History N.H. ❀

Part 3

Alex's point of view ★

"Alex, word wakker. We vertrekken zo naar Londen."
Ik mompelde iets onverstaanbaar en verstopte me onder de dekens.
"Kom, slaapkop. Of wil je te laat zijn voor het concert vanavond?"
Ik kreeg meteen een big smile op mijn gezicht en gooide de dekens van me af.
"Dat dacht ik al." Grinnikte Max.
Onze koffers waren al gepakt en ik had mijn kleren van hiernet nog aan, dus we konden zo vertrekken.
"Om hoe laat moeten we op het vliegveld zijn, Max?"
"Half vier 's nachts en het is nu twee uur, dus we moeten nu echt wel vertrekken.
Ik gaapte even en sprintte daarna naar beneden.
Daar zaten mijn ouders al te wachten op ons.
"Ben je er klaar voor, liefje?" Vroeg mam.
"Ja! Zijn we nu door?" Vroeg ik ongeduldig.
"Ja, ga maar al in de auto zitten. We gaan op het vliegveld wel een Starbucks halen."
"KOM MAX!"
"Oh my, Alex, niet zo roepen. Ik sta wel naast je, he!" Grinnikte Max.
"Ja, ja. Kom nu!"
"De koffers staan al in de auto!" Riep pap vanuit de keuken.
"Ok!"
Ik stapte zo snel als ik kon in onze auto en deed mijn gordel om.
Na zo'n vijf minuutjes wachten zat iedereen klaar, in de auto, om te vertrekken.
"Let's go!" Riep pap.
Ik legde mijn hoofd op Max's schouder en zong mee met 'On My Mind' van Ellie Goulding.
Voor ik het wist hadden we onze koffers al afgegeven en zaten we in het vliegtuig.
Het was niet mijn eerste keer dat ik zou vliegen. Ik heb het al vaker gedaan, toen we op reis gingen, maar toch is het elke keer spannend.
Ik stak mijn oortjes in, zette mijn afspeellijst op en nam Max's hand in de mijne.
Na een paar minuutjes begon het vliegtuig niet meer schuin te vliegen, maar recht.
Ik legde mijn hoofd op Max's schouder en viel langzaam in slaap, denkend aan wat me straks te wachten staat.
-----------
Na een goede landing, besluiten we om ons in te checken in het hotel en ons klaar te maken voor het concert.
Als we in het hotel aankomen kijk ik met volle bewondering naar de hal.
Er hangen verschillende schilderijen, er is een grote balie en nog véél meer.
Achter de balie staat een wat oudere vrouw, met grijs haar en een fijn brilletje op haar neus. Ze glimlacht lief naar ons en vraagt op welke naam onze kamers staan. Pap zegt onze namen en de vrouw knikt.
"Ok, hier is jullie sleutel. Jullie kamernummers zijn 134 en 135" Ze schenkt ons nog een laatste glimlach en buigt zich dan weer voorover in haar boek.
Ik huppel naar de lift, waardoor ik veel rare blikken krijg.
Ongeduldig druk ik wel twintig keer op het knopje, om er achter te komen dat het niet zal helpen.
Na een minuutje, dat wel uren leek te duren, gingen de liftdeuren open.
Max nam onze koffers in beide handen, net zoals mam en pap, en kwam naast mij in de lift staan.

--------------------------------------
Heey! Xxx
Sorry voor het kleine hoofdstukje, maar omdat het morgen kerstfeest is, heb ik vandaag niet echt tijd gehad om te schrijven...
Hoop dat jullie het toch nog leuk vinden? Laten jullie weten wat jullie ervan vinden alsjeblieft? (:

Xjes Alex