History N.H. ❀

Part 26

* Elene = (meisje dat voor Alex is opgekomen en waar Niall een ticket aan heeft gegeven also know as EleneDeSmedt je komt in het verhaal!!!)

--

*Elene's point of vieuw ✧

Is dit nu echt gebeurd? Heeft Niall me nu echt een ticket gegeven?
Ik knijp even in mijn arm, om te kijken of het geen droom is, maar ik kom er al snel achter dat het gewoon pure realiteit is.
Ik bekijk het ticket even en zie dat ik pas binnen twee uur naar binnen kan.
Wat?! Backstage?!
Ik laat een klein gilletje horen, waardoor de mensen om me heen me geïrriteerd aankijken.
Ik kijk vlug terug naar het ticket en bedenk dan wat ik kan doen in de tussentijd.
Hier wachten is te saai en naar huis gaan heeft niet veel zin, dus besluit ik naar de starbucks te gaan.
Ik loop de parking af en stap naar de stad, genietend van de mooie dag en het feit dat ik straks gewoon naar One Direction mag gaan.

Alex's point of vieuw ✧

Ik trek mijn knieën op en leg mijn handen beschermend om mijn benen.
Ik voel me nu net als die keer in de fietsenstalling, toen Rik mijn band kapot had gemaakt.
Een eenzame traan rolt over mijn wang, maar ik veeg hem ruw weg.
Ik hoor de deur achter me opengaan en dan Niall's zachte stem.
"Alex?" Vraagt hij een beetje gebroken.
Ik kijk om, met mijn armen nog steeds om mijn benen en tranen in mijn ogen.
Als hij de tranen ziet, hurkt hij zich naast me neer en neemt me in zijn armen. Ik leg mijn hoofd in zijn nek en barst uit in tranen. Hij begint met zijn hand rustgevend over mijn rug te wrijven en sust me met lieve woordjes.
"Sshh, het is oké." Zegt hij zachtjes.
"Ze waren zo gemeen." Mompel ik met een krakende stem.
Hij knikt zacht en zucht even.
"Ik weet hoe je je voelt." Zegt hij wanneer hij zijn ogen neerslaat.
Ik leg mijn hand voorzichtig op zijn wang en hij kijkt me aan.
"Heb je ook haat gekregen?" Vraag ik zacht.
Hij knikt met een zwakke glimlach.
Ik wrijf met mijn duim over zijn wang, terwijl hij mijn andere hand vasthoud.
"We krijgen allemaal wel eens haat, dat hoort er nu eenmaal bij. Maar wat ze zeggen is nooit waar. Ze zeggen het gewoon uit jaloezie of uit verveling. In het begin had ik er ook moeite mee, en ik kon het niet verdragen waarom er zoveel fans waren die me niet mochten, maar door de lads ben ik gaan inzien dat het helemaal niet aan mij lag en je gewoon jezelf moet blijven." Zegt hij.
Ik knik met een zwakke glimlach en zucht even, waardoor Niall een bemoedigend kneepje in mijn hand geeft.
Ik geef hem een knuffel, waardoor hij omvalt en ik op hem val.
We lachen het allebei uit en ik druk een korte kus op zijn lippen, waarna we allebei terug opstaan.
"Hey, euhm.. Dat meisje dat jou daarnet heeft verdedigd." Begint Niall.
Ik knik en kijk hem vragend aan.
"Hoe weet je dat?" Vraag ik.
"Paul vertelde het, maar ik heb hiernet met haar gepraat, en ze had geen ticket voor het concert vanavond, dus heb ik haar één gegeven. Ook backstage, dan kan ze met jou gaan kijken." Glimlacht hij.
"Ouhn, dat is zo lief, Niall." Ik geef hem een korte knuffel en kijk hem blij aan.
"Ik weet wel dat ik super lief ben, hoor." Grinnikt hij.
Ik geef hem een speels mepje tegen zijn schouder en hij kijkt me met een gespeeld, pijnlijk gezicht aan.
"Dat deed pijn." Zegt Niall met een pruillipje.
"Ouhn, het spijt me. Kusje erop?" Speel ik het spelletje mee.
Hij knikt met een trotse glimlach en houdt zijn schouder naar me toe.
Ik geef hem terug een speels mepje op zijn schouder en loop vlug weg.
"Dacht het niet, Horan." Lach ik.
Ik zie Niall achter me aan rennen en loop vlug door, maar besef dan dat ik niet weet waar ik heen moet en blijf staan.
Hij legt zij armen strak om mijn lichaam en ik zie hem zo al grijnzen.
"Nu zit je vast, babe." Fluistert hij in mijn oor.
"Ja, kan ik er wat aandoen dat ik de weg niet ken." Mompel ik met blozende wangen.
Die bijnamen doen dat elke keer.
Hij drukt een kusje op mijn wang, waarna hij mijn hand vastneemt en me door de lange gangen meetrekt.
Hij doet een grote deur open en ik zie iedereen al zitten, waarna ze opkijken van hun gsm's.
Ik zet me naast Louis in de zetel en Niall gaat in de stoel bij Lou zitten, zodat ze zijn haar kan doen.
"Gaat het?" Vraagt Louis op een stille toon, zodat alleen ik het kan horen.
Ik glimlach zwak en knik.
Hij klopt even met zijn hand op mijn knie en glimlacht naar me.

--

Hey lieve lezers!!🤗💗
Deze morgend -eigenlijk middag- stond ik op en ik had iets in de 25 meldingen van Wattpad, allemaal stemmen op dit verhaal! Ik was zooooooo blij, echt dankje!❣
Jullie zijn gewoon de beste!😌💫
Dit is een iets kleiner hoofdstukje, omdat ik me echt niet zo goed voel -ik denk dat ik ziek ga worden, en dat in de laatste dagen van de vakantie, pft-😷
Maar okeeejj (acid be like)

Lots of love, Alex💙