History N.H. ❀

Part 69

Normaal schrijf ik hier (bijna) nooit iets bovenaan, maar omdat ik deze foto hierboven echt veel te grappig vond, wou ik dat toch eventjes zeggen, haha! I know, I know, ik ben een beetje raar, ach ja! Ook wil ik even zeggen dat mijn timing niet zo echt klopt in het verhaal. Freddie is hier al zo'n zes jaar, terwijl hij in het echt nog maar één jaartje was toen Johannah spijtig genoeg overleed. :(

Veel leesplezier!

Xoxo, Alex !

***

Alex' point of view ✧

'Louis,' zeg ik zacht als we zijn kleedkamer bij de X-factor binnenlopen.

Ik knuffel hem meteen en hij begint zachtjes te wenen, waardoor ik hetzelfde doe. Hij ziet er echt moe uit: onder zijn ogen zitten lichte wallen en zijn haar staat nu nog alle kanten uit, maar waarschijnlijk zal Lou dat straks wel wegwerken voor zijn optreden..

'Ik vind het zo erg voor je,' zucht ik, terwijl ik over zijn rug wrijf.

'Je weet dat je altijd bij ons terecht kan, hè, Lou?'

Hij trekt voorzichtig terug en knikt dan met een zwakke glimlach.

'Dat weet ik, kleintje.'

Als Niall met Louis knuffelt, loop ik naar de rest van de jongens, Elene en Freddie. Ik geef ze allemaal een knuffel en kijk dan naar Niall en Louis, die bij ons komen staan.

'Louis, ik moet je haar nog doen! Kom even hierheen, alsjeblieft,' zegt Lou met een bus haarlak in haar handen.

Lou doet vlug zijn haren en werkt dan zijn wallen nog vlug weg, terwijl Niall en ik in de zetel zitten en wat met Harry praten, die met Freddie een spelletje aan het spelen is.

Wanneer Lou klaar is doen we nog een groepsknuffel, net zoals vroeger voor elk optreden, wat zo vertrouwd aanvoelt.

'Ben je klaar om op te gaan?' Vraagt Liam als het rode lichtje boven de deur begint te knipperen, wat het teken is dat Louis bijna op moet.

'Ja, alleen wat zenuwachtig.' Hij loopt nu al vijf keer van de ene kant van de kamer naar de andere kant, totdat er op de deur geklopt wordt.

'Kom maar,' roept Louis en de deur gaat zachtjes open. Volgens mij schrok iedereen toch wel eventjes toen we Zayn in de deuropening zagen staan. Hij zag er wat zenuwachtig uit en hij durfde bijna niet binnen te komen.

'Hey iedereen, uh..' Zayn kan amper uit zijn woorden komen en kucht wat ongemakkelijk, terwijl hij even naar het plafond kijkt om onze blikken te ontlopen.

'Lou, ik ben hier niet om ruzie te zoeken, of zo. Ik wou je gewoon even komen zeggen dat ik er nog steeds voor je ben en dat ik van je hou. Je bent nog altijd een broer voor me en ik vind het zo erg voor je. Niemand verdient dit.' Hij zucht opgelucht en ik glimlach licht. Het is zo lief van Zayn dat hij dit doet.

'Kom hier,' zegt Louis en hij trekt Zayn tegen zich aan. Iedereen gaat rond hun heen staan en zo belanden we weer in een groepsknuffel.

'Net zoals vroeger,' lach ik en iedereen glimlacht.

'Net zoals vroeger,' klinkt het dan in koor.

'Tijd om op te gaan, Lou,' zegt Liam en Louis ademt even diep in en uit en geeft Elene en Freddie allebei nog een kus op hun voorhoofd, voordat hij naar het podium loopt.

'Je kunt het, Lou!' Roep ik nog en ik steek allebei mijn duimen naar omhoog, waardoor hij breed glimlacht en hetzelfde terugdoet.

Snel gaan we ook naast het podium staan en zien we Louis net opgaan. De hele zaal was helemaal donker, dus heeft het publiek hem nog niet gezien. Het blijft zeer stil in de zaal, totdat de muziek begint met spelen en Louis de eerste lijn van zijn liedje zingt. Meteen ontstaat er een luid applaus en ik ga glimlachend tegen Niall zijn borst staan met mijn rug, waardoor hij zijn armen om me heen legt en een kus tegen mijn hoofd drukt.

'I'm so proud of him' zeg ik zacht en ik kantel mijn hoofd, zodat ik Niall kan aankijken, die glimlacht en knikt.

Lief drukt hij zijn lippen op de mijne, en al is het maar voor een seconde of twee, ik voel de vlinders steeds weer opnieuw hevig door mijn buik vliegen.

Niall trekt zachtjes terug en ik leg mijn hoofd weer tegen zijn borst, waarna ik kijk naar Louis, die de laatste zinnen van zijn liedje aan het zingen is.
Als hij klaar is met zingen, begint Simon te spreken.

'Louis, ik ken je nu al heel lang en ik ben zo ongelooflijk trots op je, net zoals je mama, Johannah. Weet dat je mama nu vanboven meekijkt en over je zal waken.'

Louis glimlacht licht, tranen in zijn ogen, en werpt dan met zijn hand een luchtkusje naar het publiek en daarna eentje naar boven, omdat we weten dat Johannah zal meekijken naar hem vanaf daar. Hij komt het podium afgelopen met Steve Aoki en meteen begint er een klein feestje in de kleedkamer. Drinken wordt uitgedeeld, net zoals knuffels voor Louis.

'Lou, je was zo goed!' Zeg ik als Louis naast me komt staan en ik geef hem een knuffel. Het is grappig dat ik bij hem niet op mijn tippen hoef te staan om mijn armen om zijn nek heen te slaan, terwijl ik dat bij de andere jongens wel moet doen omdat ik anders veel te klein ben.

'Dank je,' glimlacht hij.

'Papaaaa', roept Freddie en Louis tilt hem glimlachend op als hij komt aangelopen. Elene gaat met een brede glimlach naast Louis en haar zoon staan en ik glimlach. Als ik ze zo zie, kan ik er niet aan doen dat ik Mats en Olivia nog meer begin te missen. Ook al is het maar voor enkele dagen en weet ik dat ze bij mij ouders in goede handen zijn, toch is het moeilijk om je kinderen niet bij je te hebben.

'Hey, babe,' lacht Niall als hij zijn arm om me heen legt en zijn hand op mijn onderrug legt, waardoor ik glimlach.

'Sunshine,' fluister ik dan, voordat ik hem een kus geef en we nog wat met de rest praten.

****