History N.H. ❀

Part 72

Alex' point of view ✧

'Niall, dit kan echt niet zo verder,' zeg ik zacht als hij weeral met pijn in de zetel ligt. De laatste tijd heeft hij altijd pijn aan zijn borstgedeelte en slokdarm en het begint met de dag steeds erger te worden. Hij zegt dat zijn slokdarm een soort van 'zuur' smaakt en dat het soms wat pijn doet, maar mij houdt hij niet voor de gek. Hij probeert zichzelf precies sterk te houden, dat deed hij vroeger ook altijd als hij ziek was. Ik zou alleen helemaal niet weten waarom hij dat zou moeten doen.

'Liefje, het is vast niets,' zegt hij moeilijk en ik zet me op de mat neer, die naast de zetel ligt.

'Zeg niet heel de tijd dat het niets is. Je moet jezelf hier eens zien liggen!'

'Het is echt niets,' zucht hij opnieuw, waardoor ik gefrustreerd mijn hand door mijn haar haal.

'Dit is niet niets, Niall. Volgens mij heb je reflux, net zoals dat mijn moeder dat heeft,' zeg ik en ik sta weer op om een glas water te halen voor hem.

Ik wil hem het glas aangeven, maar hij schudt alleen maar zijn hoofd, dus zet ik het verslagen neer op de salontafel.

'Ik maak me echt zorgen, Ni.. Please, go to a doctor,' probeer ik voorzichtig maar meteen krijg ik een tegenantwoord.

'Alex, je maakt je zorgen voor NIETS. Stop met zo bezorgd te zijn.'

'Ik ben bezorgd om je omdat ik van je hou. Begrijp je dat dan echt niet?'

Hij draait zich van me weg en sluit dan zijn ogen, waardoor ik tranen voel opkomen en ze probeer weg te slikken.

'Fijn,' mompel ik, waarna ik de autosleutels en mijn tas neem om te vertrekken. Ik doe nog vlug mijn jas aan voordat ik in de auto stap en vertrek dan richting Harry's huis, waar de kinderen zijn op dit moment. Ze zijn gisteren bij hem blijven logeren en ik moet ze nog ophalen, wat de perfecte gelegenheid is om weg van huis te gaan. Als ik voor Harry's deur sta, krijg ik alweer tranen in mijn ogen en met een trillend hand druk ik op de deurbel.
Hij doet de deur met een glimlach open, maar die verandert al snel in een bezorgde frons als hij me zo in de deuropening ziet staan.

'Hey, kom vlug binnen. What's wrong?'
Vraagt hij als hij me knuffelt en ik leg mijn hoofd tegen zijn borst.

'Het is Niall, hij-'

Ik zwijg meteen als de kinderen aan komen gelopen en veeg vlug mijn tranen weg. Ze hoeven niet te zien dat ik geweend heb.

'We praten hier straks wel nog over verder,' fluistert Harry en ik knik met een zwakke glimlach.

'Mommy,' roepen Mats en Olivia en ik ga op mijn hurken zitten om hun te knuffelen.

'Hey, kiddo's. Is het leuk bij Uncle Harry?' Vraag ik en ik glimlach als ze allebei hevig knikken.

'Mogen we wel Toy Story 3 nog afkijken?' Olive kijkt me met een pruillipje aan, waardoor ik lach.

'Natuurlijk,' grinnik ik, voordat ze terug naar de woonkamer lopen.

'Kom, ik zal thee maken en dan kun je het rustig vertellen,' zegt Harry en ik knik zachtjes, waarna ik hem volg.

Ik zet me neer op één van de barkrukken bij het keukeneiland en Harry glimlacht even om me gerust te stellen. Hij geeft me een dampende mok en zet wat koekjes op de tafel, voordat hij zich naast me neerzet en ik dankbaar glimlach.

'Vertel maar,' zegt hij zacht, terwijl ik met een koffielepeltje door mijn thee roer om zijn blik te vermijden.

'Het is Niall. De laatste tijd heeft hij last van zijn slokdarm en zo hier aan zijn borst,' zeg ik zacht en Harry knikt.

