History N.H. ❀

Part 61

Alex' point of view ✧

'Ni,' zeur ik, terwijl ik nog steeds in bed lig, opgerold in de dekens.

Hij begint door mijn haren te strelen, waardoor ik al ietsjes meer kalmeerde.

'What's wrong, baby?' vraagt hij en hij drukt zijn lippen tegen mijn voorhoofd, waar hij vele kusjes achterlaat.

'De baby schopt weer en het doet zo verschrikkelijk veel pijn.' Mijn ogen beginnen te tranen, maar ik doe mijn best om ze niet te laten vallen.

'Aww, liefje, toch.' Hij legt voorzichtig zijn hand op mijn buik en draait met zijn duim cirkeltjes, terwijl hij glimlacht. Hij vindt het echt geweldig als hij de baby kan voelen schoppen. Het is een teken van leven, zegt hij dan.

'Zo beter?'

'Hmm, ja,' mompel ik, voordat ik een lange kus tegen zijn lippen druk.

'Je bent de beste,' glimlach ik en hij verstopt zijn gezicht in mijn nek, omdat hij bloost. CUTE.

'Ik ben misschien nog beter als ik een bad voor ons laat lopen?' Ik glimlach naar hem en knik dan.

Hij staat op, voordat hij me nog een kus geeft, en verdwijnt dan in de badkamer, waar ik na een tijdje het water hoor lopen.

Ik klem de deken in mijn ene vuist en mijn andere hand leg ik op mijn buik.
Nu is het niet lang meer. Als alles goed gaat is ons kleintje er volgende week. Niall en ik zijn enthousiast, net zoals onze familie en de fans, die maar berichtjes blijven sturen over dat ze zo blij zijn en dat ze willen weten of het een meisje of jongen is, en welke naam hij of zij zal gaan krijgen. Het is echt zo lief, hoe ze ons steunen met de keuzes die we maakten en nog gaan maken.
Er is ook wel haat, maar dat negeer ik liever gewoon.

Ik kijk naar Niall als hij de slaapkamer terug in komt lopen en hij hurkt naast me neer, voordat hij een kus drukt op mijn voorhoofd en eens over mijn haren wrijft.

'Het bad is klaar, liefje,' zegt hij zacht en ik knik, terwijl ik met mijn hand over zijn wang wrijf. Hij drukt een kus op de bovenkant van mijn hand en ik klem me met mijn armen vast aan zijn nek als hij me optilt.

'Je moest me niet optillen. Ik kan zelf wel nog lopen,' zucht ik, al weet ik dat het me een kwartier zou duren om die 10 meter van de slaapkamer tot de badkamer te doen.

'Daarbij weeg ik ook te zwaar,' voeg ik er aan toe en hij schud zijn hoofd als hij me in de badkamer neerzet.

'Dat is niet waar, liefje.' Hij drukt zijn lippen zacht op de mijne. 'Laten we ons omkleden, anders wordt het water koud.'

Ik knik en hij helpt me met mijn kleren uit te doen. Het is ongemakkelijk om hier alleen zo bloot te staan, terwijl hij nog in zijn kleren staat. Hij tilt me opnieuw op en laat me dan voorzichtig in het water zakken. Ik laat mijn hoofd met een zucht tegen de badrand leunen en kijk dan naar Niall, die zich aan het uitkleden is. Hij trekt ongegeneerd zijn boxer uit en zet zich dan achter me, zodat ik tegen hem aan kan leunen.

'Vanaf volgende week zal het minder rustig zijn', zucht ik tegen zijn borst en hij knikt, waarna hij met zijn vingers over mijn armen kriebelt.

Nadat Niall mijn haren gewassen heeft, gaan we uit bad en droogt hij me af.
Ik doe mijn warme badjas aan en stap dan al naar de slaapkamer. 

'O, mijn god,' mompel ik als ik een helse pijn voel in mijn buik.

'Niall!' roep ik hysterisch en meteen komt hij naar me toe gelopen, met een bezorgde blik op zijn gezicht.

'De baby.. de baby gaat komen.'

'O, god,' zegt hij en een seconde kijkt hij me hulpeloos aan, totdat hij realiseert dat ik hem nodig heb. Nú.

Ik klem mijn ogen dicht tegen de pijn en Niall drukt vlug een kus tegen mijn voorhoofd, voordat hij me optilt en met mij de trap afgaat.

'Het komt goed,' mompelt hij steeds opnieuw als hij me in de auto plaatst en de stoel in lighouding zet.

Snel stapt hij langs de andere kant in en rijdt hij naar het ziekenhuis.

'Niall, het doet pijn,' ween ik en hij neemt mijn hand in de zijne, terwijl hij er bemoedigend in knijpt.

'We zijn er bijna, liefje. Volhouden.'

Ik kreun geïrriteerd en laat mijn hoofd terug tegen de stoel vallen.

Zodra we bij het ziekenhuis zijn, tilt hij me uit de auto en loopt hij met mij naar binnen, waar de dokters ons al zien afkomen. Ze halen meteen een ziekenhuisbed, waar Niall me oplegt, en daarna rijden ze me naar een andere kamer. 

Ik kijk Niall bang aan en hij neemt mijn hand opnieuw vast.

'Niall, ik kan dit niet.' De tranen stromen over mijn wangen, maar het kan me niets schelen. Ik heb het gevoel dat ik dit niet aankan, het moeder worden en moeten zorgen voor een kleintje. Ik ga dit niet kunnen.

'Liefje, je kunt dit wel. Je bent de sterkste vrouw die ik ken en je gaat de beste mama zijn voor ons kindje. Ik weet dat je het kunt.' Hij drukt kusjes tegen mijn hand om me te kalmeren en een verpleegster komt de kamer in lopen.

Ze glimlacht even en begint dan in het kort uit te leggen hoe alles gaat gebeuren.

'Knijp maar in zijn hand als je pijn hebt,' zegt ze en ze wijst naar Niall's hand, die verstrengelt is met de mijne.

Ik knik en blaas dan mijn adem uit.

'Je kunt dit, liefje. Ik hou van je,' zegt Niall en ik glimlach naar hem, maar door de pijn is het eerder een grimas.

'Ik hou ook van jou,' fluister ik nog.