie Niall op de grond liggen met een pijnlijk gezicht.
"W-wat is er gebeurd? Gaat het?" Vraag ik geschokt.
"Het gaat wel, alleen heb ik me een beetje pijn gedaan. Ik ben uitgegleden over mijn deo." Zegt Niall lachend terwijl hij over zijn achterste wrijft.
"Kom zet je recht, slimmerik." Zeg ik nu ook lachend terwijl ik mijn hand uitsteek naar hem.
Hij neemt hem aan en probeert recht te staan, wat hem niet lukt en hij trekt mij mee in de val.
Ik val boven op hem, terwijl onze ogen elkaar ontmoeten.
Oh god, zijn zijn ogen altijd zo mooi geweest?
Ik voel dat mijn wangen roder worden en begin nerveus te lachen als ik probeer recht te staan.
"S-sorry." Stottert hij met bloedrode wangen.
"Het is niet erg." Glimlach ik verlegen als we allebei weer veilig op de grond staan.
Hij krabt nerveus in zijn nek en zet zich neer op zijn bed.
Ik ga voorzichtig naast hem op het bed zitten en hij begint met praten.
"Alex?" Zegt hij terwijl hij met zijn vingers speelt.
"Ja?"
"Wil je het me vertellen, waarom je zo onzeker was in de auto?"
Ik zucht eventjes en begin te vertellen.
"Ken je Tim nog?"
Hij knikt zachtjes en zucht ook.
"Die jongen die ons twee altijd pestte en mij 'loser' enzo noemde."
"Ja, die.. H-hij pest me weer." Aan het einde van mijn zin breekt mijn stem en vult de kamer zich met snikken.
"W-wat? Hij was toch gestopt? Sinds wanneer terug?" Vraagt Niall boos als hij me in een knuffel trekt en ik mijn hoofd op zijn schouder laat rusten.
"Hij is terug begonnen sinds je weggegaan bent en het is alleen maar erger geworden. Elke dag noemde hij me 'dik bolletje' en, en.. H-hij zorgde ervoor dat ik thuis kwam met een platte band." Snik ik.
"Alex, het spijt me zo dat ik je niet kon beschermen." Zegt Niall met een gebroken stem.
Zijn schouders beginnen langzaam ook te schokken en hij houdt me nu nog steviger vast.
"Het is jouw fout niet, Niall."
"Ik weet het, maar toch.. Ik had er voor je moeten zijn."
"Sshh, het is goed. Je bent er nu toch?" Glimlach ik terwijl ik zijn tranen wegveeg.
Hij knikt langzaam en veegt mijn tranen ook weg.
"Geloof hem niet, Alex. Je bent echt prachtig. Ik heb nog nooit zo een mooi meisje gezien."
"Dankje, Niall."
Hij laat zich zachtjes achterover vallen op het bed en ik doe hetzelfde, waarna ik mijn hoofd in zijn borst nestel en hij zijn arm om me heen slaat.
"Weet je dat je gilt als een meisje?" Grinnik ik.
Zijn lach die ik zo gemist heb vult de kamer.
"Ik weet het." Fluistert hij beschaamd als hij is uitgelachen.
Ik leg mijn hoofd in zijn nek en ruik aan zijn haren.
Hij ruikt zo lekker.
Niall wrijft zachtjes met zijn hand over mijn rug en drukt een kusje op mijn voorhoofd.
Zachtjes begin ik te blozen en genietend sluit ik mijn ogen.
Na een tijdje hoor ik kleine snurkjes en kijk ik voorzichtig op naar Niall.
Zijn ogen zijn gesloten en zijn mond staat een beetje open.
Ik lach en denk terug aan daarnet, aan ons momentje in de badkamer.
Ik voel een kriebelend gevoel in mijn buik ontstaan als ik terug denk aan zijn  mooie blauwe ogen, waar zelfs een vis in zou kunnen verdrinken.
Ik bekijk Niall nog eens en bedenk me dat hij eigenlijk niets is veranderd in die twee jaar.
Als hij lacht heeft hij nog altijd een kuiltje in zijn rechterwang, hij heeft nog steeds veel kleine moedervlekjes in zijn nek, zijn schuine lach is er nog altijd, en zo kan ik nog uren doorgaan. Al die kleinigheden maken Niall zo mooi. Ze maken hem zo.. perfect.
Als ik naar zijn hartslag luister beginnen mijn oogleden steeds zwaarder te worden en na een tijdje val ik in slaap.

★_★_★_★_★_★

Zayn's point of view★

Als de horrorfilm gedaan is, kijk ik gapend om me heen.
"Jongens? Zijn Niall en Alex niet teruggekomen?" Vraag ik aan de rest.
"Volgens mij niet." Grijnst Max.
"Kom, laten we gaan kijken." Zegt Louis.
We sluipen met zen allen stilletjes de trap op, naar de gang.
Ik sta voor Niall's kamerdeur en zet mijn oor ertegen om iets te horen, maar ik hoor niets.
"Ik hoor niets." Fluister ik.
"Doe de deur is voorzichtig open." Fluistert Harry terug.
Ik doe de deur heel voorzichtig open en probeer zo weinig mogelijk geluid te maken.
Ik steek mijn hoofd om het hoekje om daar een slapende Niall en Alex te zien.
"Jongens, hoe schattig is dit?" Glimlach ik naar de rest als ik de deur helemaal open doe.
"Aaaawh." Zeggen de rest in koor.
"Ik heb het al duizend keer tegen haar gezegd dat ze cute zouden zijn samen." Zegt Max.
Harry neemt zijn gsm uit zijn broekzak en neemt een paar foto's.
Liam loopt heel stilletjes verder de kamer in en neemt een deken uit de kast. Hij legt het voorzichtig over Alex en Niall en komt dan weer bij ons staan.
"Daddy direction." Fluister ik lachend.
"Ja wat?" Fluistert Liam lachend terug.
"Jongens, laten we naar onze eigen kamers gaan voordat we de twee schone slaapsters wakker maken." Zegt Louis stilletjes. 
Iedereen knikt.
"Euhm, Max.. Er is hiernaast nog een logeerkamer.. Je kan daar slapen." Glimlach ik.
"Bedankt, Zayn en slaapwel."
"Slaapwel, Bro." Grinnik ik.
Als ik mijn kamer binnen kom, loop ik meteen door naar mijn badkamer.
Ik poets snel mijn tanden, doe mijn kleren uit en kruip in mijn boxer in bed.
Moe van de lange avond, val ik vrijwel meteen in slaap.