History N.H. ❀

Part 33

Louis' point of vieuw ✧

Als ik wakker word en voel dat er niemand meer naast mij ligt, open ik langzaam mijn ogen. Ik verwachtte dat het al ochtend was en dat mijn ogen zouden moeten wennen aan het felle licht, maar het was juist het tegenovergestelde. Het was nacht en pikkedonker. Ik voel nog eens naast me om er zeker van te zijn dat Elene niet meer naast me lag, wat ook zo was.
Ik zag een klein lichtstreepje vanonder de keukendeur komen en nam mijn gsm erbij om de zaklamp aan te zetten, voordat ik mezelf recht probeerde te zetten en naar de keuken sloop, op de tippen van mijn tenen. Voorzichtig stap ik over Niall en Alex, die in elkaars armen verstrengeld zijn.
Ik doe de keukendeur open en zie Elene met haar ellebogen en haar hoofd in haar handen steunend op de keukentafel, zittend op een barkruk.
Ze kijkt geschrokken op en haar ogen ontmoeten de mijne.

"Wat doe je hier?" Vraagt ze zacht.

"Kan ik evengoed aan jou vragen, niet waar?"

Ze glimlacht verlegen en knikt, waarna ze me terug aankijkt.

Ik doe de zaklamp uit en ga naast haar op een barkruk zitten.

"Waarom zit je hier om half vier 's nachts?" Vraag ik nieuwsgierig en tegelijk een beetje bezorgd.

"Ik werd wakker met dorst, dus ik kwam wat drinken."

"En ga je me nu vertellen wat de echte reden is?" Glimlach ik geruststellend.

Ze zucht even en wrijft in haar ogen, waarna ze haar hoofd weer in haar handen laat steunen en voor zicht uit staart.

Ik wrijf rustgevend over haar rug en kijk haar afwachtend aan.

"Het is.. I-ik had een b-broertje, Thomas, en we stapten op een gewone schooldag samen naar huis, nadat ik hem had opgehaald in de basisschool en we samen een ijsje waren gaan halen... E-en.." Ze barst in tranen uit en ik neem haar vlug in mijn armen, terwijl ik over haar haren wrijf en haar stevig vastneem.

"H-hij is overgestoken toen ik even niet keek en een auto reed hem omver. Het is allemaal mijn fout, Louis. Ik had beter moeten opletten. " Snikt ze tegen mijn schouder.

Ik duw haar van me af en cup haar hoofd in mijn handen.

"Hey, hey, hey, het is helemaal jouw fout niet."

"Jawel, en hij had niet mogen dood gaan, dat had ik moeten doen."

"Elene, alsjeblieft, zeg zoiets nóóit meer."

"Waarom niet?" Vraagt ze wanhopig.

"Omdat.. Omdat ik je leuk vind en je anders nooit gekend had."

"Wat?" Zegt ze verbaasd.

"Omdat ik van je hou, Elene."

Ze bloost en kijkt me verlegen aan.
Ik kijk in haar ogen en ze komt voorzichtig dichterbij. Onze lippen zijn nog maar enkele centimeters verwijderd van elkaar en we kijken elkaar nog steeds aan in de ogen, totdat ze de ruimte tussen ons verkleind en zachtjes haar lippen op de mijne drukt.
Mijn buik ontploft en ik voel het kriebelde gevoel dat ik altijd heb als ik bij haar ben, tienduizend maal versterken. Het is een zachte en liefdevolle kus, maar hij heeft zoveel betekenis. Voorzichtig trekt ze terug en kijkt ze me blozend aan. De situatie is zo snel veranderd. We kwamen van verdrietig en opeens kussen we, blijer kan ik niet zijn.

"Ik hou ook van jou." Zegt ze met twinkelende ogen.

Mijn glimlach is zo groot op dit moment en ik neem haar terug in mijn armen.

Er is een fijne stilte, maar Elene onderbreekt hem door te zuchten.

"Hij zou morgen tien jaar worden."

Ik knik zachtjes en druk een kusje op haar voorhoofd, nog steeds over haar haren wrijvend.

"Echt dankje Louis om te luisteren en me te troosten." Ze kijkt me glimlachend aan en haar lippen drukken een zacht en teder kusje tegen mijn wang.

Ik begin te blozen en haal mijn schouders op.

"Het is echt niets, babe. Ik zal er altijd voor je zijn." Glimlach ik.

Ze knuffelt me en ik leg mijn armen om haar heen. Als ze zacht terugtrekt kijk ik haar verlegen aan en neem ik haar handen in de mijne.

"Zou je.. Elene, zou je mijn vriendin willen zijn?" Vraag ik met een nerveuze glimlach.

"Ja, heel graag." Ze drukt haar lippen weer op de mijne en ik kus haar meteen terug.

Ik trek zachtjes terug en wrijf lief over haar wang, waardoor ze schattig giechelt.

"Zullen we terug gaan slapen?" Vraag ik. Ze knikt en volgt me naar de woonkamer.

Als we terug liggen, leg ik mijn arm om haar heen en neemt ze mijn hand vast, voordat ze onze vingers verstrengelt.

"Gaan we het morgen vertellen aan de rest, of niet?"

"Als je dat wil, wel." Ik druk een kusje op haar schouder en ze knijpt zachtjes in mijn hand.

"Dan vertellen we het. Slaapwel, Lou."

"Slaapwel, baby."

-

Het is een kleiner hoofdstukje.. Omdat ik al een week niet kon schrijven.. ik had elke dag een herhalingstoets, nu nog tot donderdag.. Hoop dat jullie dit begrijpen! Xxxx

Knuffels en kussen, Alex xxx