History N.H. ❀

Part 77

Nialls point of view ✧

Ik loop met een grote glimlach de studio uit, waar ik net de lyric video voor mijn nieuw liedje heb opgenomen. We zijn 12 jaar later en de fans houden nog steeds van mijn muziek, wat ik eerlijk gezegd nooit verwacht had. Wanneer je zelf ouder wordt, vergeet je soms dat je fans dat ook doen. Ze blijven niet meer die tienermeisjes en -jongens die huilend op de eerste rij staan of massaal beginnen te gillen als ze me zien, ze zijn echte vrouwen en mannen geworden, die zelf een gezinnetje opgestart hebben. De jongens en ik zijn niet meer bij elkaar gekomen, maar One Direction is wie we zijn en zal altijd een deel van ons leven blijven. Zonder dat zouden we niet zijn wie we nu zijn. Hoe dan ook, we spreken elke week met elkaar, we zijn nog steeds vijf beste vrienden. Ja, zelfs Zayn, die enkele jaren terug weer contact met ons begon op te nemen.

Wanneer ik thuis aankom, mijn auto in de garage parkeer en de woonkamer binnenstap, zie ik Alex in de zetel zitten met haar laptop op haar schoot. We zijn nog steeds zo gelukkig samen. Ok, net zoals elk ander stel hebben ook wij eens een kleine ruzie, wat volkomen normaal is. Het enige dat verandert is, is dat we er een hondje bij hebben. Jack.

'Hey, sweetheart', zeg ik als ik haar voorhoofd kus. Ze glimlacht en legt haar hoofd tegen mijn schouder wanneer ik naast haar ga zitten en mijn arm om haar heen leg, uitgeput van de lange dag.

'Hoe was het in de studio? Is het nieuwe liedje al opgenomen?'

'Ja, het is opgenomen en nee, je mag het nog niet horen', lach ik, waardoor ze me met een pruillip aankijkt. Jack komt naast haar in de zetel liggen, waardoor ik grinnik en hem een aai geef.

'Waarom niet?' Zucht ze. Ik schud lachend met mijn hoofd en ze glimlacht onschuldig.

'Omdat het een verrassing moet blijven', glimlach ik, voordat ik een zacht kusje tegen haar lippen plaats. Ze trekt zich terug als de voordeur luid wordt dichtgeklapt en meteen daarna volgen er luide voetstappen op de trap, waardoor ik verbaasd naar de deur van de hal kijk. Nog geen minuut later wordt de voordeur weer open gedaan en dicht gegooid en zien we Mats naar boven lopen.

'Wat is hier nu weer de bedoeling van?' Ik haal mijn schouders op naar Alex.

'Ik zal wel even gaan kijken', zeg ik zacht, waarop ze knikt. Met een raar gevoel stap ik naar boven, waar ik Mats aantref, die luid kloppend voor de deur van Olivia's kamer staat.

'Hey, what's happening?' Vraag ik verbaasd en hij kijkt me geschrokken aan.

'Ze is wenend haar kamer ingelopen en wilt de facking deur niet opendoen!' roept hij boos en ik nu kijk ik hem geschrokken aan.

'Hey hey, Mats, vertel me eerst eens goed wat er is gebeurd', zeg ik zacht en ik zie dat hij langzaam rustiger wordt en stopt met op de deur te kloppen.
Zijn vuist ziet er helemaal rood van en ik vraag me af wat er fout is. Zoiets als dit heb ik nog nooit meegemaakt en het maakt me behoorlijk zorgen, omdat ze als ze ruzie hebben normaal nooit zo doen.

'Calm. Tell me what happend', probeer ik hem nog eens gerust te stellen en hij laat zich tegen de deur aanzakken, waardoor ik me voorzichtig naast hem neerzet.

'Ik stond met mijn vrienden aan mijn locker. Seb stond een meter of twee verder en ik hoorde hem zeggen dat hij het ging uitmaken met Olivia waar iedereen bijstond, gewoonweg om haar te vernederen. Ik besloot om met hem te gaan praten, omdat ik echt hoopte dat ik het verkeerd had verstaan. God, ik hoopte het zo hard, maar hij begon smerig te lachen en toen Olijf ons zag staan en naar hem toeliep, deed hij ineens weer super lief tegen haar. Ik vertelde haar wat ik hem had horen zeggen toen we naar huis stapten, maar ze geloofde me niet, begon te huilen en zei dat ik gewoon jaloers was op hun relatie. Toen liep ze naar huis. Daarom dat ze me nu niet wilt binnenlaten.'
Hij kijkt pijnlijk voor zich uit en bijt op zijn nagels, iets wat hij van mij heeft overgenomen. Ik moet toegeven dat ik op dit moment niet goed weet wat ik moet doen. Het is niet leuk om te horen dat je kleine meisje zo vernederd wordt door een jongen en ze het zelf niet eens beseft.

'Hey, het komt wel goed. Ze is een sterke meid. Vroeg of laat beseft ze wel dat je gewoon het beste met haar voor hebt en dat die jongen gewoon een enorme sukkel is. Ze kan geen betere broer hebben dan jou, geloof me.'

'Thanks, dad.' Hij glimlacht en geeft me een knuffel, waardoor ik hetzelfde doe.

'Graag gedaan, jongen. Kom, ga nu gewoon even mee naar beneden. Ze zal wel weer bijdraaien.' Mats knikt en staat dan op, om me daarna te volgen naar beneden. Alex kijkt ons bezorgd aan, maar ik schud even met mijn hoofd om te zeggen dat ik het haar straks wel vertel, en ze begrijpt het.

***

Mats, Alex en ik zitten nog steeds in de zetel. Ondertussen weet ze al wat er gebeurd is, maar we hebben besloten om het even te laten rusten. We zitten naar golf te kijken, iets waar Mats ongelooflijk mee geobsedeerd is (dat heeft hij totáál niet van mij), totdat we voetstappen op de gang horen en Olivia wenend de woonkamer inloopt en in Mats zijn armen valt.

'Je had gelijk', snikt ze zacht, waardoor Alex en ik elkaar aankijken en hetzelfde denken. Haar eerste liefdesverdriet.

'Hij heeft het uitgemaakt via sms...',De tranen rollen over haar wangen en we staan allebei op om haar te troosten.

'Hij verdiende je niet', mompelt Mats terwijl hij haar dichter tegen zich aantrekt en over haar rug wrijft.

Alex' point of view ✧

Met een kleine glimlach kijk ik naar Olivia en Mats, die naast mij en Niall in de zetel liggen. Olivia lijkt al een beetje minder verdrietig te zijn. Ze ligt tegen Mats aangeleund, die beschermend zijn arm over haar heen gelegd heeft. Hun ogen zijn op één of andere televisieshow gericht, iets waar ik niet echt geïnteresseerd in ben, maar het maakt me niet uit. Ik kantel mijn hoofd zodat ik naar Niall kan kijken. Hij merkt mijn gestaar op en glimlacht dan, waarna hij een klein kusje op mijn lippen drukt. Ik glimlach. Dit is mijn gelukkig gezinnetje.

***

Dit was het dan. Het einde van History N.H. Ik wil eventjes iedereen bedanken voor de superlieve berichtjes, votes, comments,... Jullie maakten mijn dag elke keer weer toen ik de meldingen zag binnenkomen. Aan elk verhaal komt een einde, zo ook aan dit. Ik vond het onwijs leuk om History te schrijven en ga dus niet stoppen. Jullie kunnen nog meer verwachten, maar niet voor meteen.

Always love,

Alex x