History N.H. ❀

Part 67

Alex' point of view ✧

Ik zucht als ik de deur terug toe doe.

'Ik vind het zo erg voor hem, Ni..,' zucht ik weer en ik ga tegen hem aanstaan, met mijn kin op zijn borst.

'Ik weet het, liefje. Ik ook,' zegt hij zachtjes met zijn lippen tegen mijn voorhoofd, 'maar we kunnen er niets aan doen, spijtig genoeg.'

Ik knik en kijk dan op naar Niall, in zijn blauwe ogen, voordat ik ineens begin te gapen.

'Zullen we gaan slapen? Je oogjes zien er moe uit,' grinnikt hij als hij met zijn hand over mijn gezicht wrijft en ik knik zacht.

'Ga maar al, liefje. Ik zal alles wel afsluiten,' zegt hij, voordat hij een lief kusje op mijn lippen drukt en ik naar boven ga.

Ik poets vlug mijn tanden en ga dan nog even bij de kinderen kijken. Stilletjes doe ik Olivia haar deur open en blijf ik even in de deuropening staan. Ze ligt met haar duimpje in haar mond te slapen en ik kijk glimlachend om als ik Niall achter me voel komen staan.

'Onze kleine monstertjes,' mompelt hij zacht met zijn lippen tegen de zijkant van mijn hoofd en ik knik zachtjes, hem aankijkend.

'Ik hou van je,' zeg ik stilletjes en ik kijk in zijn ogen, waar ik die trotse glinstering weerzie telkens als ik dit zeg.

'Ik hou van je.' Zijn neus wrijft tegen de mijne en ik giechel, voordat hij nog een kusje tegen mijn lippen drukt.

---

Niall's point of view ✧

Lachend loop ik samen met Louis naar de kantine van de voetbalclub, met Olivia in mijn nek en onze vrouwen voor ons lopend. Mats en Freddie hebben vandaag hun eerste voetbalmatch gespeeld en ze zijn gewonnen, wat me echt een fiere papa maakt. Zelfs als ze verloren zouden zijn, was ik fier geweest. Ik ben zo trots op mijn kleine monstertjes, niet te geloven.

'Hey, makker, goed gespeeld!' Zeg ik als Mats blij naar me toe komt gelopen en ik Olivia terug op de grond neerzet, die meteen mokkend naar haar mama loopt. Soms kan ze zo een dramaqueen zijn als ze haar zin niet krijgt.

'We zijn gewonnen!' roept Mats blij en ik buk me door mijn knieën om even groot als hem te zijn, voordat ik in zijn haren woel.

'Ik weet het, jongen,' grinnik ik als hij me stevig knuffelt en Alex kijkt ons met een glimlach aan.

'Later kan ik met jou en nonkel Louis meedoen in wedstrijden,' giechelt Mats trots en ik grinnik even, voordat ik knik en hem nog even bekijk. Het klinkt zó sentimenteel, maar ze worden allebei zo snel groot. Het is alsof het pas gisteren was dat Mats geboren is en ik wenend naar mijn moeder belde. God, ik lijk echt wel een mietje nu, maar wat maakt het ook uit. Ik hou van hun.

'Zullen we een chocomelk gaan drinken?' vraagt Louis dan en meteen stemt iedereen in.

We stappen verder naar de kantine en ik kijk toe hoe Mats Oliva haar handje vastneemt en haar begeleid. Hij speelt nu echt al de grote broer voor haar, wat me blij maakt. Ik wil niet weten wat er zou gebeuren als ze later een vriendje krijgen die haar achteraf verdrietig zou maken. In de kantine is het redelijk druk. Het staat vol met ouders die naar de match komen kijken zijn, net als ons, en die iets willen drinken of eten. We bestellen vlug onze drankjes en nog hotdogs voor de kinderen, voordat we ons aan een tafeltje zetten en beginnen te praten over van alles en nog wat.

'Wat gaan jullie met Nieuwjaar doen?' vraagt Elene aan Alex en mij en ik kijk Alex aan. Ze haalt haar schouders op en kijkt dan terug naar Elene.

'We hebben nog niets gepland,' zegt ze dan met een glimlach en Elene klapt blij in haar handen.

'Super! We willen iedereen van de boys uitnodigen om het nieuwe jaar bij ons te komen vieren. Het is eens onze beurt om te koken,' zegt ze lachend, waardoor ik grinnik. Terwijl leg ik mijn arm om Alex haar schouders heen, waardoor zij haar hand op mijn knie legt en er zachtjes over wrijft.

'Dat is goed voor ons,' zeg ik glimlachend.

'Wel, dan zal ik Harry en Liam straks nog bellen,' zegt Louis en even kijk ik naar Alex, die hetzelfde doet. Ze zet vlug een glimlach op en knikt toch.

Ik kijk naar Olivia als ze op mijn schoot komt gekropen en met haar hoofdje tegen mijn borst komt liggen. Die is duidelijk moe.

'Papa, wanneer gaan we naar huis?' vraagt ze stilletjes en ik wrijf met mijn hand over haar blonde haren, die ze van haar moeder heeft.

'We zijn bijna weg, Olijfje,' zeg ik zachtjes en ik druk nog een klein kusje tegen haar voorhoofd.

'Ik denk dat het tijd is om te vertrekken,' zeg ik grinnikend en Louis en Elene knikken begrijpend.

'Wij zijn ook eens door, hè,' zegt hij en we staan allemaal recht om elkaar een knuffel te geven.

'We bellen nog wel', zegt Elene tegen Alex, die glimlachend knikt.

We zwaaien hun nog uit en als we bij de auto komen leg ik Olivia voorzichtig in de auto, die rustig verder slaapt.
Ik rijd de parking af als iedereen in de auto zit en rijd daarna naar huis. Ik kijk even naar Alex als ze met een glimlach naar achter kijkt, waar onze kinderen op de achterbank liggen te slapen.

Ik glimlach en neurie dan zachtjes mee met een liedje op de radio. Ik ben zo gelukkig vandaag; gewoon al bij mijn gezin zijn maakt me elke dag weer opnieuw blij.

'Zullen we vanavond de kerstboom zetten?' vraagt Alex zachtjes, zodat de kinderen het nog niet horen.

'Da's goed, we kunnen daarna frietjes gaan halen, als je dat wilt?'

'Ik heb echt geen zin om te koken vandaag, dus dat is perfect,' zegt ze, waardoor ik even lach en mijn hand op haar been leg als we voor het rode licht staan. Ze drukt vlug een kus op mijn mond en glimlacht daarna onschuldig.

'Ik hou zoveel van je.'

'Ik ook van jou, Ni.'