'Volgens mij heeft hij reflux, net zoals mijn moeder. Ik heb hem al zo'n duizend keer gezegd om naar de dokter te gaan, maar elke keer dat ik erover begin, begint hij over iets anders of zegt hij dat ik "niet zo bezorgd moet zijn". Ik ben gewoon bezorgd omdat ik van hem hou, maar dat begrijpt hij precies niet.'

Een traan verlaat mijn ooghoek en ik veeg hem kwaad weg.

'Hij is zo koppig. Hij sluit me buiten en ik kan er niet tegen.'

'Shh, ik zal wel met hem praten, oké?' Zegt Harry als hij zijn armen om me heen legt om me te knuffelen en troostend over mijn rug begint te wrijven. Ik begin nog meer te huilen en knik met mijn hoofd tegen zijn borst aan. Op dit soort momenten ben ik blij dat ik Harry heb. Hij weet me altijd te troosten en hij geeft ook altijd zijn mening, wat ik erg apprecieer. Hij is nog altijd zoals een grote broer voor mij, net een tweede Max.

'Het komt wel goed,' zegt hij nog eens en ik knik met een zwakke glimlach.

'Bedankt dat je er altijd voor me bent, Hazz.' Ik laat hem voorzichtig los en hij haalt zijn schouders op.

'Dat is graag gedaan en dat weet je. Jij was er ook altijd voor mij als ik me beroerd voelde om Lou, dus dit is het minste dat ik kan terugdoen.'

Ik glimlach naar hem en geef hem nog een knuffel, voordat we nog wat verder praten, onze thee opdrinken en de koekjes opeten.

'De film is net gedaan,' zegt Mats als we de woonkamer terug binnenkomen en hij zet de tv uit, voordat hij naar me toe komt gelopen en zijn armen om mijn benen legt.

Ik wrijf eens door zijn haren en kijk dan naar Olivia, die met haar knuffel en tut in haar mond in de zetel ligt.

'Ga je vandaag al met hem praten of een andere keer?' Ik kijk Harry aan, die Olivia optilt omdat ze hem riep. Meteen drukt ze haar hoofd weg in zijn borst en ik glimlach. Ze is zo verzot op Harry, ongelooflijk.

'Hoe sneller, hoe beter. Ik neem vlug mijn autosleutels nog en dan kunnen we vertrekken,' zegt Harry en vlug loopt hij naar boven, nadat hij Olivia aan mij geeft.

In de tussentijd doe ik vlug de kinderen hun jas en schoenen aan en zet ik ze al in de auto. Harry komt naar buiten gelopen en doet de deur op slot, voordat hij ook in zijn auto stapt en we allebei vertrekken.

'Gaat Uncle Hazz mee naar huis?' Vraagt Olivia vanop de achterbank en ik kijk haar even aan via de achteruitkijkspiegel.

'Ja, hij gaat wat met papa praten, lieverd.'

Ze knikt en begint daarna weer mee te neuriën met de radio. Ik stap de auto uit als we de parking oprijden en doe dan de deur van ons huis open, waardoor de kinderen meteen naar binnen lopen en hun papa roepen.
Harry en ik lopen de woonkamer binnen en zien Niall dan in de zetel zitten met Olivia op zijn schoot.

'Hazz, wat doe jij hier?' Vraagt Niall verbaasd en hij zet zich recht om hem een knuffel te geven.

'Oh, gewoon. Ik moet even met je praten.'

Niall kijkt me schuin aan en ik slik. Geen kus, geen 'dag'.

'Kom kids, wij gaan naar de keuken,' zeg ik en Harry geeft me een geruststellende glimlach.

Hopelijk kan hij Niall zijn gedachten wat veranderen.

-----

GUYS, WE DID IT! WE ZIJN DE 100 K GEPASSEERD! IK BEN ZO BLIJ, ECHT NIET TE DOEN, EN DIT ALLEMAAL DANKZIJ JULLIE! IK HOU ECHT ONTZETTEND VEEL VAN JULLIE ALLEMAAL! BEDANKT VOOR DE READS, VOTES EN SUPERLIEVE COMMENTS! DAAROM DUS EEN XL-HOOFDSTUKJE (en voor diegene die morgen weer school hebben is dit ook nog eens een afsluiter voor de vakantie xp) ENJOY! LOTS OF LOVE! ❤️

X O X O, ALEX